Job 18
1 Then responded Bildad the Shuhite, and said: —
Unya si Bildad nga taga-Shua mitubag ug miingon,
2 How long will ye make a perversion of words? Ye should understand, and, afterwards, we could speak.
“Kanus-a ka ba moundang sa imong pagsulti? Pagpakabana, ug pagkahuman mosulti kami.
3 Wherefore are we accounted like beasts? or appear stupid, in thine eyes?
Nganong giisip man kami ingon nga mga mananap; nganong nahimo na man kaming mga hungog sa imong panan-aw?
4 One tearing in pieces his own soul in his anger, —For thy sake, shall the earth be forsaken? or the rock be moved out of its place?
Ikaw nga misakit sa imong kaugalingon diha sa imong kasuko, kinahanglan ba nga isalikway ang kalibotan alang kanimo o angay bang balhinon ang mga bato gikan sa ilang mga nahimutangan?
5 Even the light of the lawless, shall go out, —Neither shall shine the flame of his fire;
Tinuod gayod, mapalong ang suga sa tawong daotan; ang agipo sa iyang kalayo dili na modan-ag.
6 The light, hath darkened in his tent, Yea, his lamp above him, goeth out;
Mongitngit ang suga sa iyang tolda; mapalong ang lampara sa iyang ibabaw.
7 The steppings of his strength are hemmed in, and his own counsel casteth him down;
Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon mamahimong hamubo; ang iyang kaugalingong laraw mopatumba kaniya.
8 For he is thrust into a net by his own feet, and, upon a trap, he marcheth;
Kay malit-ag ang iyang mga tiil ngadto sa usa ka pukot; magalakaw siya padulong sa bung-aw.
9 There catcheth him—by the heel—a gin, there holdeth him fast—a noose:
Ang lit-ag mokupot kaniya sa tikod; ang bitik mogapos kaniya.
10 Concealed in the ground is a cord for him, —and a snare for him, on the path.
Anaay higot nga giandam sa yuta alang kaniya; ug alang kaniya ang lit-ag sa dalan.
11 Round about, terrors have startled him, and have driven him to his feet.
Ang kalisang magpahadlok kaniya sa bisan asang bahin; dakpon nila siya diha sa iyang mga tikod.
12 Let his strength be famished, and, calamity, be ready at his side;
Ang iyang kadato mamahimong kagutom, ug ang katalagman giandam na sa iyang kilid.
13 Let it devour the members of his body, Let the firstborn of death devour his members;
Ang mga bahin sa iyang lawas pagalamyon; tinuod gayod, ang kamagulangan sa kamatayon magalamoy sa iyang mga bahin.
14 Uprooted, out of his tent, be his confidence, and let it drive him down to the king of terrors;
Langkaton siya gikan sa luwas niyang tolda ug gipalakaw paingon sa hari sa mga kalisang.
15 There shall dwell in his tent, what is naught-of-his, Let brimstone be strewed over his dwelling;
Ang ubang mga tawo magpuyo na sa iyang tolda human nila masabwagi ug asupre sa iyang pinuy-anan.
16 Beneath, let his roots be dried up, and, above, be cut off his branch;
Mangauga ang iyang mga ugat sa ilalom; pagaputlon ang iyang sanga sa ibabaw.
17 His memorial, have perished out of the land, and let him have no name over the face of the open field;
Ang iyang handumanan mangahanaw ibabaw sa kalibotan; mangapapas na ang iyang ngalan sa mga kadalanan.
18 Let them thrust him out of light into darkness, Yea, out of the world, let them chase him;
Papahawaon siya gikan sa kahayag ngadto sa kangitngit ug abugon niining kalibotana.
19 Let him have neither scion nor seed among his people, neither any survivor in his place of sojourn:
Dili siya makabaton ug anak nga lalaki o mga apo nga lalaki taliwala sa iyang katawhan, ni adunay mahibiling banay sa iyang gipuy-an.
20 Over his day, have they been astounded who come behind, and, them who are in advance, a shudder hath seized.
Kadtong nagpuyo sa kasadpan mangahadlok sa mahitabo kaniya sa umaabot nga adlaw; kadtong nagpuyo sa sidlakan mangalisang pinaagi niini.
21 Surely, these, are the dwellings of him that is perverse, and, this, is the place of him that knoweth not GOD.
Tinuod gayod nga mao kana ang pinuy-anan sa mga tawong dili matarong, ang mga dapit niadtong wala masayod sa Dios.
