James 1
1 James, a servant, of God and of the Lord Jesus Christ, —unto the twelve tribes that are in the dispersion, Wishes joy.
ఈశ్వరస్య ప్రభో ర్యీశుఖ్రీష్టస్య చ దాసో యాకూబ్ వికీర్ణీభూతాన్ ద్వాదశం వంశాన్ ప్రతి నమస్కృత్య పత్రం లిఖతి|
2 All Joy, account it, my brethren, whensoever ye fall in with, manifold, temptations, —
హే మమ భ్రాతరః, యూయం యదా బహువిధపరీక్షాషు నిపతత తదా తత్ పూర్ణానన్దస్య కారణం మన్యధ్వం|
3 Taking note, that, the proving of your faith, worketh out endurance;
యతో యుష్మాకం విశ్వాసస్య పరీక్షితత్వేన ధైర్య్యం సమ్పాద్యత ఇతి జానీథ|
4 But let, your endurance, have, mature work, that ye may be mature and complete, in nothing, coming short.
తచ్చ ధైర్య్యం సిద్ధఫలం భవతు తేన యూయం సిద్ధాః సమ్పూర్ణాశ్చ భవిష్యథ కస్యాపి గుణస్యాభావశ్చ యుష్మాకం న భవిష్యతి|
5 But, if any of you is sinning short of wisdom, let him be asking of God, Who giveth unto all freely and upbraideth not, and it shall be given him;
యుష్మాకం కస్యాపి జ్ఞానాభావో యది భవేత్ తర్హి య ఈశ్వరః సరలభావేన తిరస్కారఞ్చ వినా సర్వ్వేభ్యో దదాతి తతః స యాచతాం తతస్తస్మై దాయిష్యతే|
6 But let him be asking in faith, nothing, doubting, for, he that doubteth, is like a wave of the sea, wind-driven and storm-tossed, —
కిన్తు స నిఃసన్దేహః సన్ విశ్వాసేన యాచతాం యతః సన్దిగ్ధో మానవో వాయునా చాలితస్యోత్ప్లవమానస్య చ సముద్రతరఙ్గస్య సదృశో భవతి|
7 For let not that man think that he shall receive anything from the Lord—
తాదృశో మానవః ప్రభోః కిఞ్చిత్ ప్రాప్స్యతీతి న మన్యతాం|
8 A two-souled man, unstable in all his ways.
ద్విమనా లోకః సర్వ్వగతిషు చఞ్చలో భవతి|
9 But boasting be the lowly brother in his uplifting;
యో భ్రాతా నమ్రః స నిజోన్నత్యా శ్లాఘతాం|
10 Whereas the rich, in his being brought low, —because, as a flower of grass, he will pass away;
యశ్చ ధనవాన్ స నిజనమ్రతయా శ్లాఘతాంయతః స తృణపుష్పవత్ క్షయం గమిష్యతి|
11 For the sun hath sprung up, with it scorching heat, and hath withered the grass, and, the flower thereof, hath fallen out, and, the beauty of the face thereof, hath perished, —so, also the rich, in his goings, shall languish.
యతః సతాపేన సూర్య్యేణోదిత్య తృణం శోష్యతే తత్పుష్పఞ్చ భ్రశ్యతి తేన తస్య రూపస్య సౌన్దర్య్యం నశ్యతి తద్వద్ ధనిలోకోఽపి స్వీయమూఢతయా మ్లాస్యతి|
12 Happy the man who endureth temptation! Because, becoming approved, he shall receive the crown of life—which he hath promised unto them that love him.
యో జనః పరీక్షాం సహతే స ఏవ ధన్యః, యతః పరీక్షితత్వం ప్రాప్య స ప్రభునా స్వప్రేమకారిభ్యః ప్రతిజ్ఞాతం జీవనముకుటం లప్స్యతే|
13 Let, no one, while tempted, be saying—From God, am I tempted, —for, God, cannot be tempted by things evil, and, himself, tempteth no one;
ఈశ్వరో మాం పరీక్షత ఇతి పరీక్షాసమయే కోఽపి న వదతు యతః పాపాయేశ్వరస్య పరీక్షా న భవతి స చ కమపి న పరీక్షతే|
