2 Timothy 4

1 I adjure [thee] before God, and Christ Jesus—Who is about to be judging living and dead, —both as to his forthshining and his kingdom,

ഈശ്വരസ്യ ഗോചരേ യശ്ച യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സ്വീയാഗമനകാലേ സ്വരാജത്വേന ജീവതാം മൃതാനാഞ്ച ലോകാനാം വിചാരം കരിഷ്യതി തസ്യ ഗോചരേ ഽഹം ത്വാമ് ഇദം ദൃഢമ് ആജ്ഞാപയാമി|

2 Proclaim the word, take thy position—in season, out of season, —convince, rebuke, encourage, —with all long-suffering and teaching.

ത്വം വാക്യം ഘോഷയ കാലേഽകാലേ ചോത്സുകോ ഭവ പൂർണയാ സഹിഷ്ണുതയാ ശിക്ഷയാ ച ലോകാൻ പ്രബോധയ ഭർത്സയ വിനയസ്വ ച|

3 For there will be a season—when, the healthful teaching, they will not endure, but, according to their own covetings, will, unto themselves, heap up teachers, because they have an itching ear,

യത ഏതാദൃശഃ സമയ ആയാതി യസ്മിൻ ലോകാ യഥാർഥമ് ഉപദേശമ് അസഹ്യമാനാഃ കർണകണ്ഡൂയനവിശിഷ്ടാ ഭൂത്വാ നിജാഭിലാഷാത് ശിക്ഷകാൻ സംഗ്രഹീഷ്യന്തി

4 And, from the truth, indeed, their ear, will they turn away, while, unto stories, they will turn themselves aside.

സത്യമതാച്ച ശ്രോത്രാണി നിവർത്ത്യ വിപഥഗാമിനോ ഭൂത്വോപാഖ്യാനേഷു പ്രവർത്തിഷ്യന്തേ;

5 But, thou, —be sober in all things, suffer hardship, do, the work, of an evangelist, thy ministry, completely fulfill;

കിന്തു ത്വം സർവ്വവിഷയേ പ്രബുദ്ധോ ഭവ ദുഃഖഭോഗം സ്വീകുരു സുസംവാദപ്രചാരകസ്യ കർമ്മ സാധയ നിജപരിചര്യ്യാം പൂർണത്വേന കുരു ച|

6 For, I, already, am being poured out as a drink-offering, and, the season of my release, is at hand, —

മമ പ്രാണാനാമ് ഉത്സർഗോ ഭവതി മമ പ്രസ്ഥാനകാലശ്ചോപാതിഷ്ഠത്|

7 The noble contest, have I contested, the race, have I finished, the faith, have I kept:

അഹമ് ഉത്തമയുദ്ധം കൃതവാൻ ഗന്തവ്യമാർഗസ്യാന്തം യാവദ് ധാവിതവാൻ വിശ്വാസഞ്ച രക്ഷിതവാൻ|

8 Henceforth, lieth by for me—the crown, of righteousness, which the Lord will render unto me in that, day, —The righteous judge, —Ye, not alone unto me, but unto all them also who have loved his forthshining.

ശേഷം പുണ്യമുകുടം മദർഥം രക്ഷിതം വിദ്യതേ തച്ച തസ്മിൻ മഹാദിനേ യഥാർഥവിചാരകേണ പ്രഭുനാ മഹ്യം ദായിഷ്യതേ കേവലം മഹ്യമ് ഇതി നഹി കിന്തു യാവന്തോ ലോകാസ്തസ്യാഗമനമ് ആകാങ്ക്ഷന്തേ തേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യോ ഽപി ദായിഷ്യതേ|

9 Give diligence to come unto me speedily,

ത്വം ത്വരയാ മത്സമീപമ് ആഗന്തും യതസ്വ,

10 For, Demas, hath forsaken me, having loved the present age, and hath journeyed unto Thessalonica; Crescens unto Galatia, Titus unto Dalmatia: (aiōn g165)

യതോ ദീമാ ഐഹികസംസാരമ് ഈഹമാനോ മാം പരിത്യജ്യ ഥിഷലനീകീം ഗതവാൻ തഥാ ക്രീഷ്കി ർഗാലാതിയാം ഗതവാൻ തീതശ്ച ദാൽമാതിയാം ഗതവാൻ| (aiōn g165)

11 Luke, alone is with me. Receiving, Mark, back, bring him with thyself, for he is very useful to me for ministering;

കേവലോ ലൂകോ മയാ സാർദ്ധം വിദ്യതേ| ത്വം മാർകം സങ്ഗിനം കൃത്വാഗച്ഛ യതഃ സ പരിചര്യ്യയാ മമോപകാരീ ഭവിഷ്യതി,

12 and, Tychicus, have I sent unto Ephesus.

