Job 19
1 Then responded Job, and said: —
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 How long will ye grieve my soul? or crush me with words?
“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
3 These ten times, have ye reviled me, Shameless ye wrong me.
Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
4 And even if indeed I have erred, with myself lodgeth mine error.
Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
5 If indeed, against me, ye must needs magnify yourselves, and plead, against me, my reproach.
Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
6 Know, then, that, God, hath overthrown me, and, within his net, enclosed me.
kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
7 Lo! I cry—out: Violence! but receive no answer, I cry aloud, but there is no vindication;
Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
8 My way, hath he walled up, that I cannot pass, and, upon my paths, hath he made darkness rest;
Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
9 My glory—from off me, hath he stripped, and hath removed the crown of my head;
Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
10 He hath ruined me on every side, and I am gone, and he hath taken away—like a tree—my hope;
Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
11 Yea he hath kindled against me his anger, and accounted me towards him like unto his adversaries;
Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
12 Together, enter his troops and have cast up, against me, their mound, and have encamped all around my tent;
Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
13 My Brethren—from beside me, hath he moved far away, and, mine acquaintance, are wholly estranged from me;
Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
14 Failed me, have my near of kin, and, mine intimate acquaintances, have forgotten me;
Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
15 Ye guests of my house and my maidens, A stranger, have ye accounted me, An alien, have I become in their eyes;
Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
16 To mine own servant, I called, and he would not answer, With mine own mouth, I kept entreating him;
Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
17 My breath, is strange to my wife, and I am loathsome to the sons of my own mother;
Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
18 Even young children, despise me, I rise up, and they speak against me;
Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
19 All the men of mine intimate circle abhor me, and, these whom I loved, have turned against me;
Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
20 Unto my skin and unto my flesh, have my bones cleaved, and I have escaped with the akin of my teeth.
Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
21 Pity me! pity me! ye, my friends, for, the hand of GOD, hath stricken me!
Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
22 Wherefore should ye persecute me as GOD? and, with my flesh, should not he satisfied?
Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
23 Oh, then, that my words, could be written, Oh that, in a record, they could be inscribed:
O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
24 That, with a stylus of iron and [with] lead, for all time—in the rock, they could be graven!
O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
25 But, I, know that, my redeemer, liveth, and, as the Last over [my] dust, will he arise;
Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
26 And, though, after my skin is struck off, this [followeth], yet, apart from my flesh, shall I see GOD:
pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
27 Whom, I myself, shall see, on my side, and, mine own eyes, [shall] have looked upon, and not those of a stranger. Exhausted are my deepest desires in my bosom!
Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
28 Surely ye should say—Why should we persecute him? seeing, the root of the matter, is found in me.
Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
29 Be ye afraid—on your part—of the face of the sword, because, wrath, [bringeth] the punishments of the sword, to the end ye may know the Almighty.
matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
