Job 13

1 Lo! all [this], hath mine own eye seen, —Mine ear hath heard and understood it:

Ania karon, ang akong mata nakakita niining tanan, Ang igdulungog nako nakadungog ug nakasabut niini.

2 Just as ye know, I too, know, I, fall not short, of you.

Ang inyong nahibaloan, mao ang akong nahibaloan usab: Ako dili ubos kaninyo.

3 But indeed, I, unto the Almighty, would speak, and, to direct my argument unto GOD, would I be well pleased.

Mosulti gayud ako sa Makagagahum, Ug gitinguha ko ang pagpakigsulti sa Dios.

4 For, in truth, ye, do besmear with falsehood, Worthless physicians, all of you!

Apan kamo mga magmumugna sa bakak; Kamong tanan mga mananambal nga walay bili.

5 Oh that ye would, altogether hold your peace, and it should serve you for wisdom!

Oh maayo pa unta kong kamo managhilum na lamang! Ug kana mahimo nga inyong kaalam.

6 Hear, I pray you, the argument of my mouth, and, to the pleadings of my lips, give heed: —

Pamatia karon ang akong pangatarungan, Ug patalinghugi ang katarungan nga sa akong mga ngabil igasaysay.

7 Is it, for God, ye would speak perversely? And, for him, would ye speak deceit:

Manulti ba kamog dili matarung tungod sa paglaban sa Dios, Ug igapamulong mo ba nga malimbongon tungod kaniya?

8 Even, for him, would ye be partial? Or, for GOD, would ye [so] plead?

Magapakita ba kamo sa inyong pagpasulabi kaniya? Molaban ba kamo alang sa Dios?

9 Would it be well, when he searched you out? Or, as one might jest with a mortal, would ye jest, with him?

Maayo ba nga siya magasusi kaninyo? Kun ingon sa usa nga nagalimbong sa tawo, limbongan ba ninyo siya?

10 He will, severely rebuke, you, if ye are secretly partial.

Sa walay duhaduha siya magabadlong kaninyo, Kong kamo sa tago may pagpasulabi.

11 Shall not, his majesty, overwhelm you? and, the dread of him, fall upon you?

Dili ba makapahadlok kaninyo ang iyang kahalangdon, Ug ang iyang kalisang kaninyo modangat?

12 Are not your memorable sayings, proverbs of ashes? Breastworks of clay, your breastworks?

Ang inyong mga halandumong pulong maoy sanglitanan nga abo, Ang inyong salipdanan, mga salipdanan nga yanang.

13 Quietly let me alone, that, I, may speak out, then let come on me, what may.

Managhilum kamo, pasagdi ako, aron sa akong pagsulti: Ug kanako ipadangat ang tanan nga modangat.

14 In any case, I will take up my flesh in my teeth, and, my life, will I put in my hand:

Ngano man nga kuhaon ko ang akong unod sa mga ngipon nako, Ug ibutang ko ang akong kinabuhi sa kamot nako?

15 Lo! he may slay me, [yet], for him, will I wait, —Nevertheless, my ways—unto his face, will I show to be right:

Ania karon, iyang pagalaglagon ako: ako walay paglaum: Bisan pa niini, sa iyang atubangan ako magalaban sa akong mga alagianan.

16 Even he, will be on my side—unto salvation, For, not before his face, shall any impious person come.

Kini usab mao ang akong kaluwasan, Nga ang tawong walay Dios sa iyang atubangan dili gayud makaduol.

17 Hear ye patiently my speech, and be my declaration in your ears.

Patalinghugi pag-ayo ang akong gipamulong, Ug sa imong igdulungog ipahaluna ang akong gipahayag.

18 Lo! I pray you, I have set forth in order a plea, I know that, I, shall be found right.

Ania karon, gipahamutang ko na pag-ayo ang akong katarungan; Ako nasayud nga ako matarung.

19 Who is it that shall contend with me? For, now, if I should hold my peace, why! I should breathe my last!

Kinsa ba ang buot makigbisog kanako? Kay unya mohilum ako ug ipabugto ko ang akong kinabuhi.

20 Only, two things, do thou not with me, then, from thy face, will I not hide me: —

Duruha lamang ka butang ayaw pagbuhata kanako; Nan ako dili motago gikan sa atubangan sa imong nawong.

21 Thy hand—from off me, take thou far away, and, thy terror, let it not startle me!

Kuhaa halayo kanako ang imong kamot, Ug ayaw ako pagpahadloka sa imong kalisang.

22 Then call thou, and, I, will answer, Or I will speak, and reply thou unto me.

Unya tumawag ka, ug ako motubag; Kun pasultiha ako, ug tubagon mo ako.

23 How many are mine iniquities and sins? My transgression and my sin, let me know!

Unsa ba ang gidaghanon sa akong kadautan ug kasal-anan? Ipadayag kanako ang akong kalapasan ug ang akong sala.

24 Wherefore, thy face, shouldst thou hide? Or count me, as an enemy to thee?

Ngano man nga gitago mo ang imong nawong kanako, Ug ginaisip mo ako nga imong kaaway?

25 A driven leaf, wilt thou cause to tremble? Or, dry stubble, wilt thou pursue?

Mopaguol pa ba ikaw sa usa ka dahon nga sinalibay? Ug mogukod pa ba ikaw sa tuud nga laya?

26 For thou writest, against me, bitter things, and dost make me inherit the iniquities of my youth;

Kay ikaw nagasulat man ug mga butang nga mapait batok kanako, Ug nagapaani kanako sa kadautan sa akong pagkabatan-on:

27 And thou dost put—in the stocks—my feet, and observest all my paths, Against the roots of my feet, thou dost cut out a bound;

Imo usab nga gibutang sa sepohan ang akong mga tiil, Ug gitiman-an ang tanan ko nga alagianan; Imong gibadlisan ang utlanan sa lapalapa sa akong mga tiil:

28 And, a man himself, as a rotten thing, weareth out, as a garment which the moth hath eaten.

Bisan ingon ako sa usa ka butang nga dunot nga mapapas, Ingon sa usa ka bisti nga ginakutkot sa tangkob.