തുഖികഞ്ചാഹമ് ഇഫിഷനഗരം പ്രേഷിതവാൻ|

13 The cloak that I left in Troas, with Carpus, when thou comest, bring; and the scrolls, especially, the parchments.

യദ് ആച്ഛാദനവസ്ത്രം ത്രോയാനഗരേ കാർപസ്യ സന്നിധൗ മയാ നിക്ഷിപ്തം ത്വമാഗമനസമയേ തത് പുസ്തകാനി ച വിശേഷതശ്ചർമ്മഗ്രന്ഥാൻ ആനയ|

14 Alexander the coppersmith, of much baseness towards me, hath given proof, —the Lord will render unto him according to his works.—

കാംസ്യകാരഃ സികന്ദരോ മമ ബഹ്വനിഷ്ടം കൃതവാൻ പ്രഭുസ്തസ്യ കർമ്മണാം സമുചിതഫലം ദദാതു|

15 Of whom, be, thou also, on thy guard, for he hath greatly withstood our words.

ത്വമപി തസ്മാത് സാവധാനാസ്തിഷ്ഠ യതഃ സോഽസ്മാകം വാക്യാനാമ് അതീവ വിപക്ഷോ ജാതഃ|

16 In my first defence, no man, came in to help me, but, all, forsook me, —unto them, may it not be reckoned!—

മമ പ്രഥമപ്രത്യുത്തരസമയേ കോഽപി മമ സഹായോ നാഭവത് സർവ്വേ മാം പര്യ്യത്യജൻ താൻ പ്രതി തസ്യ ദോഷസ്യ ഗണനാ ന ഭൂയാത്;

17 But, the Lord, stood by me, and empowered me, in order that, through me, the proclamation, might be fully made, and, all the nations, might hear; and I was delivered out of the mouth of a lion: —

കിന്തു പ്രഭു ർമമ സഹായോ ഽഭവത് യഥാ ച മയാ ഘോഷണാ സാധ്യേത ഭിന്നജാതീയാശ്ച സർവ്വേ സുസംവാദം ശൃണുയുസ്തഥാ മഹ്യം ശക്തിമ് അദദാത് തതോ ഽഹം സിംഹസ്യ മുഖാദ് ഉദ്ധൃതഃ|

18 The Lord will rescue me from every wicked work, and will bring me safe into his heavenly kingdom: unto whom be the glory, unto the ages of ages. Amen. (aiōn g165)

അപരം സർവ്വസ്മാദ് ദുഷ്കർമ്മതഃ പ്രഭു ർമാമ് ഉദ്ധരിഷ്യതി നിജസ്വർഗീയരാജ്യം നേതും മാം താരയിഷ്യതി ച| തസ്യ ധന്യവാദഃ സദാകാലം ഭൂയാത്| ആമേൻ| (aiōn g165)

19 Salute Prisca and Aquila and the house of Onesiphorus.

ത്വം പ്രിഷ്കാമ് ആക്കിലമ് അനീഷിഫരസ്യ പരിജനാംശ്ച നമസ്കുരു|

20 Erastus, remained in Corinth; but, Trophimus, I left at Miletus, sick.

ഇരാസ്തഃ കരിന്ഥനഗരേ ഽതിഷ്ഠത് ത്രഫിമശ്ച പീഡിതത്വാത് മിലീതനഗരേ മയാ വ്യഹീയത|

21 Give diligence to come, before winter. There salute thee—Eubulus, and Pudens, and Linus, and Claudia, and [all] the brethren.

ത്വം ഹേമന്തകാലാത് പൂർവ്വമ് ആഗന്തും യതസ്വ| ഉബൂലഃ പൂദി ർലീനഃ ക്ലൗദിയാ സർവ്വേ ഭ്രാതരശ്ച ത്വാം നമസ്കുർവ്വതേ|

22 The Lord, be with thy spirit. Favour, be with you.

പ്രഭു ര്യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടസ്തവാത്മനാ സഹ ഭൂയാത്| യുഷ്മാസ്വനുഗ്രഹോ ഭൂയാത്| ആമേൻ|