Acts 3
1 Now, Peter and John, were going up into the temple, for the hour of prayer—the ninth;
Пэтро и Иоано жанас кав храмо андэ трито чясо десэско. Андэ кадья вряма котэ сас мангимос.
2 And, a certain man, who had been, lame from his mother’s womb, was being carried, —whom they used to lay daily at the door of the temple—the [door] called Beautiful, that he might ask alms of them who were entering into the temple:
Пашай удара лэ храмостирэ, савэ акхарэнаспэ «Шукар», бэшэлас мануш, саво сас банго всаворо пэско жувимос. Лэс кажно дес анэнас и бэшлярэнас, кай вов тэ мангэл ловэ колэндэ, ко зажал андо храмо.
3 Who, seeing Peter and John about to enter into the temple, was requesting to receive, an alms.
Вов удикхля лэ Пэтрос и Иоанос, савэ зажанас андо храмо, тай мангля лэндар.
4 But Peter looking steadfastly at him—with John—said: Look on us!
Пэтро и Иоано фартэ вдикхлепэ андэр лэстэ и пхэндэ: — Подикх пэ амэндэ.
5 And, he, gave heed unto them, expecting to receive, something from them.
Вов вдикхляпэ пэр лэндэ и гындолас, со онэ варисо дэна лэсти.
6 But Peter said—Silver and gold, have none, but, what I have, the same, unto thee do I give: —In the name of Jesus Christ the Nazarene, Walk!
Нэ Пэтро пхэндя: — Руп и сомнак нинай мандэ, а со исин мандэ, кода и дав тути: важ алав Исусоско Христоско андав Назарето вщи и пхир!
7 And, laying hold of him by the right hand, he raised him up; and, instantly, were his feet and ankles strengthened; —
Вов ля лэс палав право васт тай вазгля. Андэ кодья вряма ашыле майсастэ лэстирэ чянга и пэрнэ.
8 And, leaping forward, he stood and walked, and entered with them into the temple, walking and leaping and praising God.
Вов подхукля, тэрдиля тай ашыля тэ пхирэл. Тунчи зажыля лэнца андо храмо, пхирэлас и хукэлас, лашарэлас лэ Дэвлэс.
9 And all the people saw him, walking and praising God;
Всаворэ мануша дикхле лэс, сар вов пхирэл и лашарэл Дэвлэс.
10 And they began to recognise him, that, the same, was he who, for the alms, used to sit at the Beautiful Gate of the temple; —and they were filled with amazement and transport at what had happened unto him.
Онэ ужангле, со када сас кодва, саво бэшэлас пашай Шукар удара храмостирэ кай тэ мангэл ловэ. Онэ на патянас лэ якхэнди тай дивонаспэ колэсти, со тердяпэ.
11 And, as he held fast Peter and John, all the people ran together unto them, in the portico which is called Solomon’s, —greatly amazed.
Ай сар састярдо банго на отжалас лэ Пэтростар и Иоаностар, тунчи всаворэ мануша дивонаспэ колэсти тай спрастаепэ лэндэ андо тхан, саво акхарэлпэ Соломоностирэ тиндэ.
12 And Peter, seeing it, made answer unto the people: —Ye men of Israel! Why marvel ye at this man? Or, upon us, why are ye intently looking, as though, by our own power or godliness, we had made him walk?
Кала Пэтро удикхля када, вов пхэндя лэ манушэнди: — Мурша Израилёстирэ! Состар тумэн када дивосарэл? Состар тумэ дикхэн пэ амэндэ кадя, сар наче амэ пэстиря зораса и жужымаса тердэ када, со вов пхирэл?
13 The God of Abraham and Isaac and Jacob, —the God of our fathers, hath glorified his servant Jesus: —whom, ye, indeed, delivered up and denied to Pilate’s, face when he had adjudged to release him;
О Дэл Авраамоско, лэ Исаакоско и Иаковоско, Дэл амарэ дадэнго, лашардя Пэстирэс Бутярнэс Исусос, Савэс тумэ прэдинэ и Савэстар отпхэндэпэ англав Пилато, кала вов камэлас тэ отмукэл Лэс.
