Job 19
1 Then responded Job, and said: —
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 How long will ye grieve my soul? or crush me with words?
“Hangtod kanus-a man ninyo ako paantoson ug dugmokon pinaagi sa mga pulong?
3 These ten times, have ye reviled me, Shameless ye wrong me.
Ikanapulo na kini nga higayon nga inyo akong gisaway; wala kamo naulaw sa daotan ninyo nga pagtagad kanako.
4 And even if indeed I have erred, with myself lodgeth mine error.
Kung tinuod man nga ako nasayop, ang akong sayop magpabilin nga akoa nang tulubagon.
5 If indeed, against me, ye must needs magnify yourselves, and plead, against me, my reproach.
Kung ikaw manghambog batok kanako ug mapatuo nimo ang matag-usa nga ako nagpakaulaw,
6 Know, then, that, God, hath overthrown me, and, within his net, enclosed me.
nan angay nimong mahibaloan nga ang Dios nagbuhat ug daotan kanako ug nadakpan ako sa iyang pukot.
7 Lo! I cry—out: Violence! but receive no answer, I cry aloud, but there is no vindication;
Tan-awa, nagtawag ako ug nag-ingon nga nakabuhat ako ug sayop, apan wala ako gidungog; nagpakitabang ako, apan walay katarong.
8 My way, hath he walled up, that I cannot pass, and, upon my paths, hath he made darkness rest;
Giparilan niya ang akong dalan aron dili ako makaagi, ug gipangitngit niya ang akong agianan.
9 My glory—from off me, hath he stripped, and hath removed the crown of my head;
Gitanggal niya kanako ang akong himaya, ug gikuha niya ang korona sa akong ulo.
10 He hath ruined me on every side, and I am gone, and he hath taken away—like a tree—my hope;
Giguba niya ako sa tanang bahin, ug nawala ako; giibot niya ang akong mga paglaom sama sa kahoy.
11 Yea he hath kindled against me his anger, and accounted me towards him like unto his adversaries;
Gipasilaob usab niya ang iyang kapungot batok kanako; giisip niya ako nga usa sa iyang mga kaaway.
12 Together, enter his troops and have cast up, against me, their mound, and have encamped all around my tent;
Nanagtigom ang iyang kasundalohan; naghimo silag mapatungan nga yuta batok kanako ug nagkampo libot sa akong tolda.
13 My Brethren—from beside me, hath he moved far away, and, mine acquaintance, are wholly estranged from me;
Gipahilayo niya kanako ang akong kaigsoonan; ang akong mga kaila layo na kanako.
14 Failed me, have my near of kin, and, mine intimate acquaintances, have forgotten me;
Gipakyas ako sa akong kaparyentihan; gikalimtan ako sa akong mga suod nga higala.
15 Ye guests of my house and my maidens, A stranger, have ye accounted me, An alien, have I become in their eyes;
Ang mga nagpuyo isip bisita sa akong balay ug ang akong mga babaye nga sulugoon nag-isip kanako nga dumuduong; langyaw ako sa ilang panan-aw.
16 To mine own servant, I called, and he would not answer, With mine own mouth, I kept entreating him;
Gitawag ko ang akong sulugoon, apan wala siya mitubag bisan pag nangaliyupo ako kaniya pinaagi sa akong baba.
17 My breath, is strange to my wife, and I am loathsome to the sons of my own mother;
Ang akong gininhawa makapasuko sa akong asawa; ang akong mga pangaliyupo gidumtan sa akong kaugalingong mga igsoong lalaki ug babaye.
18 Even young children, despise me, I rise up, and they speak against me;
Bisan ang mga bata nagbiaybiay kanako; kung mobarog ako aron pagsulti, mosulti sila batok kanako.
19 All the men of mine intimate circle abhor me, and, these whom I loved, have turned against me;
Ang tanan nakong mga higala naglikay na kanako; kadtong akong mga gihigugma nakigbatok na kanako.
20 Unto my skin and unto my flesh, have my bones cleaved, and I have escaped with the akin of my teeth.
Ang akong mga bukog nagpilit sa akong panit ug sa akong unod; nakasugakod nalang ako pinaagi sa akong lagus.
21 Pity me! pity me! ye, my friends, for, the hand of GOD, hath stricken me!
Kaluy-i ako, kaluy-i ako, akong mga higala, kay ang kamot sa Dios mihikap kanako.
22 Wherefore should ye persecute me as GOD? and, with my flesh, should not he satisfied?
Nganong gilutos man ninyo ako nga daw kamo ang Dios? Nganong wala man kamo matagbaw sa pagsakit sa akong unod?
23 Oh, then, that my words, could be written, Oh that, in a record, they could be inscribed:
Oh, hinaot nga ang akong mga pulong mahisulat karon! Oh, hinaot nga gisulat kini sa libro!
24 That, with a stylus of iron and [with] lead, for all time—in the rock, they could be graven!
Oh, hinaot nga pinaagi sa puthaw nga tinalinisan ug tingga ikulit kini diha sa bato hangtod sa hangtod!
25 But, I, know that, my redeemer, liveth, and, as the Last over [my] dust, will he arise;
Apan alang kanako, nasayod ko nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan mobarog siya sa kalibotan;
26 And, though, after my skin is struck off, this [followeth], yet, apart from my flesh, shall I see GOD:
human ang akong panit, madunot kining lawasa, unya diha sa akong unod makita ko ang Dios.
27 Whom, I myself, shall see, on my side, and, mine own eyes, [shall] have looked upon, and not those of a stranger. Exhausted are my deepest desires in my bosom!
Makita ko siya, ako mismo makakita kaniya sa akong kiliran; makita ko siya sa akong mga mata, ug dili sama sa langyaw. Ang akong kidney mawala uban kanako.
28 Surely ye should say—Why should we persecute him? seeing, the root of the matter, is found in me.
Kung moingon ka, 'Unsaon nato siya paglutos! Ang gamot sa iyang kagubot anaa kaniya,'
29 Be ye afraid—on your part—of the face of the sword, because, wrath, [bringeth] the punishments of the sword, to the end ye may know the Almighty.
angay kang mahadlok sa espada, kay ang kapungot nagdala sa silot sa espada, aron ka makahibalo nga adunay paghukom.”
