Acts 7
1 And the High-priest said—Are these things, so?
ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਹਾਯਾਜਕਃ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਏਸ਼਼ਾ ਕਥਾਂ ਕਿੰ ਸਤ੍ਯਾ?
2 And, he, said—Brethren and fathers, hearken! The God of Glory, appeared unto our father Abraham, while he was in Mesopotamia, before he dwelt in Haran, —
ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਹੇ ਪਿਤਰੋ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲਾਕਾ ਮਨਾਂਸਿ ਨਿਧੱਧ੍ਵੰ| ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਹਾਰਣ੍ਨਗਰੇ ਵਾਸਕਰਣਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯਦਾ ਅਰਾਮ੍-ਨਹਰਯਿਮਦੇਸ਼ੇ ਆਸੀਤ੍ ਤਦਾ ਤੇਜੋਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਤ੍ਵਾ
3 And said unto him—Get thee forth, out of thy land, and from among thy kindred, and come unto the land which, unto thee, I will point out.
ਤਮਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ਜ੍ਞਾਤਿਮਿਤ੍ਰਾਣਿ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਯੰ ਦੇਸ਼ਮਹੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੰ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਰਜ|
4 Then, coming forth out of the land of the Chaldeans, he dwelt in Haran; and, from thence, when his father was dead, he removed him into this land, in which, ye, now dwell;
ਅਤਃ ਸ ਕਸ੍ਦੀਯਦੇਸ਼ੰ ਵਿਹਾਯ ਹਾਰਣ੍ਨਗਰੇ ਨ੍ਯਵਸਤ੍, ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਰਿ ਮ੍ਰੁʼਤੇ ਯਤ੍ਰ ਦੇਸ਼ੇ ਯੂਯੰ ਨਿਵਸਥ ਸ ਏਨੰ ਦੇਸ਼ਮਾਗੱਛਤ੍|
5 And gave him no inheritance therein, not even a place to set his foot on; and yet promised to give it unto him in possession, and unto his seed after him, when as yet he had not a child.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਕਮਪ੍ਯਧਿਕਾਰਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਏਕਪਦਪਰਿਮਿਤਾਂ ਭੂਮਿਮਪਿ ਨਾਦਦਾਤ੍; ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਕੋਪਿ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਨਾਸੀਤ੍ ਤਥਾਪਿ ਸਨ੍ਤਾਨੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਏਤਸ੍ਯ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰੀ ਤ੍ਵੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸੀਤਿ ਤਮ੍ਪ੍ਰਤ੍ਯਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
6 But God, spake thus—His seed shall be a sojourner in a foreign land, and they will bring it into bondage, and ill-treat it four-hundred years;
ਈਸ਼੍ਵਰ ਇੱਥਮ੍ ਅਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਵ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਪਰਦੇਸ਼ੇ ਨਿਵਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਤਸ੍ਤੱਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਸ਼੍ਚਤੁਃਸ਼ਤਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਯਾਵਤ੍ ਤਾਨ੍ ਦਾਸਤ੍ਵੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕੁਵ੍ਯਵਹਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
7 And, the nation unto which they shall be in bondage, will, I, judge—said God; and, after these things, shall they come forth, and render divine service unto me, in this place.
ਅਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਨਾਂ ਕਥਾਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਦਾਸਤ੍ਵੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਅਹੰ ਦਣ੍ਡਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇ ਬਹਿਰ੍ਗਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਮਾਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਸੇਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
8 And he gave unto him a covenant of circumcision; and, thus, he begat Isaac, and circumcised him on the eighth day, and Isaac, Jacob, and Jacob, the twelve patriarchs.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਸ੍ਮੈ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਸ੍ਯ ਨਿਯਮੰ ਦੱਤਵਾਨ੍, ਅਤ ਇਸ੍ਹਾਕਨਾਮ੍ਨਿ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਏਕਪੁਤ੍ਰੇ ਜਾਤੇ, ਅਸ਼਼੍ਟਮਦਿਨੇ ਤਸ੍ਯ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਮ੍ ਅਕਰੋਤ੍| ਤਸ੍ਯ ਇਸ੍ਹਾਕਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਯਾਕੂਬ੍, ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਯਾਕੂਬੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਅਜਾਯਨ੍ਤ|
9 And, the patriarchs, being jealous of Joseph, gave him up into Egypt; and, God, was, with him,
ਤੇ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਯਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਯੂਸ਼਼ਫੰ ਵ੍ਯਕ੍ਰੀਣਨ੍|
10 And rescued him out of all his tribulations, and gave him favour and wisdom before Pharaoh king of Egypt; and he appointed him governor over Egypt and all his house.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਹਾਯੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਯਾ ਦੁਰ੍ਗਤੇ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮੈ ਬੁੱਧਿੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਞਃ ਫਿਰੌਣਃ ਪ੍ਰਿਯਪਾਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਤੋ ਰਾਜਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸ੍ਵੀਯਸਰ੍ੱਵਪਰਿਵਾਰਸ੍ਯ ਚ ਸ਼ਾਸਨਪਦੰ ਤਸ੍ਮੈ ਦੱਤਵਾਨ੍|
11 And there came a famine upon all Egypt and Canaan, and great tribulation, and our fathers could not find pasture.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਮਿਸਰ-ਕਿਨਾਨਦੇਸ਼ਯੋ ਰ੍ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਹੇਤੋਰਤਿਕ੍ਲਿਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾਤ੍ ਨਃ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਾਲਭਨ੍ਤ|
12 But Jacob, hearing there was corn in Egypt, sent off our fathers, first;
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੇ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ, ਯਾਕੂਬ੍ ਇਮਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਮਿਸਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
13 And, the second time, Joseph was made known unto his brethren, and, the race of Joseph was made, manifest, unto Pharaoh.
ਤਤੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਾਰਗਮਨੇ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਭਿਃ ਪਰਿਚਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍; ਯੂਸ਼਼ਫੋ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਫਿਰੌਣ੍ ਰਾਜੇਨ ਪਰਿਚਿਤਾ ਅਭਵਨ੍|
14 And Joseph, sending forth, called for Jacob his father, and all the kindred, consisting of seventy-five souls;
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯ ਨਿਜਪਿਤਰੰ ਯਾਕੂਬੰ ਨਿਜਾਨ੍ ਪਞ੍ਚਾਧਿਕਸਪ੍ਤਤਿਸੰਖ੍ਯਕਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਤਿਜਨਾਂਸ਼੍ਚ ਸਮਾਹੂਤਵਾਨ੍|
15 And Jacob went down [into Egypt]. And he died, he, and our fathers;
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਾਕੂਬ੍ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|
16 And were brought over into Shechem, and laid in the tomb which Abraham had purchased, for a price of silver, of the sons of Hamor in Shechem.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਸ਼ਿਖਿਮੰ ਨੀਤਾ ਯਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਮ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਮੁਦ੍ਰਾਦਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਖਿਮਃ ਪਿਤੁ ਰ੍ਹਮੋਰਃ ਪੁਤ੍ਰੇਭ੍ਯਃ ਕ੍ਰੀਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
17 Now, just as the time of the promise was drawing near wherewith God had agreed with Abraham, the people grew, and were multiplied in Egypt, —
ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਃ ਸੰਨਿਧੌ ਸ਼ਪਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਾਂ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਾਃ ਫਲਨਸਮਯੇ ਨਿਕਟੇ ਸਤਿ ਇਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾ ਸਿਮਰਦੇਸ਼ੇ ਵਰ੍ੱਧਮਾਨਾ ਬਹੁਸੰਖ੍ਯਾ ਅਭਵਨ੍|
18 Until there arose another sort of king over Egypt, who had not known Joseph.
ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਯੂਸ਼਼ਫੰ ਯੋ ਨ ਪਰਿਚਿਨੋਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਏਕੋ ਨਰਪਤਿਰੁਪਸ੍ਥਾਯ
19 The same, dealing craftily with our race, ill-treated our fathers, so as to cause their babes to be exposed, to the end they might not be suffered to live.
