Acts 27
1 Now, when it was determined that we should sail for Italy, they proceeded to deliver Paul, and certain other prisoners, unto a centurion by name Julius, of an Augustan band.
ಜಲಪಥೇನಾಸ್ಮಾಕಮ್ ಇತೋಲಿಯಾದೇಶಂ ಪ್ರತಿ ಯಾತ್ರಾಯಾಂ ನಿಶ್ಚಿತಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ತೇ ಯೂಲಿಯನಾಮ್ನೋ ಮಹಾರಾಜಸ್ಯ ಸಂಘಾತಾನ್ತರ್ಗತಸ್ಯ ಸೇನಾಪತೇಃ ಸಮೀಪೇ ಪೌಲಂ ತದನ್ಯಾನ್ ಕತಿನಯಜನಾಂಶ್ಚ ಸಮಾರ್ಪಯನ್|
2 And, going on board a ship of Adramittium, about to sail unto the places along the coast of Asia, we put to sea, there being with us, Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica;
ವಯಮ್ ಆದ್ರಾಮುತ್ತೀಯಂ ಪೋತಮೇಕಮ್ ಆರುಹ್ಯ ಆಶಿಯಾದೇಶಸ್ಯ ತಟಸಮೀಪೇನ ಯಾತುಂ ಮತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಲಙ್ಗರಮ್ ಉತ್ಥಾಪ್ಯ ಪೋತಮ್ ಅಮೋಚಯಾಮ; ಮಾಕಿದನಿಯಾದೇಶಸ್ಥಥಿಷಲನೀಕೀನಿವಾಸ್ಯಾರಿಸ್ತಾರ್ಖನಾಮಾ ಕಶ್ಚಿದ್ ಜನೋಽಸ್ಮಾಭಿಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆಸೀತ್|
3 and, on the next day, we put into Zidon, —and Julius, treating Paul, kindly, gave him leave to go unto his friends and refresh himself;
ಪರಸ್ಮಿನ್ ದಿವಸೇ ಽಸ್ಮಾಭಿಃ ಸೀದೋನ್ನಗರೇ ಪೋತೇ ಲಾಗಿತೇ ತತ್ರ ಯೂಲಿಯಃ ಸೇನಾಪತಿಃ ಪೌಲಂ ಪ್ರತಿ ಸೌಜನ್ಯಂ ಪ್ರದರ್ಥ್ಯ ಸಾನ್ತ್ವನಾರ್ಥಂ ಬನ್ಧುಬಾನ್ಧವಾನ್ ಉಪಯಾತುಮ್ ಅನುಜಜ್ಞೌ|
4 and, from thence putting out to sea, we sailed under the lee of Cyprus, because the winds were contrary;
ತಸ್ಮಾತ್ ಪೋತೇ ಮೋಚಿತೇ ಸತಿ ಸಮ್ಮುಖವಾಯೋಃ ಸಮ್ಭವಾದ್ ವಯಂ ಕುಪ್ರೋಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ತೀರಸಮೀಪೇನ ಗತವನ್ತಃ|
5 and, sailing across the sea which is off Cilicia and Pamphylia, we came down to Myra, a city of Lycia.
ಕಿಲಿಕಿಯಾಯಾಃ ಪಾಮ್ಫೂಲಿಯಾಯಾಶ್ಚ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ಪಾರಂ ಗತ್ವಾ ಲೂಕಿಯಾದೇಶಾನ್ತರ್ಗತಂ ಮುರಾನಗರಮ್ ಉಪಾತಿಷ್ಠಾಮ|
6 And the centurion, there, finding a ship of Alexandria sailing for Italy, put us therein.
ತತ್ಸ್ಥಾನಾದ್ ಇತಾಲಿಯಾದೇಶಂ ಗಚ್ಛತಿ ಯಃ ಸಿಕನ್ದರಿಯಾನಗರಸ್ಯ ಪೋತಸ್ತಂ ತತ್ರ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಶತಸೇನಾಪತಿಸ್ತಂ ಪೋತಮ್ ಅಸ್ಮಾನ್ ಆರೋಹಯತ್|
7 And, for a good many days sailing slowly, and getting with difficulty over against Cnidus, the wind not suffering us to get on, we sailed under the lee of Crete, over against Salmone;
ತತಃ ಪರಂ ಬಹೂನಿ ದಿನಾನಿ ಶನೈಃ ಶನೈಃ ರ್ಗತ್ವಾ ಕ್ನೀದಪಾರ್ಶ್ವೋಪಸ್ಥ್ತಿಃ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಪ್ರತಿಕೂಲೇನ ಪವನೇನ ವಯಂ ಸಲ್ಮೋನ್ಯಾಃ ಸಮ್ಮುಖಮ್ ಉಪಸ್ಥಾಯ ಕ್ರೀತ್ಯುಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ತೀರಸಮೀಪೇನ ಗತವನ್ತಃ|
8 and, with difficulty coasting it, we came to a certain place called Fair Havens, near to which was the city of Lasea.
