Colossians 2
1 For I desire you to know, how great a contest I am having—in behalf of you, and of those in Laodicea, and as many as have not seen my face in the flesh;
ยุษฺมากํ ลายทิเกยาสฺถภฺราตฺฤณาญฺจ กฺฤเต ยาวนฺโต ภฺราตรศฺจ มม ศารีริกมุขํ น ทฺฤษฺฏวนฺตเสฺตษำ กฺฤเต มม กิยานฺ ยตฺโน ภวติ ตทฺ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยิตุมฺ อิจฺฉามิฯ
2 In order that their hearts may be encouraged, being knit together in love, even unto all the riches of the full assurance of their understanding, unto a personal knowledge of the sacred secret of God, —Christ:
ผลต: ปูรฺณพุทฺธิรูปธนโภคาย เปฺรมฺนา สํยุกฺตานำ เตษำ มนำสิ ยตฺ ปิตุรีศฺวรสฺย ขฺรีษฺฏสฺย จ นิคูฒวากฺยสฺย ชฺญานารฺถํ สานฺตฺวนำ ปฺราปฺนุยุริตฺยรฺถมหํ ยเตฯ
3 In whom are all the treasures of wisdom and knowledge hidden away.
ยโต วิทฺยาชฺญานโย: สรฺเวฺว นิธย: ขฺรีษฺเฏ คุปฺตา: สนฺติฯ
4 This I say, in order that, no one, may be reasoning, you, aside with plausible discourse;
โก'ปิ ยุษฺมานฺ วินยวาเกฺยน ยนฺน วญฺจเยตฺ ตทรฺถมฺ เอตานิ มยา กถฺยนฺเตฯ
5 For, though, indeed, in the flesh, I am absent, yet, in the spirit, with you, I am—rejoicing, and beholding your order and the solid firmness of your Christ-ward faith.
ยุษฺมตฺสนฺนิเธา มม ศรีเร'วรฺตฺตมาเน'ปิ มมาตฺมา วรฺตฺตเต เตน ยุษฺมากํ สุรีตึ ขฺรีษฺฏวิศฺวาเส สฺถิรตฺวญฺจ ทฺฤษฺฏฺวาหมฺ อานนฺทามิฯ
6 As therefore ye have accepted the Anointed Jesus as your Lord, in him, be walking, —
อโต ยูยํ ปฺรภุํ ยีศุขฺรีษฺฏํ ยาทฺฤคฺ คฺฤหีตวนฺตสฺตาทฺฤกฺ ตมฺ อนุจรตฯ
7 Rooted, and being built up, in him, and making yourselves sure in your faith, even as ye have been taught, —surpassing therein with thanksgiving.
ตสฺมินฺ พทฺธมูลา: สฺถาปิตาศฺจ ภวต ยา จ ศิกฺษา ยุษฺมาภิ รฺลพฺธา ตทนุสาราทฺ วิศฺวาเส สุสฺถิรา: สนฺตเสฺตไนว นิตฺยํ ธนฺยวาทํ กุรุตฯ
8 Be taking heed, lest there shall be anyone leading, you, off as a spoil, through means of their philosophy, and an empty deceit, —according to the instruction of men, according to the first principles of the world, —and not according to Christ:
สาวธานา ภวต มานุษิกศิกฺษาต อิหโลกสฺย วรฺณมาลาตศฺโจตฺปนฺนา ขฺรีษฺฏสฺย วิปกฺษา ยา ทรฺศนวิทฺยา มิถฺยาปฺรตารณา จ ตยา โก'ปิ ยุษฺมากํ กฺษตึ น ชนยตุฯ
9 Because, in him, dwelleth all the fullness of the Godhead, bodily,
ยต อีศฺวรสฺย กฺฤตฺสฺนา ปูรฺณตา มูรฺตฺติมตี ขฺรีษฺเฏ วสติฯ
10 And ye are, in him, filled full, —Who, is the head of all principality and authority,
ยูยญฺจ เตน ปูรฺณา ภวถ ยต: ส สรฺเวฺวษำ ราชตฺวกรฺตฺตฺฤตฺวปทานำ มูรฺทฺธาสฺติ,
11 In whom, ye have also been circumcised with a circumcision not done by hand, in the despoiling of the body of flesh, in the circumcision of the Christ, —
เตน จ ยูยมฺ อหสฺตกฺฤตตฺวกฺเฉเทนารฺถโต เยน ศารีรปาปานำ วิคฺรสตฺยชฺยเต เตน ขฺรีษฺฏสฺย ตฺวกฺเฉเทน ฉินฺนตฺวโจ ชาตา
12 Having been buried together with him in your immersion, wherein also ye have been raised together, through your faith in the energising of God—Who raised him from among the dead.
