Job 19
1 Then responded Job, and said: —
| ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: |
2 How long will ye grieve my soul? or crush me with words?
| «هەتا کەی گیانم ئازار دەدەن و بە قسە وردم دەکەن؟ |
3 These ten times, have ye reviled me, Shameless ye wrong me.
| ئەمە دەیەم جارە ڕیسوام دەکەن، بەبێ شەرمی هێرشتان کردە سەرم. |
4 And even if indeed I have erred, with myself lodgeth mine error.
| گریمان بە ڕاستی گومڕا بووم، گومڕاییەکەم بەسەر خۆم دەشکێتەوە. |
5 If indeed, against me, ye must needs magnify yourselves, and plead, against me, my reproach.
| ئەگەر بەڕاستی ئێوە خۆتان لە من بە گەورەتر دادەنێن و شەرمەزارییەکەی من لە دژی خۆم بەکاردەهێنن، |
6 Know, then, that, God, hath overthrown me, and, within his net, enclosed me.
| ئەوا با لەلاتان زانراو بێت، خودا خۆی منی خوار کردووەتەوە و تۆڕەکەی بەدەورمدا ڕاکێشا. |
7 Lo! I cry—out: Violence! but receive no answer, I cry aloud, but there is no vindication;
| «هەرچەندە لەبەر ستەم هاوار دەکەم، بەڵام وەڵامم نادرێتەوە، هاوار دەهێنم، بەڵام دادپەروەری نییە. |
8 My way, hath he walled up, that I cannot pass, and, upon my paths, hath he made darkness rest;
| ڕێی لێ گرتم و ناپەڕمەوە، تاریکی خستووەتە سەر ڕێڕەوم. |
9 My glory—from off me, hath he stripped, and hath removed the crown of my head;
| شکۆمەندییەکەمی لێم داماڵی و تاجەکەی سەرمی لێکردەوە. |
10 He hath ruined me on every side, and I am gone, and he hath taken away—like a tree—my hope;
| لە هەموو لایەکەوە منی ڕووخاند تاوەکو نەمێنم و هیوای منی وەک دار هەڵکەند. |
11 Yea he hath kindled against me his anger, and accounted me towards him like unto his adversaries;
| تووڕەیی خۆی بەسەرمدا داگیرساند و بە دوژمنی خۆی دانام. |
12 Together, enter his troops and have cast up, against me, their mound, and have encamped all around my tent;
| پەلاماردەرەکانی پێکەوە هاتن و سەنگەریان لە دژی من لێدا و لە دەوری چادرەکەم خۆیان دامەزراند. |
13 My Brethren—from beside me, hath he moved far away, and, mine acquaintance, are wholly estranged from me;
| «کەسوکاری منی لێم دوورخستەوە و ناسیاوەکانم لێم بوون بە بێگانە. |
14 Failed me, have my near of kin, and, mine intimate acquaintances, have forgotten me;
| خزمەکانم وازیان لێ هێنام و ئەوانەی منیان ناسی لەبیریان کردم. |
15 Ye guests of my house and my maidens, A stranger, have ye accounted me, An alien, have I become in their eyes;
| میوان و کارەکەرەکانم وەک بیانی دایاننام، وەک نامۆیەک مامەڵەم لەگەڵ دەکەن. |
16 To mine own servant, I called, and he would not answer, With mine own mouth, I kept entreating him;
| بانگی خزمەتکارەکەی خۆمم کرد بەڵام وەڵامی نەدایەوە، هەرچەندە بە دەمی خۆم لێی پاڕامەوە. |
17 My breath, is strange to my wife, and I am loathsome to the sons of my own mother;
| بۆنم ناخۆش بووە لەلای ژنەکەم و قێزەونم لەلای جگەرگۆشەکانم. |
18 Even young children, despise me, I rise up, and they speak against me;
| تەنانەت منداڵانیش سووکایەتییان پێکردم، کە هەستم، باسی من دەکەن. |
19 All the men of mine intimate circle abhor me, and, these whom I loved, have turned against me;
| هەموو دۆستەکانم ڕقیان لێم بووەوە و ئەوانەی خۆشم دەویستن لە دژم هەڵگەڕانەوە. |
20 Unto my skin and unto my flesh, have my bones cleaved, and I have escaped with the akin of my teeth.
| ئێسکم بە پێست و گۆشتمەوە نووساوە و بە خۆم و پووکمەوە دەرباز بووم. |
21 Pity me! pity me! ye, my friends, for, the hand of GOD, hath stricken me!
| «بەزەییتان پێم بێتەوە، بەزەییتان پێم بێتەوە ئەی هاوڕێیان، چونکە دەستی خودا لێی داوم. |
22 Wherefore should ye persecute me as GOD? and, with my flesh, should not he satisfied?
| بۆچی ئێوەش وەک خودا ڕاوم دەنێن؟ لە گۆشتم تێر نابن؟ |
23 Oh, then, that my words, could be written, Oh that, in a record, they could be inscribed:
| «خۆزگە وشەکانم دەنووسرانەوە، خۆزگە لەناو تۆمارێکدا وێنەیان دەکێشرا، |
24 That, with a stylus of iron and [with] lead, for all time—in the rock, they could be graven!
| خۆزگە بە پێنووسی ئاسن لەسەر قورقوشم دەنووسران یان بۆ هەتاهەتایە لەسەر بەرد هەڵدەکۆڵران. |
25 But, I, know that, my redeemer, liveth, and, as the Last over [my] dust, will he arise;
| بەڵام من زانیم ئەوەی کە دەمکڕێتەوە زیندووە و لە کۆتاییدا لەسەر زەوی ڕاست دەبێتەوە. |
26 And, though, after my skin is struck off, this [followeth], yet, apart from my flesh, shall I see GOD:
| پاش ئەوەی ئەم پێستەم لەناودەچێت، هەر لە جەستەی خۆم خودا دەبینم. |
27 Whom, I myself, shall see, on my side, and, mine own eyes, [shall] have looked upon, and not those of a stranger. Exhausted are my deepest desires in my bosom!
| ئەوەی من بۆ خۆم دەیبینم و چاوەکانم تەماشا دەکەن، نەک یەکێکی دیکە، لە ناخمەوە تامەزرۆی ئەوەم! |
28 Surely ye should say—Why should we persecute him? seeing, the root of the matter, is found in me.
| «ئەگەر ئێوە دەڵێن:”چەند ڕاوی دەنێین، چونکە ڕەگی کێشەکە لەلای ئەوە،“ |
29 Be ye afraid—on your part—of the face of the sword, because, wrath, [bringeth] the punishments of the sword, to the end ye may know the Almighty.
| لە خۆتان بترسن لە ڕووی شمشێر، چونکە تووڕەیی سزای شمشێر دەهێنێت، ئیتر دەزانن کە دادوەری هەیە.» |