ಕಷ್ಟೇನ ತಮುತ್ತೀರ್ಯ್ಯ ಲಾಸೇಯಾನಗರಸ್ಯಾಧಃ ಸುನ್ದರನಾಮಕಂ ಖಾತಮ್ ಉಪಾತಿಷ್ಠಾಮ|
9 And, when a considerable time had passed, and sailing was already dangerous, because, even the Fast, had already gone by, Paul began to advise,
ಇತ್ಥಂ ಬಹುತಿಥಃ ಕಾಲೋ ಯಾಪಿತ ಉಪವಾಸದಿನಞ್ಚಾತೀತಂ, ತತ್ಕಾರಣಾತ್ ನೌವರ್ತ್ಮನಿ ಭಯಙ್ಕರೇ ಸತಿ ಪೌಲೋ ವಿನಯೇನ ಕಥಿತವಾನ್,
10 saying to them—Sirs! I perceive that, with damage and great loss, not only of the cargo and of the ship, but even of our persons, shall the voyage certainly be attended.
ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛಾ ಅಹಂ ನಿಶ್ಚಯಂ ಜಾನಾಮಿ ಯಾತ್ರಾಯಾಮಸ್ಯಾಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಕ್ಲೇಶಾ ಬಹೂನಾಮಪಚಯಾಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ, ತೇ ಕೇವಲಂ ಪೋತಸಾಮಗ್ರ್ಯೋರಿತಿ ನಹಿ, ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣಾನಾಮಪಿ|
11 But, the centurion, by the master, and by the shipowner, was more persuaded than by the things which, by Paul, were spoken.
ತದಾ ಶತಸೇನಾಪತಿಃ ಪೌಲೋಕ್ತವಾಕ್ಯತೋಪಿ ಕರ್ಣಧಾರಸ್ಯ ಪೋತವಣಿಜಶ್ಚ ವಾಕ್ಯಂ ಬಹುಮಂಸ್ತ|
12 And, the harbour being, incommodious, to winter in, the more part, advised to put to sea from thence, if by any means they might be able to reach Phoenix, to winter, [which was] a harbour of Crete, looking north-east and south-east.
ತತ್ ಖಾತಂ ಶೀತಕಾಲೇ ವಾಸಾರ್ಹಸ್ಥಾನಂ ನ ತಸ್ಮಾದ್ ಅವಾಚೀಪ್ರತೀಚೋರ್ದಿಶೋಃ ಕ್ರೀತ್ಯಾಃ ಫೈನೀಕಿಯಖಾತಂ ಯಾತುಂ ಯದಿ ಶಕ್ನುವನ್ತಸ್ತರ್ಹಿ ತತ್ರ ಶೀತಕಾಲಂ ಯಾಪಯಿತುಂ ಪ್ರಾಯೇಣ ಸರ್ವ್ವೇ ಮನ್ತ್ರಯಾಮಾಸುಃ|
13 And, a south wind blowing softly, supposing they had secured their purpose, weighing anchor, they began to sail close in shore along Crete.
ತತಃ ಪರಂ ದಕ್ಷಿಣವಾಯು ರ್ಮನ್ದಂ ವಹತೀತಿ ವಿಲೋಕ್ಯ ನಿಜಾಭಿಪ್ರಾಯಸ್ಯ ಸಿದ್ಧೇಃ ಸುಯೋಗೋ ಭವತೀತಿ ಬುದ್ಧ್ವಾ ಪೋತಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಕ್ರೀತ್ಯುಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ತೀರಸಮೀಪೇನ ಚಲಿತವನ್ತಃ|
14 But, after no long time, there beat down from it a tempestuous wind, called Euraquilo, —
ಕಿನ್ತ್ವಲ್ಪಕ್ಷಣಾತ್ ಪರಮೇವ ಉರಕ್ಲುದೋನ್ನಾಮಾ ಪ್ರತಿಕೂಲಃ ಪ್ರಚಣ್ಡೋ ವಾಯು ರ್ವಹನ್ ಪೋತೇಽಲಗೀತ್
15 and, the ship being caught and we not being able to bring her head to the wind, we let her go, and were borne along.
