Hebrews 3

1 Whence, holy brethren, partners, in a heavenly calling, attentively consider the Apostle and High—priest of our confession—Jesus

۱ بنابراین، ای برادران مقدس که در دعوت سماوی شریک هستید، در رسول و رئیس کهنه اعتراف ما یعنی عیسی تامل کنید،

2 As one, faithful, to him who made him: as, Moses also, in [all] his house.

۲ که نزداو که وی را معین فرمود امین بود، چنانکه موسی نیز در تمام خانه او بود.

3 For, of more glory than Moses, hath, this one been counted worthy—by as much as more honour than, the house, hath, he that prepared it;

۳ زیرا که این شخص لایق اکرامی بیشتر از موسی شمرده شد به آن اندازه‌ای که سازنده خانه را حرمت بیشتر از خانه است.

4 For, every house, is prepared by someone, —but, he that hath prepared all things, is, God.

۴ زیرا هر خانه‌ای بدست کسی بنا می‌شود، لکن بانی همه خداست.

5 Even Moses, indeed, was faithful in all his house, as an attendant, for a witness of the things which were to be spoken;

۵ و موسی مثل خادم در تمام خانه او امین بود تا شهادت دهد بر چیزهایی که می‌بایست بعد گفته شود.

6 But, Christ, as, a Son, over his house, —whose house are, we, —if, the freedom of speech and boast of the hope, [throughout, firm, ] we hold fast.

۶ و اما مسیح مثل پسربر خانه او. و خانه او ما هستیم بشرطی که تا به انتهابه دلیری و فخر امید خود متمسک باشیم.

7 Wherefore, —according as saith the Holy Spirit—To-day, if, unto his voice ye would hearken, do not

۷ پس چنانکه روح‌القدس می‌گوید: «امروزاگر آواز او را بشنوید،

8 harden your hearts, —as in the embitterment, in the day of testing in the desert,

۸ دل خود را سخت مسازید، چنانکه در وقت جنبش دادن خشم او درروز امتحان در بیابان،

9 When your fathers tested by proving, and saw my works forty years.

۹ جایی که پدران شما مراامتحان و آزمایش کردند و اعمال مرا تا مدت چهل سال می‌دیدند.

10 Wherefore I was sore vexed with this generation, and said, Always err they in their heart; —howbeit, they, learned not my ways:

۱۰ از این جهت به آن گروه خشم گرفته، گفتم ایشان پیوسته در دلهای خودگمراه هستند و راههای مرا نشناختند.

11 So I sware in mine anger—they shall not enter into my rest!—

۱۱ تا درخشم خود قسم خوردم که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

12 Be taking heed, brethren, lest at any time, there shall be in any one of you, a wicked heart of unbelief, in revolting from a Living God.

۱۲ ‌ای برادران، باحذر باشید مبادا در یکی ازشما دل شریر و بی‌ایمان باشد که از خدای حی مرتد شوید،

13 But be exhorting one another, on each successive day, —while the To-day is being named! lest any from among you be hardened by the deceitfulness of sin.

۱۳ بلکه هر روزه همدیگر رانصیحت کنید مادامی که «امروز» خوانده می‌شود، مبادا احدی از شما به فریب گناه سخت دل گردد.

14 For, partners of the Christ, have we become, —if, at least, the beginning of the confidence, throughout, firm, we hold fast:

۱۴ از آنرو که در مسیح شریک گشته‌ایم اگر به ابتدای اعتماد خود تا به انتهاسخت متمسک شویم.

15 So long as it is said—To-day, if, unto his voice, ye would hearken, do not harden your hearts, —as in the embitterment.

۱۵ چونکه گفته می‌شود: «امروز اگر آواز او را بشنوید، دل خود را سخت مسازید، چنانکه در وقت جنبش دادن خشم او.»

16 For, who, though they heard, caused embitterment? Nay, indeed! did not all who come forth out of Egypt through Moses?

۱۶ پس که بودند که شنیدند و خشم او راجنبش دادند؟ آیا تمام آن گروه نبودند که بواسطه موسی از مصر بیرون آمدند؟

17 But, with whom, was be sore vexed forty years? Was it not with them who sinned, whose dead bodies fell in the desert?

۱۷ و به که تا مدت چهل سال خشمگین می‌بود؟ آیا نه به آن عاصیانی که بدنهای ایشان در صحرا ریخته شد؟

18 But, unto whom, sware he, that they should not enter into his rest, —save unto them who were obstinate?

۱۸ و درباره که قسم خورد که به آرامی من داخل نخواهند شد، مگر آنانی را که اطاعت نکردند؟

19 And we see, that they were not able to enter, because of unbelief.

۱۹ پس دانستیم که به‌سبب بی‌ایمانی نتوانستندداخل شوند.