James 1
1 James, a servant, of God and of the Lord Jesus Christ, —unto the twelve tribes that are in the dispersion, Wishes joy.
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਚ ਦਾਸੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਵਿਕੀਰ੍ਣੀਭੂਤਾਨ੍ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ੰ ਵੰਸ਼ਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਨਮਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|
2 All Joy, account it, my brethren, whensoever ye fall in with, manifold, temptations, —
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦਾ ਬਹੁਵਿਧਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਸ਼਼ੁ ਨਿਪਤਤ ਤਦਾ ਤਤ੍ ਪੂਰ੍ਣਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਕਾਰਣੰ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ|
3 Taking note, that, the proving of your faith, worketh out endurance;
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵੇਨ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਸਮ੍ਪਾਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਜਾਨੀਥ|
4 But let, your endurance, have, mature work, that ye may be mature and complete, in nothing, coming short.
ਤੱਚ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਸਿੱਧਫਲੰ ਭਵਤੁ ਤੇਨ ਯੂਯੰ ਸਿੱਧਾਃ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਾਸ਼੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਗੁਣਸ੍ਯਾਭਾਵਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
5 But, if any of you is sinning short of wisdom, let him be asking of God, Who giveth unto all freely and upbraideth not, and it shall be given him;
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਜ੍ਞਾਨਾਭਾਵੋ ਯਦਿ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਰਲਭਾਵੇਨ ਤਿਰਸ੍ਕਾਰਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਦਦਾਤਿ ਤਤਃ ਸ ਯਾਚਤਾਂ ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
6 But let him be asking in faith, nothing, doubting, for, he that doubteth, is like a wave of the sea, wind-driven and storm-tossed, —
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਨਿਃਸਨ੍ਦੇਹਃ ਸਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਯਾਚਤਾਂ ਯਤਃ ਸਨ੍ਦਿਗ੍ਧੋ ਮਾਨਵੋ ਵਾਯੁਨਾ ਚਾਲਿਤਸ੍ਯੋਤ੍ਪ੍ਲਵਮਾਨਸ੍ਯ ਚ ਸਮੁਦ੍ਰਤਰਙ੍ਗਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਭਵਤਿ|
7 For let not that man think that he shall receive anything from the Lord—
ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮਾਨਵਃ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੀਤਿ ਨ ਮਨ੍ਯਤਾਂ|
8 A two-souled man, unstable in all his ways.
ਦ੍ਵਿਮਨਾ ਲੋਕਃ ਸਰ੍ੱਵਗਤਿਸ਼਼ੁ ਚਞ੍ਚਲੋ ਭਵਤਿ|
9 But boasting be the lowly brother in his uplifting;
ਯੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਨਮ੍ਰਃ ਸ ਨਿਜੋੰਨਤ੍ਯਾ ਸ਼੍ਲਾਘਤਾਂ|
10 Whereas the rich, in his being brought low, —because, as a flower of grass, he will pass away;
ਯਸ਼੍ਚ ਧਨਵਾਨ੍ ਸ ਨਿਜਨਮ੍ਰਤਯਾ ਸ਼੍ਲਾਘਤਾਂਯਤਃ ਸ ਤ੍ਰੁʼਣਪੁਸ਼਼੍ਪਵਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
11 For the sun hath sprung up, with it scorching heat, and hath withered the grass, and, the flower thereof, hath fallen out, and, the beauty of the face thereof, hath perished, —so, also the rich, in his goings, shall languish.
ਯਤਃ ਸਤਾਪੇਨ ਸੂਰ੍ੱਯੇਣੋਦਿਤ੍ਯ ਤ੍ਰੁʼਣੰ ਸ਼ੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਪੁਸ਼਼੍ਪਞ੍ਚ ਭ੍ਰਸ਼੍ਯਤਿ ਤੇਨ ਤਸ੍ਯ ਰੂਪਸ੍ਯ ਸੌਨ੍ਦਰ੍ੱਯੰ ਨਸ਼੍ਯਤਿ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਧਨਿਲੋਕੋ(ਅ)ਪਿ ਸ੍ਵੀਯਮੂਢਤਯਾ ਮ੍ਲਾਸ੍ਯਤਿ|
12 Happy the man who endureth temptation! Because, becoming approved, he shall receive the crown of life—which he hath promised unto them that love him.