ತಸ್ಯಾಭಿಮುಖಂ ಗನ್ತುಮ್ ಪೋತಸ್ಯಾಶಕ್ತತ್ವಾದ್ ವಯಂ ವಾಯುನಾ ಸ್ವಯಂ ನೀತಾಃ|
16 And, running under the lee, of some small island, called Cauda, we were able, with difficulty, to make ourselves masters of the boat, —
ಅನನ್ತರಂ ಕ್ಲೌದೀನಾಮ್ನ ಉಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ಕೂಲಸಮೀಪೇನ ಪೋತಂ ಗಮಯಿತ್ವಾ ಬಹುನಾ ಕಷ್ಟೇನ ಕ್ಷುದ್ರನಾವಮ್ ಅರಕ್ಷಾಮ|
17 which, hoisting up, they began to use, helps, under-girding the ship; and, fearing lest, on the sand-bank of Africa, they should run aground, lowering the gear, so, were they borne along.
ತೇ ತಾಮಾರುಹ್ಯ ರಜ್ಜ್ಚಾ ಪೋತಸ್ಯಾಧೋಭಾಗಮ್ ಅಬಧ್ನನ್ ತದನನ್ತರಂ ಚೇತ್ ಪೋತೋ ಸೈಕತೇ ಲಗತೀತಿ ಭಯಾದ್ ವಾತವಸನಾನ್ಯಮೋಚಯನ್ ತತಃ ಪೋತೋ ವಾಯುನಾ ಚಾಲಿತಃ|
18 But, we being exceedingly tempest-tossed, on the next day, they began to throw [cargo] overboard;
ಕಿನ್ತು ಕ್ರಮಶೋ ವಾಯೋಃ ಪ್ರಬಲತ್ವಾತ್ ಪೋತೋ ದೋಲಾಯಮಾನೋಽಭವತ್ ಪರಸ್ಮಿನ್ ದಿವಸೇ ಪೋತಸ್ಥಾನಿ ಕತಿಪಯಾನಿ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ತೋಯೇ ನಿಕ್ಷಿಪ್ತಾನಿ|
19 and, on the third day, with their own hands, the tackling of the ship, they cast away.
ತೃತೀಯದಿವಸೇ ವಯಂ ಸ್ವಹಸ್ತೈಃ ಪೋತಸಜ್ಜನದ್ರವ್ಯಾಣಿ ನಿಕ್ಷಿಪ್ತವನ್ತಃ|
20 And, neither, sun nor stars, appearing for many days, and, no small tempest, lying upon us, in the end, all hope that we should be saved, began to be taken from us.
ತತೋ ಬಹುದಿನಾನಿ ಯಾವತ್ ಸೂರ್ಯ್ಯನಕ್ಷತ್ರಾದೀನಿ ಸಮಾಚ್ಛನ್ನಾನಿ ತತೋ ಽತೀವ ವಾತ್ಯಾಗಮಾದ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣರಕ್ಷಾಯಾಃ ಕಾಪಿ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾ ನಾತಿಷ್ಠತ್|
21 But, when they had been, long without food, then, Paul, standing in the midst of them, said—Ye ought, indeed, Sir! yielding to me, not to have sailed away from Crete, to get this damage and loss. …
ಬಹುದಿನೇಷು ಲೋಕೈರನಾಹಾರೇಣ ಯಾಪಿತೇಷು ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸಾಕ್ಷತ್ ಪೌಲಸ್ತಿಷ್ಠನ್ ಅಕಥಯತ್, ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛಾಃ ಕ್ರೀತ್ಯುಪದ್ವೀಪಾತ್ ಪೋತಂ ನ ಮೋಚಯಿತುಮ್ ಅಹಂ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಯದ್ ಅವದಂ ತದ್ಗ್ರಹಣಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಉಚಿತಮ್ ಆಸೀತ್ ತಥಾ ಕೃತೇ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಷಾ ವಿಪದ್ ಏಷೋಽಪಚಯಶ್ಚ ನಾಘಟಿಷ್ಯೇತಾಮ್|
22 And, now, I recommend you to be of good courage; for, loss of life, shall there be, none at all, from among you, —only the ship.
