Job 16
1 Then responded Job, and said: —
Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
2 I have heard many such things, Wearisome comforters, are ye all!
Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
3 Is there to be an end to windy words? Or what so strongly exciteth thee, that thou must respond?
I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
4 I also, like you, could speak, —If your soul were in the place of my soul, I could string together words against you, and could therewith shake over you my head.
Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
5 I could make you determined, by my mouth, and then my lip-solace should restrain you.
Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
6 Though I do speak, unassuaged is my stinging pain, —And, if I forbear, of what am I relieved?
Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
7 But, now, hath he wearied me, thou hast destroyed all my family;
A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
8 And, having captured me, it hath served, as a witness; and so my wasting away hath risen up against me, in my face, it answereth.
Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
9 His anger, hath torn and persecuted me, He hath gnashed upon me with his teeth, Mine adversary, hath sharpened his eyes for me.
Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
10 They have gaped upon me with their mouth, With reproach, have they smitten my cheek, Together, against me, have they closed their ranks.
Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
11 GOD doth abandon me to him that is perverse, and, into the hands of the lawless, he throweth me headlong.
Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
12 At ease, was I when he shattered me, Yea he seized me by my neck, and dashed me in pieces, then set me up for himself as a mark:
Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
13 His archers came round against me, He clave asunder my reins, and spared not, He poured out, on the earth, my gall:
Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
14 He made a breach in me, breach upon breach, He ran upon me, like a mighty man.
Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
15 Sackcloth, sewed I on my skin, and rolled—in the dust—my horn:
Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
16 My face, is reddened from weeping, and, upon mine eyelashes, is the death-shade: —
Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
17 Though no violence was in my hands, and, my prayer, was pure.
Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
18 O earth! do not cover my blood, and let there be no place for mine outcry.
O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
19 Even now, lo! in the heavens, is my witness,
Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
20 And, he that voucheth for me is on high. My friends are, they who scorn me, Unto GOD, hath mine eye shed tears: —
O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
21 That one might plead, for a man, with GOD, —Even a son of man, for his friend!
Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
22 When, a few years, come, then, by a path by which I shall not return, shall I depart.
Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
