Isaiah 49

1 Hearken, ye Coastlands, unto me, And give ear ye peoples afar off, —Yahweh, called me, from my birth, From my nativity, made he mention of my name;

Patalinghogi ako, kamong mga baybayon! Hatagi ninyo ako karon ug pagtagad, kamong katawhan nga anaa sa halayo. Gitawag ako ni Yahweh sa akong ngalan sukad pa sa akong pagkahimugso, sa dihang gihimugso ako sa akong inahan niining kalibotana.

2 And he made my mouth, like a sharp sword, In the shadow of his hand, he concealed me, —And made of me a polished arrow, In his quiver, he hid me;

Gihimo niyang sama sa hait nga espada ang akong baba; gitagoan niya ako sa landong sa iyang mga kamot; gihimo niya ako sama sa bag-ong pana; gitagoan niya ako sa baslayan sa mga udyong.

3 And said to me My Servant, thou art, —Israel, in whom I will get myself glory.

Miingon siya kanako, “Ikaw ang akong alagad, Israel, nga gipadayagan sa akong himaya.”

4 But I, said, To no purpose, have I toiled, For waste and mist—my vigour, have I spent, —Surely, my vindication, is, with, Yahweh, And, my recompence, with my God.

Apan mitubag ako, “Bisan pa ug gihunahuna ko nga kawang lamang ang akong mga paghago, giusikan ko lamang ang akong kusog sa walay kapuslanan, apan anaa kang Yahweh ang akong hustisya, ug ang akong ganti anaa sa akong Dios.”

5 Now, therefore, said Yahweh—Fashioning me from birth To be Servant to him, To restore Jacob unto him, And that, Israel, unto him, might be gathered And I be honourable in the eyes of Yahweh, And, my God, be proved to have been my strength,

Karon nagsulti si Yahweh—siya mao ang nag-umol kanako sa tagoangkan aron mahimo niyang alagad, aron pagpahibalik pag-usab kang Jacob, aron mahiusa kaniya ang Israel, kay gipasidunggan ako sa mga mata ni Yahweh, ug ang akong Dios mao ang akong kusog—

6 Yea he said—It is too small a thing, for being my Servant, That thou shouldest raise up the tribes of Jacob, And the preserved of Israel, shouldst restore, —So I will give thee to become a light of nations, That, my salvation, may reach as far as the end of the earth.

ug miingon siya, “Gamay lamang kini nga butang alang kanimo nga mahimong akong alagad aron pagatukoron pag-usab ang mga tribo ni Jacob, ug aron ipahibalik ang mga naluwas sa Israel. Himoon ko ikaw nga kahayag ngadto sa mga Gentil, aron mahimo kang akong kaluwasan hangtod sa kinatumyan sa kalibotan.”

7 Thus, saith Yahweh—the Redeemer of Israel, his Holy One To him that is despised of the soul, To the abhorred of the nation To the servant of rulers, Kings, shall see and arise, Princes, lo! they have bowed themselves down, —Because of Yahweh, who is faithful, The Holy One of Israel, lo! he hath chosen thee.

Mao kini ang gisulti ni Yahweh, ang Manluluwas sa Israel, ang Balaang Dios, ngadto sa tawo nga gitamay ang kinabuhi, gidumtan sa kanasoran, ug giulipon sa mga magmamando, “Makita ka sa mga hari ug motindog sila, ug makita ka sa mga prinsipe ug moyukbo sila, tungod kang Yahweh nga matinud-anon, nga bisan ang Balaang Dios sa Israel, nagpili man kanimo.”

8 Thus, saith Yahweh—In a time of acceptance, have I answered thee, In a day of salvation, have I helped thee, —That I may preserve thee And give thee as the covenant of a people, To establish the land, To bring into possession the desolate heritages;

Mao kini ang gisulti ni Yahweh, “Sa takna nga makahukom na ako nga ipakita ko ang akong kaluoy tubagon ko ikaw, ug tabangan ko ikaw sa adlaw sa kaluwasan; panalipdan ko ikaw, ug igatugyan ka ingon nga kasabotan alang sa katawhan, aron tukoron pag-usab ang yuta, ug aron ihatag pag-usab ang mapanunod nga awaaw.

9 Saying To them who are bound Go forth, To them who are in darkness, Shew yourselves, —By the roads, shall they graze, And on all bare places, shall be their pasture:

Sultihi ang mga binilanggo, 'Gawas'; ug kadtong anaa sa kangitngit nga mga bilanggoan, 'Pakita kamo.' Manabsab sila sa kadalanan, ug mahimo nilang sabsabanan ang tanang umaw nga bakilid.

10 They shall neither hunger, nor thirst, Nor shall smite them the glowing sand, or the glaring sun, —For, he that hath compassion upon them, will lead them, And unto springs of water, will he conduct them.

Dili sila gutomon o uhawon; ni ang kainit sa adlaw mopaso kanila, kay siya nga adunay kaluoy kanila mao ang mogiya kanila; giyahan niya sila ngadto sa tuboran sa tubig.

11 Then will I make of all my mountains, a road, And my highways, shall be upraised.

Unya himoon kong agianan ang kabukiran, ug himoong patag ang kadalanan.”

12 Lo! these, from afar, shall come in, —And lo! these, from the North and from the West, And these, from the land of Sinim.

Tan-awa, maggikan kini sa halayo, ang uban maggikan sa amihanan ug sa kasadpan; ug ang uban maggikan sa yuta sa Sinim.

13 Shout in triumph—O heavens! And exult—O earth! And break forth, ye mountains, into shouts of triumph, —For Yahweh hath comforted his people, And on his humbled ones, taketh he compassion.