ಕಿನ್ತು ಸಾಮ್ಪ್ರತಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವಿನೀಯ ಬ್ರವೀಮ್ಯಹಂ, ಯೂಯಂ ನ ಕ್ಷುಭ್ಯತ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕಸ್ಯಾಪಿ ಪ್ರಾಣಿನೋ ಹಾನಿ ರ್ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಕೇವಲಸ್ಯ ಪೋತಸ್ಯ ಹಾನಿ ರ್ಭವಿಷ್ಯತಿ|
23 For there stood by me this night, belonging unto the God whose I am, unto whom also I am doing divine service, a messenger,
ಯತೋ ಯಸ್ಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ಲೋಕೋಽಹಂ ಯಞ್ಚಾಹಂ ಪರಿಚರಾಮಿ ತದೀಯ ಏಕೋ ದೂತೋ ಹ್ಯೋ ರಾತ್ರೌ ಮಮಾನ್ತಿಕೇ ತಿಷ್ಠನ್ ಕಥಿತವಾನ್,
24 saying—Be not afraid, Paul! for, before Caesar, must thou needs stand. And lo! God hath granted to thee as a favour, all them who are sailing with thee.
ಹೇ ಪೌಲ ಮಾ ಭೈಷೀಃ ಕೈಸರಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ತ್ವಯೋಪಸ್ಥಾತವ್ಯಂ; ತವೈತಾನ್ ಸಙ್ಗಿನೋ ಲೋಕಾನ್ ಈಶ್ವರಸ್ತುಭ್ಯಂ ದತ್ತವಾನ್|
25 Wherefore, be of good courage, Sirs; for I believe in God—that, so, it shall be, according as it hath been told me.
ಅತಏವ ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛಾ ಯೂಯಂ ಸ್ಥಿರಮನಸೋ ಭವತ ಮಹ್ಯಂ ಯಾ ಕಥಾಕಥಿ ಸಾವಶ್ಯಂ ಘಟಿಷ್ಯತೇ ಮಮೈತಾದೃಶೀ ವಿಶ್ವಾಸ ಈಶ್ವರೇ ವಿದ್ಯತೇ,
26 Upon a certain island, however, must we needs be wrecked.
ಕಿನ್ತು ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಉಪದ್ವೀಪಸ್ಯೋಪರಿ ಪತಿತವ್ಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಭಿಃ|
27 And, when, the fourteenth night, had come, and we were being driven to and fro in the Adriatic, about midnight, the sailors suspected that some country was, nearing, them;
ತತಃ ಪರಮ್ ಆದ್ರಿಯಾಸಮುದ್ರೇ ಪೋತಸ್ತಥೈವ ದೋಲಾಯಮಾನಃ ಸನ್ ಇತಸ್ತತೋ ಗಚ್ಛನ್ ಚತುರ್ದಶದಿವಸಸ್ಯ ರಾತ್ರೇ ರ್ದ್ವಿತೀಯಪ್ರಹರಸಮಯೇ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಸ್ಥಲಸ್ಯ ಸಮೀಪಮುಪತಿಷ್ಠತೀತಿ ಪೋತೀಯಲೋಕಾ ಅನ್ವಮನ್ಯನ್ತ|
28 and, sounding, they found twenty fathoms, —and, going a little further, and again sounding, they found fifteen fathoms.
ತತಸ್ತೇ ಜಲಂ ಪರಿಮಾಯ ತತ್ರ ವಿಂಶತಿ ರ್ವ್ಯಾಮಾ ಜಲಾನೀತಿ ಜ್ಞಾತವನ್ತಃ| ಕಿಞ್ಚಿದ್ದೂರಂ ಗತ್ವಾ ಪುನರಪಿ ಜಲಂ ಪರಿಮಿತವನ್ತಃ| ತತ್ರ ಪಞ್ಚದಶ ವ್ಯಾಮಾ ಜಲಾನಿ ದೃಷ್ಟ್ವಾ
29 And, fearing lest haply, on rocky places, we should be wrecked, out of stern, cast they four anchors, —and began praying that day might dawn.
