Colossians 3

1 If, therefore, ye have been raised together with the Christ, the things on high, be seeking, where, the Christ, is—on the right hand of God, sitting;

ει ουν συνηγερθητε τω χριστω τα ανω ζητειτε ου ο χριστος εστιν εν δεξια του θεου καθημενος

2 The things on high, hold in esteem, not the things upon the earth:

τα ανω φρονειτε μη τα επι της γης

3 For ye have died, and, your life, is hid, together with the Christ, in God, —

απεθανετε γαρ και η ζωη υμων κεκρυπται συν τω χριστω εν τω θεω

4 As soon as, the Christ, shall be made manifest—our life, then, ye also, together with him, shall be made manifest in glory;

οταν ο χριστος φανερωθη η ζωη ημων τοτε και υμεις συν αυτω φανερωθησεσθε εν δοξη

5 Make dead, therefore, your members that are on the earth—as regardeth fornication, impurity, passion, base coveting, and greed, the which, is idolatry, —

νεκρωσατε ουν τα μελη υμων τα επι της γης πορνειαν ακαθαρσιαν παθος επιθυμιαν κακην και την πλεονεξιαν ητις εστιν ειδωλολατρεια

6 On account of which things cometh the anger of God, —

δι α ερχεται η οργη του θεου επι τους υιους της απειθειας

7 Wherein, ye also, walked, at one time, when ye were living in these things;

εν οις και υμεις περιεπατησατε ποτε οτε εζητε εν αυτοις

8 But, now, do, ye also, put them all away, —anger, wrath, baseness, defamation, shameful talk out of your mouth:

νυνι δε αποθεσθε και υμεις τα παντα οργην θυμον κακιαν βλασφημιαν αισχρολογιαν εκ του στοματος υμων

9 Be not guilty of falsehood one to another: having stript off the old man, together with his practices,

μη ψευδεσθε εις αλληλους απεκδυσαμενοι τον παλαιον ανθρωπον συν ταις πραξεσιν αυτου

10 And having put on the new—who is being moulded afresh unto personal knowledge, after the image of him that hath created him, —

και ενδυσαμενοι τον νεον τον ανακαινουμενον εις επιγνωσιν κατ εικονα του κτισαντος αυτον

11 Wherein there cannot be Greek and Jew, circumcision and uncircumcision, foreigner, Scythian, bond, free, —but, all things and in all, Christ:

οπου ουκ ενι ελλην και ιουδαιος περιτομη και ακροβυστια βαρβαρος σκυθης δουλος ελευθερος αλλα τα παντα και εν πασιν χριστος

12 Put on, therefore, as men chosen of God, holy and beloved, tender affections of compassion, graciousness, lowliness of mind, meekness, long-suffering,

ενδυσασθε ουν ως εκλεκτοι του θεου αγιοι και ηγαπημενοι σπλαγχνα οικτιρμου χρηστοτητα ταπεινοφροσυνην πραοτητα μακροθυμιαν

13 Bearing one with another, and in favour forgiving one another—if any, against any, have a complaint, —according as, the Lord, in favour forgave you, so also ye;

ανεχομενοι αλληλων και χαριζομενοι εαυτοις εαν τις προς τινα εχη μομφην καθως και ο χριστος εχαρισατο υμιν ουτως και υμεις

14 And, over all these things, love, which is a uniting-bond of completeness;

επι πασιν δε τουτοις την αγαπην ητις εστιν συνδεσμος της τελειοτητος

15 And let, the peace of Christ, act as umpire in your hearts, unto which ye have been called in [one] body, and be thankful:

και η ειρηνη του θεου βραβευετω εν ταις καρδιαις υμων εις ην και εκληθητε εν ενι σωματι και ευχαριστοι γινεσθε

16 Let, the word of the Christ, dwell within you richly, —in all wisdom, teaching and admonishing one another, with psalms, hymns, spiritual songs, with gratitude, raising song with your hearts unto God:

ο λογος του χριστου ενοικειτω εν υμιν πλουσιως εν παση σοφια διδασκοντες και νουθετουντες εαυτους ψαλμοις και υμνοις και ωδαις πνευματικαις εν χαριτι αδοντες εν τη καρδια υμων τω κυριω

17 And whatsoever ye may be doing, in word, or in work, all things, [do] in the name of the Lord Jesus, giving thanks unto the Divine Father through him: —

και παν ο τι αν ποιητε εν λογω η εν εργω παντα εν ονοματι κυριου ιησου ευχαριστουντες τω θεω και πατρι δι αυτου

18 Ye wives! be submitting yourselves unto your husbands, as is becoming in the Lord;

αι γυναικες υποτασσεσθε τοις ιδιοις ανδρασιν ως ανηκεν εν κυριω

19 Ye husbands! be loving your wives, and be not embittered against them;

οι ανδρες αγαπατε τας γυναικας και μη πικραινεσθε προς αυτας

20 Ye children! be obedient unto your parents in all things, for, this, is, well pleasing, in the Lord;

τα τεκνα υπακουετε τοις γονευσιν κατα παντα τουτο γαρ εστιν ευαρεστον εν κυριω

21 Ye fathers! be not irritating your children, lest they be disheartened;

οι πατερες μη ερεθιζετε τα τεκνα υμων ινα μη αθυμωσιν

22 Ye servants! be obedient, in all things, unto them who, according to the flesh, are your masters, —not with eye-service, as man-pleasers, but with singleness of heart, revering the Lord, —

οι δουλοι υπακουετε κατα παντα τοις κατα σαρκα κυριοις μη εν οφθαλμοδουλειαις ως ανθρωπαρεσκοι αλλ εν απλοτητι καρδιας φοβουμενοι τον θεον

23 Whatsoever ye may be doing, from the soul, be working at it, as unto the Lord, and not unto men, -

και παν ο τι εαν ποιητε εκ ψυχης εργαζεσθε ως τω κυριω και ουκ ανθρωποις

24 Knowing that, from the Lord, ye shall duly receive the recompense of the inheritance, —unto the Lord Christ, are ye in service;

ειδοτες οτι απο κυριου ληψεσθε την ανταποδοσιν της κληρονομιας τω γαρ κυριω χριστω δουλευετε

25 For, he that acteth unrighteously, shall get back what he had unrighteously done, and there is no respect of persons;

ο δε αδικων κομιειται ο ηδικησεν και ουκ εστιν προσωποληψια