Pag-awit kalangitan, ug pagmaya kayutaan; paghugyaw sa panag-awit, kamong mga kabukiran! Kay hupayon ni Yahweh ang iyang katawhan, ug magmaluluy-on siya sa mga gisakit.

14 But Zion had said. Yahweh hath forsaken me, —Even, My Lord, hath forgotten me!

Apan miingon ang Zion, “Gibiyaan na ako ni Yahweh, ug gikalimtan na ako sa Ginoo.”

15 Can, a woman, forget, her sucking child, Past taking compassion on the son of her womb? Even these, may forget, Yet will, I, not forget, thee:

“Mahimo ba nga kalimtan sa babaye ang masuso niyang anak, nga magpasuso diha sa iyang dughan, nga walay kaluoy sa iyang anak nga gihimugso? Oo, mahikalimot sila, apan dili ako mahikalimot kanimo.

16 Lo! on the palms of my hands, have I portrayed thee, —Thy walls are before me continually.

Tan-awa, gikulit ko ang imong ngalan sa akong mga palad; ang imong mga paril anaa kanunay sa akong atubangan.

17 In haste are thy sons, —They who have been tearing thee down and laying thee waste, out of thee, let them go forth!

Nagdali sa pagbalik ang imong mga anak, samtang nagpalayo kadtong milaglag kanimo.

18 Lift up, round about, thine eyes and see, All those, have gathered themselves together—have come to thee! As I live, Declareth Yahweh, —Surely all those as an ornament, shalt thou put on, And bind them about thee for a girdle as a bride.

Tan-awa ang palibot ug imong makita, nga nagkatigom sila ug moduol kanimo. Ingon nga ako buhi—mao kini ang gipahayag ni Yahweh—sul-obon mo gayod sila sama sa mga dayandayan, ug ibutang mo sila sama sa usa ka pangasaw-onon.

19 Surely, as for thy wastes, and thy desolations, and thy land of ruins, Surely, now, shalt thou be too strait for thine inhabitants, And, far off, shall be they who have been swallowing thee up.

Bisan pa man ug nakawang ka ug naawaaw, usa ka yuta nga nagun-ob, diyutay ka na lamang karon alang sa mga lumulupyo, ug mopahilayo kadtong molamoy kanimo.

20 The children of whom thou wast bereaved shall yet say in thine ears, —Too strait for me, is the place Make room for me that I may settle down.

Madungog nimo ang kabataan nga nahimugso sa takna sa imong kagul-anan nga magaingon, 'Guot na kaayo ang dapit alang kanamo, buhati kami ug lawak, aron makapuyo kami dinhi.'

21 Then shalt thou say in thy heart, —Who hath borne me, these, Seeing, I, have been bereaved and unfruitful, a captive and banished? These, therefore, who hath brought them up? Lo! I, was left, alone, These, where were they?

Unya makapangutana ka sa imong kaugalingon, “Kinsa man ang naghimugso niining mga kabataan alang kanako? Nakuhaan ako ug dili makaanak, binihag ug binulagan. Kinsa man ang nagpadako niining mga kabataan? Tan-awa, gibiyaan ako nga nag-inusara; asa man kini gikan?'”

22 Thus, saith My Lord, Yahweh—Lo! I will lift up, unto nations my hand, Yea unto peoples, will I raise high my banner, —And they shall bring in thy sons in their bosom, And, thy daughters, on the shoulder shall be borne;

Mao kini ang gisulti ni Yahweh nga Ginoo, “Tan-awa, ituboy ko ang akong kamot ngadto sa kanasoran; ituboy ko ang akong ilhanan nga bandira ngadto sa katawhan. Kugoson nila ang imong mga anak nga lalaki sa ilang mga bukton ug sung-ayon nila sa ilang mga abaga ang imong mga anak nga babaye.

23 And, kings, shall be, thy foster-fathers. And their queens, thy nursing mothers, With face to the ground, shall they bow down to thee, The dust of thy feet, shall they lick, —So shalt thou know that, I, am Yahweh, In that, they shall not be put to shame, Who were waiting for me.

Mahimo nimong amahan ang mga hari nga maoy mag-atiman kanimo, ug ang ilang mga rayna maoy magpasuso kanimo; mangyukbo sila ug manghapa sa imong atubangan ug tilapan ang abog sa imong mga tiil; ug imong masayran nga ako si Yahweh; kadtong magpaabot kanako dili mahiagom sa kaulawan.”

24 Shall prey, be taken from a mighty one? Or the captive of one in the right, be delivered?

Mailog ba ang nakuha nga mga butang gikan sa manggugubat, o maluwas ba ang mga binihag gikan sa kabangis?

25 Surely, thus, saith Yahweh—Even the captive of the mighty one, shall be taken away, And the prey of the tyrant, be delivered; And thine opposers, I, will oppose, And thy children, I, will save;

Apan mao kini ang gisulti ni Yahweh, “Oo, mailog ang mga binihag gikan sa mga manggugubat, ug maluwas ang mga butang; kay babagan ko ang imong mga kaaway ug luwason ko ang imong anak.”

26 Then will I feed thy tormentors with their own flesh, And as with new wine—with their own blood, shall they be drunk, —So shall all flesh, know, that, I—Yahweh, am thy Saviour, And, thy Redeemer, is the Mighty One of Jacob.

Pakan-on ko ang mga nagdaogdaog kanimo sa ilang kaugalingong mga unod; ug mangahubog sila sa ilang kaugalingong mga dugo, nga sama kini sa bino. Unya masayran sa tanang katawhan nga ako, si Yahweh, ako ang imong Manluluwas ug ang imong Manunubos, ang Gamhanang Dios ni Jacob.”