ಚೇತ್ ಪಾಷಾಣೇ ಲಗತೀತಿ ಭಯಾತ್ ಪೋತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ಭಾಗತಶ್ಚತುರೋ ಲಙ್ಗರಾನ್ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ದಿವಾಕರಮ್ ಅಪೇಕ್ಷ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇ ಸ್ಥಿತವನ್ತಃ|
30 But, when, the sailors, were seeking to flee out of the ship, and had lowered the boat into the sea, by pretext, as though out of the prow they had been about to reach anchors,
ಕಿನ್ತು ಪೋತೀಯಲೋಕಾಃ ಪೋತಾಗ್ರಭಾಗೇ ಲಙ್ಗರನಿಕ್ಷೇಪಂ ಛಲಂ ಕೃತ್ವಾ ಜಲಧೌ ಕ್ಷುದ್ರನಾವಮ್ ಅವರೋಹ್ಯ ಪಲಾಯಿತುಮ್ ಅಚೇಷ್ಟನ್ತ|
31 Paul said unto the centurion, and unto the soldiers—Except, these, abide in the ship, ye yourselves, cannot be saved!
ತತಃ ಪೌಲಃ ಸೇನಾಪತಯೇ ಸೈನ್ಯಗಣಾಯ ಚ ಕಥಿತವಾನ್, ಏತೇ ಯದಿ ಪೋತಮಧ್ಯೇ ನ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ ತರ್ಹಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ರಕ್ಷಣಂ ನ ಶಕ್ಯಂ|
32 Then, the soldiers cut away the ropes of the boat, and let her fall off.
ತದಾ ಸೇನಾಗಣೋ ರಜ್ಜೂನ್ ಛಿತ್ವಾ ನಾವಂ ಜಲೇ ಪತಿತುಮ್ ಅದದಾತ್|
33 And, until day was about to dawn, Paul continued to beseech one and all to take some food, saying—This day is, the fourteenth day, that, suspense, fasting, ye are completing, —having helped yourselves, to nothing.
ಪ್ರಭಾತಸಮಯೇ ಪೌಲಃ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಜನಾನ್ ಭೋಜನಾರ್ಥಂ ಪ್ರಾರ್ಥ್ಯ ವ್ಯಾಹರತ್, ಅದ್ಯ ಚತುರ್ದಶದಿನಾನಿ ಯಾವದ್ ಯೂಯಮ್ ಅಪೇಕ್ಷಮಾನಾ ಅನಾಹಾರಾಃ ಕಾಲಮ್ ಅಯಾಪಯತ ಕಿಮಪಿ ನಾಭುಂಗ್ಧಂ|
34 Wherefore, I beseech you to take some food, —for, this, lays a foundation for your safety; for, of no one of you, shall a hair of the head perish.
ಅತೋ ವಿನಯೇಽಹಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಭುಜ್ಯತಾಂ ತತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಙ್ಗಲಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಚಿಜ್ಜನಸ್ಯ ಶಿರಸಃ ಕೇಶೈಕೋಪಿ ನ ನಂಕ್ಷ್ಯತಿ|
35 And, having said these things, and taken a loaf, he gave thanks unto God before all, and, breaking it, began to eat.
ಇತಿ ವ್ಯಾಹೃತ್ಯ ಪೌಲಂ ಪೂಪಂ ಗೃಹೀತ್ವೇಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಭಾಷಮಾಣಸ್ತಂ ಭಂಕ್ತ್ವಾ ಭೋಕ್ತುಮ್ ಆರಬ್ಧವಾನ್|
36 And, all becoming, of good cheer, they also, helped themselves to food.
ಅನನ್ತರಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಚ ಸುಸ್ಥಿರಾಃ ಸನ್ತಃ ಖಾದ್ಯಾನಿ ಪರ್ಪ್ಯಗೃಹ್ಲನ್|
37 Now we were, in the ship, in all, about seventy-six souls.
ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೋತೇ ಷಟ್ಸಪ್ತತ್ಯಧಿಕಶತದ್ವಯಲೋಕಾ ಆಸನ್|
38 And, when they were satisfied with food, they began lightening the ship, casting out the wheat into the sea.
ಸರ್ವ್ವೇಷು ಲೋಕೇಷು ಯಥೇಷ್ಟಂ ಭುಕ್ತವತ್ಸು ಪೋತಸ್ಥನ್ ಗೋಧೂಮಾನ್ ಜಲಧೌ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ತೈಃ ಪೋತಸ್ಯ ಭಾರೋ ಲಘೂಕೃತಃ|
39 And, when day came, they could not recognise, the land; but perceived, a certain bay, having a beach, —upon which they were minded, if they could, safely to bring the ship.