14 But, ye, denied, the Holy and Righteous One, and claimed a man that was a murderer to be granted you;
Тумэ отпхэндэпэ лэ Свэнтостар и Чячимастар и мангле тэ отмукэл тумэнди колэс, саво умарэлас манушэн.
15 But, the Princely Leader of Life, ye slew: —whom, God, raised from among the dead, whereof, we, are witnesses.
Тумэ умардэ Пхурэдэрэс лэ Жувимастирэс, нэ о Дэл жундярдя Лэс андай мулэ, и амэ дикхасас када пэстирэ якхэнца.
16 And, by the faith of his name, unto this man whom ye see and know, hath his name given strength, —yea, the faith which is through him, hath given unto him this perfect soundness, over against you all!
Кадва мануш, савэс тумэ жанэн и дикхэн, патяйля андо алав Исусоско, и Вов састярдя лэс англай тумарэ якха.
17 And now brethren, I know that by way of ignorance ye acted, —just as even your rulers.
Пхрала, мэ полав: тумэ и тумарэ пхурэдэра на жанэнас, со терэнас.
18 Howbeit, God—what things he had before declared, through the mouth of all the prophets, for his Christ to suffer, —did thus fulfill!
Нэ кадя о Дэл тердя кода, со пхэнэлас черэз всаворэн пророконэн, со лэ Христости трэбуй авэла тэ пэрэандярэл грыжа.
19 Repent ye, therefore, and turn, —unto the blotting out of your sins; to the end that in that case, there may come seasons of refreshing from the face of the Lord,
Акэ, каисавэн и рисавэн кав Дэл, кай тэ скхосэнпэ бэзэха тумарэ,
20 And he may send forth him who had been fore-appointed for you—Christ Jesus:
кай авиля лэ Раестар вряма тэ чиёл, и кай бишалдя Вов тумэнди лэ Исусос Христос, Савэс Вов майанглал вытидя тумэнди.
21 Unto whom, indeed, heaven must needs give welcome, until the times of the due establishment of all things, of which God hath spoken through the mouth of his holy age-past prophets. (aiōn g165)
Болыбнасти трэбуй сас тэ прилэл Лэс кай вряма, кала терэлапэ кода, со дэлмутня вряматар пхэнэнас Дэвлэстар всаворэ Лэстирэ свэнтонэ пророкоря. (aiōn g165)
22 Moses, indeed, said—A prophet, unto you, shall the Lord God raise up among your brethren, like unto me: unto him, shall ye hearken respecting all things whatsoever he shall speak unto you.
Моисеё пхэндя: «Рай, о Дэл тумаро, тховэла тумэнди андай пхрала тумарэ Пророкос, сар ман. Кандэн Лэс андэ вся, со Вов авэла тэ пхэнэл тумэнди.
23 And it shall be—every soul, whatsoever, which shall not hearken unto that prophet, shall be utterly destroyed from among the people.
Всаворэ, ко на кандэла колэс Пророкос, авэна вытрадэ андав народо».
24 But, indeed, all the prophets, —from Samuel and those following after, as many as have spoken, have even announced these days.
Самуило и всаворэ авэр пророкоря, савэ сас палав лэстэ, дэнас дума, со авэна кала деса.
25 Ye, are the sons of the prophets, and of the covenant which God covenanted unto your fathers, saying unto Abraham—And, in thy seed, shall be blessed, all the families of the ground.
Тумэ — шавэ пророкондирэ и заветостирэ, саво Дэл дя тумарэ дадэнди, кала пхэндя Авраамости: «Кодва, Саво авэла андав тиро родо, дэла бахт всаворэнди манушэнди пай пхув».
26 Unto you first, God—having raised up his Servant—hath sent him forth, ready to bless you, when ye are turning away, each one, from your wickednesses.
Дэл жундярдя андай мулэ Пэстирэс Бутярнэс, майанглал бишалдя Лэс тумэндэ тэ бахталисарэл тумэн и обрисарэл кажнонэс лэстирэ выритонэ рындондар.
