Job 17
1 My spirit, is broken, My days, are extinguished, Graves, are left me.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Verily there are mockers, with me! And, on their insults, mine eye doth rest.
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Appoint it, I pray thee—be thou surety for me with thyself, Who is there that, on my side, can pledge himself?
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 For, their heart, hast thou kept back from understanding, On this account, thou wilt not exalt them.
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 He that, for a share, denounceth friends, even, the eyes of his children, shall be dim.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 But he hath set me, as the byword of peoples, And, one to be spit on in the face, do I become.
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 Therefore hath mine eye become dim from vexation, and, my members, are like a shadow, all of them.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 Upright men shall be astounded over this, and, the innocent, against the impious, shall rouse themselves.
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 That the righteous may hold on his way, and, the clean of hands, increase in strength.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 But indeed, as for them all, will ye bethink yourselves and enter into it, I pray you? Or shall I not find, among you, one who is wise?
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 My days, are past, my purposes, are broken off, the possessions of my heart!
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 Night for day, they appoint, Light, is near, by reason of darkness!
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 To corruption, have exclaimed, My father, thou! My mother! and My sister! to the worm.
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 Where then would be my hope? And, as for my blessedness, who should see it!
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