ದಿನೇ ಜಾತೇಽಪಿ ಸ ಕೋ ದೇಶ ಇತಿ ತದಾ ನ ಪರ್ಯ್ಯಚೀಯತ; ಕಿನ್ತು ತತ್ರ ಸಮತಟಮ್ ಏಕಂ ಖಾತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯದಿ ಶಕ್ನುಮಸ್ತರ್ಹಿ ವಯಂ ತಸ್ಯಾಭ್ಯನ್ತರಂ ಪೋತಂ ಗಮಯಾಮ ಇತಿ ಮತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ತೇ ಲಙ್ಗರಾನ್ ಛಿತ್ತ್ವಾ ಜಲಧೌ ತ್ಯಕ್ತವನ್ತಃ|
40 And, casting off the anchors, they let them go into the sea, —at the same time, loosening the lashings of the rudders, and, hoisting up the foresail to the wind, they made for the beach.
ತಥಾ ಕರ್ಣಬನ್ಧನಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಪ್ರಧಾನಂ ವಾತವಸನಮ್ ಉತ್ತೋಲ್ಯ ತೀರಸಮೀಪಂ ಗತವನ್ತಃ|
41 But, falling into a place where two seas met, they ran the ship aground; and, the foreship sticking fast, remained immoveable, while, the stern, began to break up, from the violence [of the waves].
ಕಿನ್ತು ದ್ವಯೋಃ ಸಮುದ್ರಯೋಃ ಸಙ್ಗಮಸ್ಥಾನೇ ಸೈಕತೋಪರಿ ಪೋತೇ ನಿಕ್ಷಿಪ್ತೇ ಽಗ್ರಭಾಗೇ ಬಾಧಿತೇ ಪಶ್ಚಾದ್ಭಾಗೇ ಪ್ರಬಲತರಙ್ಗೋಽಲಗತ್ ತೇನ ಪೋತೋ ಭಗ್ನಃ|
42 Now, the soldiers counsel, turned out to be, that they should kill, the prisoners, lest any one should swim out and escape;
ತಸ್ಮಾದ್ ಬನ್ದಯಶ್ಚೇದ್ ಬಾಹುಭಿಸ್ತರನ್ತಃ ಪಲಾಯನ್ತೇ ಇತ್ಯಾಶಙ್ಕಯಾ ಸೇನಾಗಣಸ್ತಾನ್ ಹನ್ತುಮ್ ಅಮನ್ತ್ರಯತ್;
43 but, the centurion, being minded to bring Paul safely through, hindered them of their purpose, and ordered such as were able to swim, to cast themselves overboard and, get first to the land, —
ಕಿನ್ತು ಶತಸೇನಾಪತಿಃ ಪೌಲಂ ರಕ್ಷಿತುಂ ಪ್ರಯತ್ನಂ ಕೃತ್ವಾ ತಾನ್ ತಚ್ಚೇಷ್ಟಾಯಾ ನಿವರ್ತ್ಯ ಇತ್ಯಾದಿಷ್ಟವಾನ್, ಯೇ ಬಾಹುತರಣಂ ಜಾನನ್ತಿ ತೇಽಗ್ರೇ ಪ್ರೋಲ್ಲಮ್ಪ್ಯ ಸಮುದ್ರೇ ಪತಿತ್ವಾ ಬಾಹುಭಿಸ್ತೀರ್ತ್ತ್ವಾ ಕೂಲಂ ಯಾನ್ತು|
44 and, the rest, some, on planks, and, some, on other things from the ship, …and, so, it came to pass, that, all, were brought safely through, on to the land.
ಅಪರಮ್ ಅವಶಿಷ್ಟಾ ಜನಾಃ ಕಾಷ್ಠಂ ಪೋತೀಯಂ ದ್ರವ್ಯಂ ವಾ ಯೇನ ಯತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯತೇ ತದವಲಮ್ಬ್ಯ ಯಾನ್ತು; ಇತ್ಥಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಭೂಮಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪ್ರಾಣೈ ರ್ಜೀವಿತಾಃ|
