Job 15
1 Then responded Eliphaz the Temanite, and said:
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 Should, a wise man, answer unreal knowledge? or fill, with the east wind, his inner man?
“Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı, Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?
3 Disputing with discourse that doth no good, or with speech, wherein is no profit?
Boş sözlerle tartışır, Yararsız söylevler verir mi?
4 But, thou, wouldst take away reverence, and wouldst attain unto meditation before GOD.
Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor, Tanrı'nın huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.
5 For thine own mouth would teach thine iniquity, and thou wouldst choose the tongue of the crafty.
Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor, Hilekârların diliyle konuşuyorsun.
6 Thine own mouth shall condemn thee, and, not I, And, thine own lips, shall testify against thee.
Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil, Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.
7 The first of mankind, wast thou born? Or, before the hills, wast thou brought forth?
“İlk doğan insan sen misin? Yoksa dağlardan önce mi var oldun?
8 In the secret council of GOD, hast thou been wont to hearken? Or canst thou attain for thyself unto wisdom?
Tanrı'nın sırrını mı dinledin de, Yalnız kendini bilge görüyorsun?
9 What knowest thou, that we know not? [What] understandest thou, and the same, is not with us?
Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim? Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?
10 Both hoary and venerable, are among us, one mightier than thy father in days!
Bizde ak saçlı da yaşlı da var, Babandan bile yaşlı.
11 Too small for thee, are the consolations of GOD? or a word spoken gently with thee?
Az mı geliyor Tanrı'nın avutması sana, Söylediği yumuşak sözler?
12 How doth thine own heart carry thee away, and how thine eyes do roll!
Niçin yüreğin seni sürüklüyor, Gözlerin parıldıyor,
13 For thy spirit, replieth against GOD, and thou bringest forth—out of thy mouth—words!
Tanrı'ya öfkeni gösteriyorsun, Ağzından böyle sözler dökülüyor?
14 What is a mortal, that he should be pure? or that righteous should be one born of a woman?
“İnsan gerçekten temiz olabilir mi? Kadından doğan biri doğru olabilir mi?
15 Lo! in his holy ones, he putteth not confidence, and, the heavens, are not pure in his eyes:
Tanrı meleklerine güvenmiyorsa, Gökler bile O'nun gözünde temiz değilse,
16 How much less when one is detested and corrupt, a man who drinketh in—like water—perversity.
Haksızlığı su gibi içen İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?
17 I will tell thee—hear me, Since this I have seen, I must needs declare it.
“Dinle beni, sana açıklayayım, Gördüğümü anlatayım,
18 Which, wise men, tell, and deny not [that which is] from their fathers.
Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği, Gizlemediği gerçekleri;
19 To them alone, was the earth given, and no alien passed through their midst:
O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti, Aralarına henüz yabancı girmemişti.
20 All the days of the lawless man, he, doth writhe with pain, and, the number of years, is hidden from the tyrant;
Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır, Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.
21 A noise of dreadful things, is in his ears, In prosperity, the destroyer cometh upon him;
Dehşet sesleri kulağından eksilmez, Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.
22 He hath no confidence to come back out of darkness, he, being destined to the power oft the sword;
Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz, Kılıç onu gözler.
23 A wanderer, he, for bread, [saying] Where [is it]? He knoweth that, prepared by his own hand, is the day of darkness;
‘Nerede?’ diyerek ekmek ardınca dolaşır, Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.
24 Distress and anguish shall startle him, It shall overpower him, like a king ready for the onset:
Acı ve sıkıntı onu yıldırır, Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.
25 Because he had stretched out—against GOD—his hand, and, against the Almighty, had been wont to behave himself proudly;
Çünkü Tanrı'ya el kaldırmış, Her Şeye Gücü Yeten'e meydan okumuş,
26 He used to run against him with uplifted neck, with the stout bosses of his bucklers;
Kalın, yumrulu kalkanıyla O'na inatla saldırmıştı.
27 For he had covered his face with his fatness, and had gathered a superabundance on his loins;
“Yüzü semirdiği, Göbeği yağ bağladığı halde,
28 And had inhabited demolished cities, houses, wherein men would not dwell, that were destined to become heaps.
Yıkılmış kentlerde, Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,
29 He shall not be rich, nor shall his substance continue, neither shall their shadow stretch along on the earth;
Zengin olmayacak, serveti tükenecek, Malları ülkeye yayılmayacaktır.
30 He shall not depart out of darkness, his young branch, shall the flame dry up, and he shall depart, by the breath of his own mouth!
Karanlıktan kaçamayacak, Filizlerini alev kurutacak, Tanrı'nın ağzından çıkan solukla yok olacaktır.
31 Let no one trust in him that—by vanity—is deceived, for, vanity, shall be his recompense;
Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın, Çünkü ödülü de boş olacaktır.
32 Before his day, shall it be accomplished, with, his palm-top, not covered with leaves;
Gününden önce işi tamamlanacak, Dalı yeşermeyecektir.
33 He shall wrong—like a vine—his sour grapes, and shall cast off—as an olive-tree—his blossom.
Asma gibi koruğunu dökecek, Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.
34 For, the family of the impious, is unfruitful, and, a fire, hath devoured the tents of bribery;
Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur, Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.
35 Conceiving mischief, and bringing forth iniquity, yea, their inmost soul, prepareth deceit.
Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar, İçleri yalan doludur.”
