< Job 13 >

1 Lo! all [this], hath mine own eye seen, —Mine ear hath heard and understood it:
«چاوەکانم هەموو ئەمانەی بینیوە، گوێیەکانم بیستوویانە و تێیان گەیشتووم.
2 Just as ye know, I too, know, I, fall not short, of you.
وەک زانینی ئێوە منیش زانیومە؛ من لە ئێوە کەمتر نیم.
3 But indeed, I, unto the Almighty, would speak, and, to direct my argument unto GOD, would I be well pleased.
بەڵام من لەگەڵ توانادارەکە قسە دەکەم، دەمەوێت لەلای خودا دادگایی بکرێم.
4 For, in truth, ye, do besmear with falsehood, Worthless physicians, all of you!
بەڵام ئێوە درۆم بۆ هەڵدەبەستن، هەمووتان پزیشکی بێ کەڵکن.
5 Oh that ye would, altogether hold your peace, and it should serve you for wisdom!
خۆزگە بە تەواوی بێدەنگ دەبوون! ئەوە بۆتان دەبوو بە دانایی.
6 Hear, I pray you, the argument of my mouth, and, to the pleadings of my lips, give heed: —
ئێستا گوێ لە بەهانەم بگرن و بۆ سکاڵای لێوەکانم گوێ شل بکەن.
7 Is it, for God, ye would speak perversely? And, for him, would ye speak deceit:
ئایا بە درۆ بەرگری لە خودا دەکەن؟ ئایا بە دەم خوداوە درۆ دەکەن؟
8 Even, for him, would ye be partial? Or, for GOD, would ye [so] plead?
ئایا لایەنگری دەکەن، یان بۆ خودا مشتومڕ دەکەن؟
9 Would it be well, when he searched you out? Or, as one might jest with a mortal, would ye jest, with him?
ئەگەر تاقیتان بکاتەوە، ئایا دەردەچن یان دەتانەوێت وەک مرۆڤ هەڵیبخەڵەتێنن؟
10 He will, severely rebuke, you, if ye are secretly partial.
بێگومان سەرزەنشتتان دەکات ئەگەر بە نهێنی لایەنگری بکەن.
11 Shall not, his majesty, overwhelm you? and, the dread of him, fall upon you?
ئایا شکۆمەندییەکەی ناتانترسێنێت و ترسی ئەو دەستتان بەسەردا ناکێشێت؟
12 Are not your memorable sayings, proverbs of ashes? Breastworks of clay, your breastworks?
یادەوەری و پەندەکانتان تەنها خۆڵەمێشە و بەرگرییەکانتان بەرگرییە لە قوڕ.
13 Quietly let me alone, that, I, may speak out, then let come on me, what may.
«لێم بێدەنگ بن، من قسە دەکەم و ئەوەی بەسەرم دێت با بێت!
14 In any case, I will take up my flesh in my teeth, and, my life, will I put in my hand:
بۆچی من کێشە بۆ خۆم دروستبکەم، ژیانی خۆم بخەمە مەترسییەوە؟
15 Lo! he may slay me, [yet], for him, will I wait, —Nevertheless, my ways—unto his face, will I show to be right:
ئەگەر بشمکوژێت هەر پشتی پێ دەبەستم، لەبەردەمیدا تەنها مشتومڕ لەسەر هەڵسوکەوتم دەکەم.
16 Even he, will be on my side—unto salvation, For, not before his face, shall any impious person come.
هەروەها ئەمە بۆ ڕزگاریمە، کە خوانەناس نایەتە بەردەمی.
17 Hear ye patiently my speech, and be my declaration in your ears.
بە تەواوی گوێ لە قسەکانم بگرن و ئەوەی ڕایدەگەیەنم با گوێتان لێی بێت.
18 Lo! I pray you, I have set forth in order a plea, I know that, I, shall be found right.
ئەوەتا من بە باشی سکاڵای خۆمم خستووەتە ڕوو، دەزانم ئەستۆپاک دەردەچم.
19 Who is it that shall contend with me? For, now, if I should hold my peace, why! I should breathe my last!
کێیە ئەوەی مشتومڕم لەگەڵ دەکات، تاکو هەر ئێستا بێدەنگ بم و ڕۆح بەدەستەوە بدەم؟
20 Only, two things, do thou not with me, then, from thy face, will I not hide me: —
«ئەی خودا، تەنها بەم دوو کارە پشتگیریم بکە، ئیتر لەبەردەمت ون نابم.
21 Thy hand—from off me, take thou far away, and, thy terror, let it not startle me!
دەستت لێم دووربخەوە و با سامی تۆ نەمترسێنێت.
22 Then call thou, and, I, will answer, Or I will speak, and reply thou unto me.
ئینجا بانگم بکە و من وەڵام دەدەمەوە، یان من قسە دەکەم و تۆ وەڵامم بدەوە.
23 How many are mine iniquities and sins? My transgression and my sin, let me know!
چەند تاوان و گوناهم هەیە؟ یاخیبوون و گوناهەکەی خۆمم پێ بناسێنە.
24 Wherefore, thy face, shouldst thou hide? Or count me, as an enemy to thee?
بۆچی ڕووی خۆت دەشاریتەوە و بە دوژمنی خۆت دامدەنێیت؟
25 A driven leaf, wilt thou cause to tremble? Or, dry stubble, wilt thou pursue?
ئایا گەڵایەکی هەڵوەریو پان دەکەیتەوە؟ ئایا بەدوای پووشی وشکدا ڕادەکەیت؟
26 For thou writest, against me, bitter things, and dost make me inherit the iniquities of my youth;
تۆ بە تاڵی لە دژم دەنووسیت و لەسەر تاوانەکانی لاویێتیم سزام دەدەیت.
27 And thou dost put—in the stocks—my feet, and observest all my paths, Against the roots of my feet, thou dost cut out a bound;
جا پێیەکانی منت خستووەتە ناو کۆتەوە و چاوت بڕیوەتە هەموو ڕێڕەوەکانم و شوێن پێیەکانم دەپشکنیت.
28 And, a man himself, as a rotten thing, weareth out, as a garment which the moth hath eaten.
«وەک دارێکی کلۆر لەناو دەچم، وەک جلێک کە مۆرانە لێی دابێت.

< Job 13 >