Job 16
1 Then responded Job, and said: —
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 I have heard many such things, Wearisome comforters, are ye all!
“Narinig ko ang maraming ganoong mga bagay; kayong lahat ay nakakainis na mga tagapag-aliw.
3 Is there to be an end to windy words? Or what so strongly exciteth thee, that thou must respond?
May katapusan ba ang mga walang saysay na mga salita? Ano ang nangyayari sa iyo na ganito ang iyong sagot?
4 I also, like you, could speak, —If your soul were in the place of my soul, I could string together words against you, and could therewith shake over you my head.
Maaari din akong magsalita tulad ng ginagawa mo, kung ikaw ay nasa aking kinalalagyan; maaari kong tipunin at pagsama-samahin ang mga salita laban sa iyo at ilingin ang aking ulo sa iyo nang may pangungutya.
5 I could make you determined, by my mouth, and then my lip-solace should restrain you.
O, paano ko palalakasin ang loob mo gamit ang aking bibig! Paano ko mapapagaan ang iyong pighati gamit ang aking mga labi!
6 Though I do speak, unassuaged is my stinging pain, —And, if I forbear, of what am I relieved?
Kung magsasalita ako, ang aking pighati ay hindi mababawasan; kung hindi ako magsasalita, paano ako matutulungan?
7 But, now, hath he wearied me, thou hast destroyed all my family;
Pero ngayon, O Diyos, pinahirapan mo ako; pinabayaan mo ang buong pamilya ko.
8 And, having captured me, it hath served, as a witness; and so my wasting away hath risen up against me, in my face, it answereth.
Ginawa mo akong matuyo, na sa sarili nito ay isang saksi laban sa akin; ang pagpayat ng aking katawan ay tumatayo laban sa akin, at nagpapatotoo ito laban sa aking mukha.
9 His anger, hath torn and persecuted me, He hath gnashed upon me with his teeth, Mine adversary, hath sharpened his eyes for me.
Sa matinding galit ng Diyos nilupig at inusig niya ako; nagngangalit siya sa akin gamit ang kaniyang ngipin; ipinako ng kaaway ang kaniyang paningin sa akin habang sinisira niya ako.
10 They have gaped upon me with their mouth, With reproach, have they smitten my cheek, Together, against me, have they closed their ranks.
Napanganga sa akin ang mga tao; sinampal niya ako nang may mapanisi sa pisngi; sila ay nagsama-samang nagtipon laban sa akin.
11 GOD doth abandon me to him that is perverse, and, into the hands of the lawless, he throweth me headlong.
Ibinigay ako ng Diyos sa taong hindi maka-diyos, at inihagis ako sa kamay ng masamang tao.
12 At ease, was I when he shattered me, Yea he seized me by my neck, and dashed me in pieces, then set me up for himself as a mark:
Nasa kaginhawahan ako at sinira niya ako. Tunay nga, hinalbot ako sa leeg at binasag ako ng pira-piraso; inilagay niya rin ako bilang kaniyang puntirya.
13 His archers came round against me, He clave asunder my reins, and spared not, He poured out, on the earth, my gall:
Pinalibutan ako ng kaniyang tagapana; O Diyos tinusok mo ang aking laman-loob at hindi ako kinaawaan; pinalabas niya ang aking bituka sa lupa.
14 He made a breach in me, breach upon breach, He ran upon me, like a mighty man.
Dinurog niya ng paulit-ulit ang aking pader; tumakbo siya tulad ng isang mandirigma.
15 Sackcloth, sewed I on my skin, and rolled—in the dust—my horn:
Tinahi ko ang sako sa aking balat; sinaksak ko sa lupa ang aking sungay.
16 My face, is reddened from weeping, and, upon mine eyelashes, is the death-shade: —
Mamula-mula ang aking mukha sa pag-iyak; nasa pilik-mata ko ang anino ng kamatayan
17 Though no violence was in my hands, and, my prayer, was pure.
bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking panalangin ay dalisay.
18 O earth! do not cover my blood, and let there be no place for mine outcry.
O lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo; hayaan ang aking iyak ay walang lugar ng kapahingahan.
19 Even now, lo! in the heavens, is my witness,
Kahit ngayon, tingnan mo, ang aking saksi ay nasa langit; siyang mananagot sa akin ay nasa kaitaasan.
20 And, he that voucheth for me is on high. My friends are, they who scorn me, Unto GOD, hath mine eye shed tears: —
Hinahamak ako ng aking mga kaibigan, pero umiiyak ko sa Diyos.
21 That one might plead, for a man, with GOD, —Even a son of man, for his friend!
Hiniling ko sa saksi ng kalangitang iyon na makipagtalo para sa taong ito kasama ang Diyos tulad ng isang tao na ginagawa sa kaniyang kapwa!
22 When, a few years, come, then, by a path by which I shall not return, shall I depart.
Nang lumipas ang ilang taon, pupunta ako sa isang lugar na hindi na ako babalik.