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਜ੍ਞਾਤਿਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਧੂਰ੍ੱਤਤਾਂ ਵਿਧਾਯ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕੁਵ੍ਯਵਹਰਣਪੂਰ੍ੱਵਕੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵੰਸ਼ਨਾਸ਼ਨਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਵਜਾਤਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼ੂਨ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ੇਪਯਤ੍|
20 In which season, Moses, was born, and was exceeding goodly, —who was nourished up three months in the house of his father;
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਮੂਸਾ ਜਜ੍ਞੇ, ਸ ਤੁ ਪਰਮਸੁਨ੍ਦਰੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਥਾ ਪਿਤ੍ਰੁʼਗ੍ਰੁʼਹੇ ਮਾਸਤ੍ਰਯਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਪਾਲਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
21 But, when he was exposed, the daughter of Pharaoh rescued him, and nourished him for herself, as a son.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤੇ ਸਤਿ ਫਿਰੌਣਰਾਜਸ੍ਯ ਕਨ੍ਯਾ ਤਮ੍ ਉੱਤੋਲ੍ਯ ਨੀਤ੍ਵਾ ਦੱਤਕਪੁਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਾਲਿਤਵਤੀ|
22 And, so Moses was trained in all the wisdom of the Egyptians, and was mighty in his words and works.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਮੂਸਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੀਯਾਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਵਿਦ੍ਯਾਯਾਃ ਪਾਰਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਵਾ ਸਨ੍ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕ੍ਰਿਯਾਯਾਞ੍ਚ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਨ੍ ਅਭਵਤ੍|
23 And, when there was being fulfilled unto him a period of forty years, it came up on his heart to look after his brethren the sons of Israel;
ਸ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਤ੍ਸਰਵਯਸ੍ਕੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਵੰਸ਼ਨਿਜਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ਤੁੰ ਮਤਿੰ ਚਕ੍ਰੇ|
24 And, seeing one being wronged, he defended him, and avenged him that was getting worn out, smiting the Egyptian.
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜਨਮੇਕੰ ਹਿੰਸਿਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਸਨ੍ ਹਿੰਸਿਤਜਨਮ੍ ਉਪਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਮਿਸਰੀਯਜਨੰ ਜਘਾਨ|
25 But he supposed his brethren would understand that, God, through his hand, would give them deliverance; whereas they understood not.
ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਾਨ੍ ਉੱਧਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤਿ ਸ ਇਤ੍ਯਨੁਮਾਨੰ ਚਕਾਰ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਨ ਬੁਬੁਧਿਰੇ|
26 On the following day also, he appeared unto them, as they were contending, and would have reconciled them in peace, saying—Men! ye are, brothers! Wherefore wrong ye one another?
ਤਤ੍ਪਰੇ (ਅ)ਹਨਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਉਭਯੋ ਰ੍ਜਨਯੋ ਰ੍ਵਾੱਕਲਹ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸਤਿ ਮੂਸਾਃ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਯੋ ਰ੍ਮੇਲਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਮਹਾਸ਼ਯੌ ਯੁਵਾਂ ਭ੍ਰਾਤਰੌ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਯੰ ਕੁਤਃ ਕੁਰੁਥਃ?
27 But, he that was wronging his neighbour, thrust him away, saying—Who hath appointed, thee, to be ruler and judge over us?
ਤਤਃ ਸਮੀਪਵਾਸਿਨੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਨ੍ਯਾਯੰ ਚਕਾਰ ਸ ਤੰ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਅਸ੍ਮਾਕਮੁਪਰਿ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਵਿਚਾਰਯਿਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪਦਯੋਃ ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍?
28 Art, thou, wishing, to kill me, in the same way thou didst kill, yesterday, the Egyptian?
ਹ੍ਯੋ ਯਥਾ ਮਿਸਰੀਯੰ ਹਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਕਿੰ ਮਾਮਪਿ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਸਿ?
29 And Moses fled at this saying, and became a sojourner in the land of Midian, where he begat two sons.
ਤਦਾ ਮੂਸਾ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪਲਾਯਨੰ ਚਕ੍ਰੇ, ਤਤੋ ਮਿਦਿਯਨਦੇਸ਼ੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਸਨ੍ ਤਸ੍ਥੌ, ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਰ ਦ੍ਵੌ ਪੁਤ੍ਰੌ ਜਜ੍ਞਾਤੇ|
30 And, when forty years were fulfilled, there appeared unto him, in the desert of Mount Sinai, a messenger, in a flame of fire, in a bush.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਤ੍ਸਰੇਸ਼਼ੁ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸੀਨਯਪਰ੍ੱਵਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਿਤਸ੍ਤਮ੍ਬਸ੍ਯ ਵਹ੍ਨਿਸ਼ਿਖਾਯਾਂ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਦੂਤਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਦੌ|
31 And, Moses, seeing it, marvelled at the sight; and, as he was going near to observe, there came a voice of the Lord—
ਮੂਸਾਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਨਿਕਟੰ ਗੱਛਤਿ,
32 I, am the God of thy fathers, The God of Abraham and Isaac and Jacob. And Moses becoming, terrified, durst not observe.