14 But, each one, is tempted, when, by his own coveting, he is drawn out and enticed,
కిన్తు యః కశ్చిత్ స్వీయమనోవాఞ్ఛయాకృష్యతే లోభ్యతే చ తస్యైవ పరీక్షా భవతి|
15 Then, the coveting, having conceived, giveth birth to sin, and, the sin, when full-grown, bringeth forth death.
తస్మాత్ సా మనోవాఞ్ఛా సగర్భా భూత్వా దుష్కృతిం ప్రసూతే దుష్కృతిశ్చ పరిణామం గత్వా మృత్యుం జనయతి|
16 Be not deceived, my brethren beloved: —
హే మమ ప్రియభ్రాతరః, యూయం న భ్రామ్యత|
17 Every good giving, and every perfect gift, is, from above, coming down from the Father of lights—with whom is no alternation, nor shadow cast, by turning:
యత్ కిఞ్చిద్ ఉత్తమం దానం పూర్ణో వరశ్చ తత్ సర్వ్వమ్ ఊర్ద్ధ్వాద్ అర్థతో యస్మిన్ దశాన్తరం పరివర్త్తనజాతచ్ఛాయా వా నాస్తి తస్మాద్ దీప్త్యాకరాత్ పితురవరోహతి|
18 Because he was so minded, he hath brought us forth with a word of truth, to the end we should be a sort of firstfruit of his creatures
తస్య సృష్టవస్తూనాం మధ్యే వయం యత్ ప్రథమఫలస్వరూపా భవామస్తదర్థం స స్వేచ్ఛాతః సత్యమతస్య వాక్యేనాస్మాన్ జనయామాస|
19 Ye know, my brethren beloved, —but let every man be swift to hear, slow to speak, slow to anger,
అతఏవ హే మమ ప్రియభ్రాతరః, యుష్మాకమ్ ఏకైకో జనః శ్రవణే త్వరితః కథనే ధీరః క్రోధేఽపి ధీరో భవతు|
20 For, man’s anger, worketh not, God’s righteousness.
యతో మానవస్య క్రోధ ఈశ్వరీయధర్మ్మం న సాధయతి|
21 Wherefore, putting away all filthiness and overflow of baseness, in meekness, welcome ye the word fitted for inward growth, which is able to save your souls:
అతో హేతో ర్యూయం సర్వ్వామ్ అశుచిక్రియాం దుష్టతాబాహుల్యఞ్చ నిక్షిప్య యుష్మన్మనసాం పరిత్రాణే సమర్థం రోపితం వాక్యం నమ్రభావేన గృహ్లీత|
22 Become ye doers of the word, and not hearers only—reasoning yourselves astray;
అపరఞ్చ యూయం కేవలమ్ ఆత్మవఞ్చయితారో వాక్యస్య శ్రోతారో న భవత కిన్తు వాక్యస్య కర్మ్మకారిణో భవత|
23 Because, if any is, a word-hearer, and not a doer, the same, is like unto a man observing his natural face in a mirror, —
యతో యః కశ్చిద్ వాక్యస్య కర్మ్మకారీ న భూత్వా కేవలం తస్య శ్రోతా భవతి స దర్పణే స్వీయశారీరికవదనం నిరీక్షమాణస్య మనుజస్య సదృశః|
24 For he observed himself, and is gone away, and, straightway, it hath escaped him, —what manner of man, he was!
ఆత్మాకారే దృష్టే స ప్రస్థాయ కీదృశ ఆసీత్ తత్ తత్క్షణాద్ విస్మరతి|
25 But, he that hath obtained a nearer view into the perfect law of liberty, and hath taken up his abode by it, becoming—not a forgetful hearer, but a work doer, the same, happy in his doing, shall be.
కిన్తు యః కశ్చిత్ నత్వా ముక్తేః సిద్ధాం వ్యవస్థామ్ ఆలోక్య తిష్ఠతి స విస్మృతియుక్తః శ్రోతా న భూత్వా కర్మ్మకర్త్తైవ సన్ స్వకార్య్యే ధన్యో భవిష్యతి|
26 If any thinketh he is observant of religion, not curbing his own tongue, but deceiving his own heart, this one’s, religious observance is, vain:
అనాయత్తరసనః సన్ యః కశ్చిత్ స్వమనో వఞ్చయిత్వా స్వం భక్తం మన్యతే తస్య భక్తి ర్ముధా భవతి|
27 Religious observance, pure and undefiled with our God and Father, is, this—to be visiting orphans and widows in their affliction, unspotted, to keep, himself, from the world.
క్లేశకాలే పితృహీనానాం విధవానాఞ్చ యద్ అవేక్షణం సంసారాచ్చ నిష్కలఙ్కేన యద్ ఆత్మరక్షణం తదేవ పితురీశ్వరస్య సాక్షాత్ శుచి ర్నిర్మ్మలా చ భక్తిః|