ਯੋ ਜਨਃ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸਹਤੇ ਸ ਏਵ ਧਨ੍ਯਃ, ਯਤਃ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਸ੍ਵਪ੍ਰੇਮਕਾਰਿਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤੰ ਜੀਵਨਮੁਕੁਟੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
13 Let, no one, while tempted, be saying—From God, am I tempted, —for, God, cannot be tempted by things evil, and, himself, tempteth no one;
ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਤ ਇਤਿ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਸਮਯੇ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਨ ਵਦਤੁ ਯਤਃ ਪਾਪਾਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨ ਭਵਤਿ ਸ ਚ ਕਮਪਿ ਨ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ|
14 But, each one, is tempted, when, by his own coveting, he is drawn out and enticed,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵੀਯਮਨੋਵਾਞ੍ਛਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਤੇ ਲੋਭ੍ਯਤੇ ਚ ਤਸ੍ਯੈਵ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਤਿ|
15 Then, the coveting, having conceived, giveth birth to sin, and, the sin, when full-grown, bringeth forth death.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾ ਮਨੋਵਾਞ੍ਛਾ ਸਗਰ੍ਭਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਸੂਤੇ ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਿਸ਼੍ਚ ਪਰਿਣਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਜਨਯਤਿ|
16 Be not deceived, my brethren beloved: —
ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਨ ਭ੍ਰਾਮ੍ਯਤ|
17 Every good giving, and every perfect gift, is, from above, coming down from the Father of lights—with whom is no alternation, nor shadow cast, by turning:
ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਉੱਤਮੰ ਦਾਨੰ ਪੂਰ੍ਣੋ ਵਰਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵਾਦ੍ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਸ਼ਾਨ੍ਤਰੰ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਜਾਤੱਛਾਯਾ ਵਾ ਨਾਸ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦੀਪ੍ਤ੍ਯਾਕਰਾਤ੍ ਪਿਤੁਰਵਰੋਹਤਿ|
18 Because he was so minded, he hath brought us forth with a word of truth, to the end we should be a sort of firstfruit of his creatures
ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਵਯੰ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਥਮਫਲਸ੍ਵਰੂਪਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤਃ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਜਨਯਾਮਾਸ|
19 Ye know, my brethren beloved, —but let every man be swift to hear, slow to speak, slow to anger,
ਅਤਏਵ ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨਃ ਸ਼੍ਰਵਣੇ ਤ੍ਵਰਿਤਃ ਕਥਨੇ ਧੀਰਃ ਕ੍ਰੋਧੇ(ਅ)ਪਿ ਧੀਰੋ ਭਵਤੁ|
20 For, man’s anger, worketh not, God’s righteousness.
ਯਤੋ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਕ੍ਰੋਧ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਧਰ੍ੰਮੰ ਨ ਸਾਧਯਤਿ|
21 Wherefore, putting away all filthiness and overflow of baseness, in meekness, welcome ye the word fitted for inward growth, which is able to save your souls:
ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਾਮ੍ ਅਸ਼ੁਚਿਕ੍ਰਿਯਾਂ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਾਬਾਹੁਲ੍ਯਞ੍ਚ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਨਸਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੇ ਸਮਰ੍ਥੰ ਰੋਪਿਤੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਨਮ੍ਰਭਾਵੇਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
22 Become ye doers of the word, and not hearers only—reasoning yourselves astray;
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਕੇਵਲਮ੍ ਆਤ੍ਮਵਞ੍ਚਯਿਤਾਰੋ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਨ ਭਵਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣੋ ਭਵਤ|
23 Because, if any is, a word-hearer, and not a doer, the same, is like unto a man observing his natural face in a mirror, —
ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਕਾਰੀ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤਾ ਭਵਤਿ ਸ ਦਰ੍ਪਣੇ ਸ੍ਵੀਯਸ਼ਾਰੀਰਿਕਵਦਨੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਸ੍ਯ ਮਨੁਜਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ|
24 For he observed himself, and is gone away, and, straightway, it hath escaped him, —what manner of man, he was!
ਆਤ੍ਮਾਕਾਰੇ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਸ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਸੀਤ੍ ਤਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਵਿਸ੍ਮਰਤਿ|
25 But, he that hath obtained a nearer view into the perfect law of liberty, and hath taken up his abode by it, becoming—not a forgetful hearer, but a work doer, the same, happy in his doing, shall be.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਨਤ੍ਵਾ ਮੁਕ੍ਤੇਃ ਸਿੱਧਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਆਲੋਕ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਿਯੁਕ੍ਤਃ ਸ਼੍ਰੋਤਾ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਕਰ੍ੰਮਕਰ੍ੱਤੈਵ ਸਨ੍ ਸ੍ਵਕਾਰ੍ੱਯੇ ਧਨ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
26 If any thinketh he is observant of religion, not curbing his own tongue, but deceiving his own heart, this one’s, religious observance is, vain:
ਅਨਾਯੱਤਰਸਨਃ ਸਨ੍ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਮਨੋ ਵਞ੍ਚਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੰ ਭਕ੍ਤੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਯ ਭਕ੍ਤਿ ਰ੍ਮੁਧਾ ਭਵਤਿ|
27 Religious observance, pure and undefiled with our God and Father, is, this—to be visiting orphans and widows in their affliction, unspotted, to keep, himself, from the world.
ਕ੍ਲੇਸ਼ਕਾਲੇ ਪਿਤ੍ਰੁʼਹੀਨਾਨਾਂ ਵਿਧਵਾਨਾਞ੍ਚ ਯਦ੍ ਅਵੇਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸੰਸਾਰਾੱਚ ਨਿਸ਼਼੍ਕਲਙ੍ਕੇਨ ਯਦ੍ ਆਤ੍ਮਰਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਦੇਵ ਪਿਤੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸ਼ੁਚਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮਲਾ ਚ ਭਕ੍ਤਿਃ|