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ, ਅਹੰ ਤਵ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਰ੍ਥਾਦ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬ ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼੍ਚ, ਮੂਸਾਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੈਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਵਿਹਾਯਸੀਯਾ ਵਾਣੀ ਬਭੂਵ, ਤਤਃ ਸ ਕਮ੍ਪਾਨ੍ਵਿਤਃ ਸਨ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭੋ ਨ ਬਭੂਵ|
33 And the Lord said unto him—Loose the sandals of thy feet; for, the place whereon thou art standing, is, hallowed ground.
ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ, ਤਵ ਪਾਦਯੋਃ ਪਾਦੁਕੇ ਮੋਚਯ ਯਤ੍ਰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਸਿ ਸਾ ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਮਿਃ|
34 I have, indeed seen, the ill-treatment of my people that is in Egypt, and, unto their groaning, have I hearkened, and have come down to rescue them. Now, therefore, come! I will send thee into Egypt.
ਅਹੰ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਸ੍ਥਾਨਾਂ ਨਿਜਲੋਕਾਨਾਂ ਦੁਰ੍ੱਦਸ਼ਾਂ ਨਿਤਾਨ੍ਤਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯੰ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਾਤਰ੍ੱਯੋਕ੍ਤਿਞ੍ਚ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਨ੍ ਉੱਧਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਵਰੁਹ੍ਯਾਗਮਮ੍; ਇਦਾਨੀਮ੍ ਆਗੱਛ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਿ|
35 The same Moses whom they had refused, saying—Who hath appointed thee to be ruler and judge? the same, both as ruler and redeemer, did God send, by the hand of the messenger who had appeared unto him in the bush:
ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਵਿਚਾਰਯਿਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪਦਯੋ ਰ੍ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯਮੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੈ ਰ੍ਯੋ ਮੂਸਾ ਅਵਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤਮੇਵ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਤਮ੍ਬਮਧ੍ਯੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨਦਾਤ੍ਰਾ ਤੇਨ ਦੂਤੇਨ ਸ਼ਾਸ੍ਤਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤਿਦਾਤਾਰਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
36 The same, led them forth, doing wonders and signs in Egypt, and in the Red Sea, and in the desert, forty years:
ਸ ਚ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੇ ਸੂਫ੍ਨਾਮ੍ਨਿ ਸਮੁਦ੍ਰੇ ਚ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਯਾਵਤ੍ ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਨਾਨਾਪ੍ਰਕਾਰਾਣ੍ਯਦ੍ਭੁਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣਾਨਿ ਚ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸਮਾਨਿਨਾਯ|
37 The same, is the Moses that said unto the sons of Israel—A prophet, unto you, will God raise up, from among your brethren, like unto me:
ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਮਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਏਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ਤਾਰਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਯਾਂ ਯੂਯੰ ਮਨੋ ਨਿਧਾਸ੍ਯਥ, ਯੋ ਜਨ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲਃ ਸਨ੍ਤਾਨੇਭ੍ਯ ਏਨਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਾਮਾਸ ਸ ਏਸ਼਼ ਮੂਸਾਃ|
38 The same, is he that came to be in the assembly in the desert, with the messenger who was speaking with him in Mount Sinai, and with our fathers, he who welcomed living utterances, to give unto us:
ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਸ੍ਥਮਣ੍ਡਲੀਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਪਿ ਸ ਏਵ ਸੀਨਯਪਰ੍ੱਵਤੋਪਰਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸੰਲਾਪਿਨੋ ਦੂਤਸ੍ਯ ਚਾਸ੍ਮਤ੍ਪਿਤ੍ਰੁʼਗਣਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਃ ਸਨ੍ ਅਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਤਵ੍ਯਨਿ ਜੀਵਨਦਾਯਕਾਨਿ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਲੇਭੇ|
39 Unto whom, our fathers would not become obedient, but thrust him away, and turned in their hearts unto Egypt,
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਸ੍ਤਮ੍ ਅਮਾਨ੍ਯੰ ਕਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੇਭ੍ਯੋ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਗਨ੍ਤੁੰ ਮਨੋਭਿਰਭਿਲਸ਼਼੍ਯ ਹਾਰੋਣੰ ਜਗਦੁਃ,
40 Saying unto Aaron—Make as gods who shall go before us; for, as for this Moses who brought us forth out of Egypt, we know not what hath befallen him!
ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਗ੍ਰੇ(ਅ)ਗ੍ਰੇ ਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਦੇਵਗਣੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਹਿ ਯਤੋ ਯੋ ਮੂਸਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਨੀਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਕਿੰ ਜਾਤੰ ਤਦਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ|
41 And so they fell to calf-making in those days, and offered sacrifice unto the idol, and rejoiced in the works of their hands.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਤੇ ਗੋਵਤ੍ਸਾਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿਮਾਂ ਨਿਰ੍ੰਮਾਯ ਤਾਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਨੈਵੇਦ੍ਯਮੁਤ੍ਮ੍ਰੁʼਜ੍ਯ ਸ੍ਵਹਸ੍ਤਕ੍ਰੁʼਤਵਸ੍ਤੁਨਾ ਆਨਨ੍ਦਿਤਵਨ੍ਤਃ|
42 But God, turned, and delivered them up to be doing divine service unto the host of heaven, —just as it is written in a book of the prophets—Victims and sacrifices did ye offer unto me, forty years in the desert, O house of Israel?
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਵਿਮੁਖਃ ਸਨ੍ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਥੰ ਜ੍ਯੋਤਿਰ੍ਗਣੰ ਪੂਜਯਿਤੁੰ ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਨੁਮਤਿੰ ਦਦੌ, ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਵੰਸ਼ਾ ਰੇ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਤ੍ਸਮਾਨ੍ ਪੁਰਾ| ਮਹਤਿ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਸੰਸ੍ਥਾ ਯੂਯਨ੍ਤੁ ਯਾਨਿ ਚ| ਬਲਿਹੋਮਾਦਿਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੁ ਤਾਨਿ ਕਿੰ| ਮਾਂ ਸਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰਕ੍ਰੁʼਤਾਨੀਤਿ ਨੈਵ ਚ|
43 Nay! but ye took with you the tent of Moloch, and the star of the god Rephan, —the forms which ye made to bow down unto them: therefore will I carry you away beyond Babylon.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵੋ ਮੋਲਕਾਖ੍ਯਸ੍ਯ ਦੇਵਸ੍ਯ ਦੂਸ਼਼੍ਯਮੇਵ ਚ| ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰਿਮ੍ਫਨਾਖ੍ਯਾਯਾ ਦੇਵਤਾਯਾਸ਼੍ਚ ਤਾਰਕਾ| ਏਤਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਮੂਰ੍ਤੀ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਪਰਿਪੂਜਿਤੇ| ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਂਸ੍ਤੁ ਬਾਬੇਲਃ ਪਾਰੰ ਨੇਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ|
44 The tent of witness, was with our fathers in the desert, according as he who was speaking unto Moses, gave instructions, to make it, according to the model which he had seen.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੰਨਿਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਸ੍ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਦੂਸ਼਼੍ਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਹਿ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮੂਸਾਮ੍ ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਤਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸ੍ਵਰੂਪੰ ਦੂਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੈਃ ਸਹ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਤਸ੍ਥੌ|
45 Which our fathers succeeding to, also brought in, with Joshua, when taking possession of the nations, which God put out from before our fathers until the days of David;
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਯਿਹੋਸ਼ੂਯੇਨ ਸਹਿਤੈਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵੰਸ਼ਜਾਤੈਰਸ੍ਮਤ੍ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੈਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਮੁਖਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮ੍ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਧਿਕ੍ਰੁʼਤਿਕਾਲੇ ਸਮਾਨੀਤੰ ਤਦ੍ ਦੂਸ਼਼੍ਯੰ ਦਾਯੂਦੋਧਿਕਾਰੰ ਯਾਵਤ੍ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨ ਆਸੀਤ੍|
46 Who found favour before God, and asked to find a habitation for the God of Jacob.
ਸ ਦਾਯੂਦ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਯਾਕੂਬ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕੰ ਦੂਸ਼਼੍ਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਤੁੰ ਵਵਾਞ੍ਛ;
47 But, Solomon, built him a house.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੁਲੇਮਾਨ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਏਕੰ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍|
48 Although indeed, the Most High, not in hand-made places, dwelleth; just as, the prophet, saith—
ਤਥਾਪਿ ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥਃ ਸ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਹਸ੍ਤਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਨਿਵਸਤੀਤਿ ਨਹਿ, ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਤਿ, ਯਥਾ,
49 Heaven is my thrown, and, the earth, is my footstool: What manner of house, will ye build me, saith the Lord, —Or what shall be the place of my resting?