มชฺชเน จ เตน สารฺทฺธํ ศฺมศานํ ปฺราปฺตา: ปุน รฺมฺฤตานำ มธฺยาตฺ ตโสฺยตฺถาปยิตุรีศฺวรสฺย ศกฺเต: ผลํ โย วิศฺวาสสฺตทฺวารา ตสฺมินฺเนว มชฺชเน เตน สารฺทฺธมฺ อุตฺถาปิตา อภวตฯ
13 And, as for you—who were, dead, by your offences and by the uncircumcision of your flesh, he hath brought you to life together with him, —having in favour forgiven us all our offences,
ส จ ยุษฺมานฺ อปราไธ: ศารีริกาตฺวกฺเฉเทน จ มฺฤตานฺ ทฺฤษฺฏฺวา เตน สารฺทฺธํ ชีวิตวานฺ ยุษฺมากํ สรฺวฺวานฺ อปราธานฺ กฺษมิตวานฺ,
14 Having blotted out the handwriting against us by the decrees, which was hostile to us, —and hath taken away, the same, out of the midst, nailing it up to the cross:
ยจฺจ ทณฺฑาชฺญารูปํ ฤณปตฺรมฺ อสฺมากํ วิรุทฺธมฺ อาสีตฺ ตตฺ ปฺรมารฺชฺชิตวานฺ ศลากาภิ: กฺรุเศ พทฺธฺวา ทูรีกฺฤตวำศฺจฯ
15 Spoiling the principalities and the authorities, he made of them an open example, celebrating a triumph over them thereby.
กิญฺจ เตน ราชตฺวกรฺตฺตฺฤตฺวปทานิ นิเสฺตชำสิ กฺฤตฺวา ปราชิตานฺ ริปูนิว ปฺรคลฺภตยา สรฺเวฺวษำ ทฺฤษฺฏิโคจเร เหฺรปิตวานฺฯ
16 Let no one, therefore, be judging, you, —in eating and in drinking, or in respect of feast, or new moon, or sabbath, —
อโต เหโต: ขาทฺยาขาเทฺย เปยาเปเย อุตฺสว: ปฺรติปทฺ วิศฺรามวารศฺไจเตษุ สรฺเวฺวษุ ยุษฺมากํ นฺยายาธิปติรูปํ กมปิ มา คฺฤหฺลีตฯ
17 Which are a shadow of the things to come, whereas, the body, is of the Christ.
ยต เอตานิ ฉายาสฺวรูปาณิ กินฺตุ สตฺยา มูรฺตฺติ: ขฺรีษฺฏ: ฯ
18 Let, no one, against you, be arbitrating, however wishful, —in respect of lowliness of mind, and of a religious observance of the messengers: upon what things he hath seen, taking his stand, in vain, puffed up by his carnal mind, —
อปรญฺจ นมฺรตา สฺวรฺคทูตานำ เสวา ไจตาทฺฤศมฺ อิษฺฏกรฺมฺมาจรนฺ ย: กศฺจิตฺ ปโรกฺษวิษยานฺ ปฺรวิศติ สฺวกียศารีริกภาเวน จ มุธา ครฺวฺวิต: สนฺ
19 And not holding fast the head: from which, all the body, through means of its joints and uniting bands, receiving supply, and connecting itself together, groweth with the growth of God.
สนฺธิภิ: ศิราภิศฺโจปกฺฤตํ สํยุกฺตญฺจ กฺฤตฺสฺนํ ศรีรํ ยสฺมาตฺ มูรฺทฺธต อีศฺวรียวฺฤทฺธึ ปฺราปฺโนติ ตํ มูรฺทฺธานํ น ธารยติ เตน มานเวน ยุษฺมตฺต: ผลาปหรณํ นานุชานีตฯ
20 If ye have died, together with Christ, from the first principles of the world, why, as though alive in the world, are ye submitting to decrees, —
ยทิ ยูยํ ขฺรีษฺเฏน สารฺทฺธํ สํสารสฺย วรฺณมาลาไย มฺฤตา อภวต ตรฺหิ ไย รฺทฺรไวฺย โรฺภเคน กฺษยํ คนฺตวฺยํ
21 Do not handle, nor taste, nor touch; —
ตานิ มา สฺปฺฤศ มา ภุํกฺษฺว มา คฺฤหาเณติ มานไวราทิษฺฏานฺ ศิกฺษิตำศฺจ วิธีนฺ
22 Which things are all for decay in the using up; —according to the commandments and teachings of men?
อาจรนฺโต ยูยํ กุต: สํสาเร ชีวนฺต อิว ภวถ?
23 The which things, indeed, though they have, an appearance, of wisdom, in self-devised religious observance, and lowliness of mind, [and] ill-treatment of body, are, in no honourable way, unto a satisfying of the flesh.
เต วิธย: เสฺวจฺฉาภกฺตฺยา นมฺรตยา ศรีรเกฺลศเนน จ ชฺญานวิธิวตฺ ปฺรกาศนฺเต ตถาปิ เต'คณฺยา: ศารีริกภาววรฺทฺธกาศฺจ สนฺติฯ