ਪਰੇਸ਼ੋ ਵਦਤਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੋ ਰਾਜਸਿੰਹਾਸਨੰ ਮਮ| ਮਦੀਯੰ ਪਾਦਪੀਠਞ੍ਚ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਭਵਤਿ ਧ੍ਰੁਵੰ| ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮੇ ਕਿੰ ਪ੍ਰਨਿਰ੍ੰਮਾਸ੍ਯਥ ਮਨ੍ਦਿਰੰ| ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਾਯ ਮਦੀਯੰ ਵਾ ਸ੍ਥਾਨੰ ਕਿੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਿਹ|
50 Hath not, my hand, made all these things?
ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਕਿੰ ਮੇ ਹਸ੍ਤਕ੍ਰੁʼਤਾਨਿ ਨ||
51 Ye stiff-necked and uncircumcised in hearts and in ears, ye, always, against the Holy Spirit, do strive! As your fathers, ye also:
ਹੇ ਅਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਕਾ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣੇ ਸ਼੍ਰਵਣੇ ਚਾਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਃ ਯੂਯਮ੍ ਅਨਵਰਤੰ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਃ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯਮ੍ ਆਚਰਥ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਯੂਯਮਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ|
52 Which of the prophets, did not your fathers persecute? Yea they slew them who declared beforehand concerning the coming of the Righteous One—of whom, now, ye, have become, betrayers and murderers!
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਃ ਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੰ ਨਾਤਾਡਯਨ੍? ਯੇ ਤਸ੍ਯ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯਾਗਮਨਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਘ੍ਨਨ੍ ਯੂਯਮ੍ ਅਧੂਨਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਘਾਤਿਨੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕੰ ਜਨਮ੍ ਅਹਤ|
53 Who, indeed, received the law through ranks of messengers, —and guarded it not.
ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਗਣੇਨ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਪਿ ਤਾਂ ਨਾਚਰਥ|
54 And, while they were hearing these things, they were being pierced in their hearts, and began gnashing their teeth against him.
ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੇ ਮਨਃਸੁ ਬਿੱਧਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍|
55 But he, being already full of Holy Spirit, looking steadfastly into heaven, saw the glory of God, and Jesus standing on the right hand of God;
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਤਿਫਾਨਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪੂਰ੍ਣੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਗਗਣੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਥਿਰਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨੰ ਯੀਸ਼ੁਞ੍ਚ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍;
56 And said—Lo! I see the heavens opened, and the Son of Man, standing, on the right hand of God.
ਪਸ਼੍ਯ, ਮੇਘਦ੍ਵਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਸ੍ਥਿਤੰ ਮਾਨਵਸੁਤਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਯਾਮਿ|
57 And, crying out with a loud voice, they held their ears, and rushed with one accord upon him;
ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਰ੍ਣੇਸ਼਼੍ਵਙ੍ਗੁਲੀ ਰ੍ਨਿਧਾਯ ਏਕਚਿੱਤੀਭੂਯ ਤਮ੍ ਆਕ੍ਰਮਨ੍|
58 And, thrusting him forth outside the city, proceeded to stone him. And, the witnesses, laid their garments at the feet of a young man named Saul.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੰ ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੈਰਾਘ੍ਨਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਲਾਕਾਃ ਸ਼ੌਲਨਾਮ੍ਨੋ ਯੂਨਸ਼੍ਚਰਣਸੰਨਿਧੌ ਨਿਜਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਨ੍ਤਃ|
59 And they stoned Stephen, as he was invoking and saying—Lord Jesus! give welcome unto my spirit.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯੀਸ਼ੇ ਮਦੀਯਮਾਤ੍ਮਾਨੰ ਗ੍ਰੁʼਹਾਣ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯੇਤਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਵਾਕ੍ਯਵਦਨਸਮਯੇ ਤੇ ਤੰ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੈਰਾਘ੍ਨਨ੍|
60 And, kneeling down, he cried out with a loud voice—Lord! do not charge against them, this sin. And, having said this, he fell asleep.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਜਾਨੁਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਪਾਪਮੇਤਦ੍ ਏਤੇਸ਼਼ੁ ਮਾ ਸ੍ਥਾਪਯ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਹਾਨਿਦ੍ਰਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤ੍|
