2 Samuel 22
1 And David spake unto Yahweh, the words of this song, in the day when Yahweh had rescued him, out of the hand of all his enemies, and out of the hand of Saul;
| وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید: |
2 and he said, —Yahweh, was my mountain crag and my stronghold, and my deliverer—mine;
| خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. |
3 My God, was my rock, I sought refuge in him, —My shield, and my horn of salvation, my high tower, and my refuge, My Saviour! from violence, thou didst save me.
| خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. |
4 As one worthy to be praised, called I on Yahweh, —And, from my foes, was I saved.
| او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! |
5 When the breakers of death had encompassed me, —the torrents of perdition, made me afraid, —
| مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. |
| مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) |
7 In my distress, called I on Yahweh, Yea, unto my God, did I call, —and he hearkened, out of his temple, unto my voice, and, my cry for help, was in his ears!
| اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. |
8 Then did the earth shake and quake, the foundations of the heavens, were deeply moved, —yea they did shake, because he was angry,
| آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. |
9 There went up a smoke in his nostrils, and, a fire out of his mouth, devoured, —live coals, were kindled from it:
| دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. |
10 Then he stretched out the heavens, and came down, —and, thick gloom, was under his feet;
| او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. |
11 Then he rode on a cherub, and flew, —and was seen on the wings of the wind;
| بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود. |
12 And made of the darkness around him, pavilions, —gathering of waters, clouds of vapours.
| او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. |
13 Out of the brightness before him, were kindled live coals of fire;
| درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. |
14 Thunder from the heavens, did Yahweh give forth, —yea, the Highest, uttered his voice;
| آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. |
15 And he sent forth arrows, and scattered them, —lightning, and confused them;
| او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. |
16 Then appeared the channels of the sea, were uncovered the foundations of the world, —at the rebuke of Yahweh, the blast of the breath of his nostrils;
| آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد. |
17 He sent from on high, he took me, —he drew me out of many waters;
| خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. |
18 He rescued me from my foe, in his might, —from them who hated me, because they were too strong for me:
| مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید |
19 They confronted me, in the day of my necessity, —then became Yahweh my stay:
| وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. |
20 And brought out, into a large place, even me, —he delivered me, because he delighted in me:
| او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. |
21 Yahweh rewarded me, according to my righteousness—according to the cleanness of my hands, he repaid me:
| خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، |
22 For I had kept the ways of Yahweh, —and not broken away from my God;
| زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. |
23 For, all his regulations, were before me, —and, as for his statutes, I turned not from them.
| همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. |
24 So became I blameless towards him, —and kept myself from mine iniquity:
| در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. |
25 Yahweh therefore repaid me, according to my righteousness, —according to my pureness before his eyes.
| خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام. |
26 With the loving, thou didst show thyself loving, —with the blameless hero, thou didst show thyself blameless;
| خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. |
27 With the pure, thou didst show thyself pure, —but, with the perverse, thou didst shew thyself ready to contend:
| به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی. |
28 And, a patient people, thou didst save, —but, thine eyes, were on the lofty—thou layedst them low;
| تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. |
29 For, thou, wast my lamp, O Yahweh, —and, Yahweh, enlightened my darkness;
| ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. |
30 For, by thee, I ran through a troop, —by my God, I leapt over a wall.
| با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. |
31 As for God, blameless is his way, —the speech of Yahweh, hath been proved, a shield, he is to all who seek refuge in him.
| اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. |
32 For who is a GOD, save Yahweh? and who a Rock, save our God?
| کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟ |
33 GOD, is my fortress of strength, —and shewed to the blameless his way;
| خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. |
34 Planting my feet like the hinds’, —yea, on my high places, he caused me to stand;
| پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. |
35 Teaching my hands, to war, —so that a bow of bronze was bent by mine arms;
| او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. |
36 Thus didst thou grant me, as a shield, thy salvation, —and, thy condescension, made me great.
| خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. |
37 Thou didst widen my stepping-places, under me, —so that mine ankles faltered not:
| زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. |
38 I pursued my foes, and destroyed them, —and returned not, till they were consumed;
| دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. |
39 So I consumed them, and crushed them, and they rose not again, —thus fell they under my feet:
| آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. |
40 Thus didst thou gird me with strength, for the battle, —thou subduedst mine assailants under me:
| تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. |
41 And, as for my foes, thou didst give me their neck, —yea, them who hated me, that I might destroy them:
| تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. |
42 They cried out, but there was none to save, —unto Yahweh, but he answered them not.
| فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. |
43 Then did I beat them in pieces, like the dust of the earth, —like the clay of the lanes, did I crush them, stamp them down.
| من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. |
44 Thus didst thou rescue me from the contentions of my people, didst keep me to be the head of nations: —a people whom I had not known, served me;
| تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. |
45 The sons of the foreigner, came cringing unto me, —at the hearing of the ear, they submitted to me, —
| بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. |
46 The sons of the foreigner, were disheartened, and came quaking, out of their fortresses.
| آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. |
47 Yahweh liveth, and blessed be my rock, —and exalted be the God (of the rock) of my salvation: —
| خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! |
48 The GOD who hath avenged me, and brought down peoples under me;
| خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، |
49 And brought me forth from among my foes, —yea, from mine assailants, hast thou set me on high, from the man of violence, hast thou delivered me.
| و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. |
50 For this cause, will I praise thee, O Yahweh, among the nations, —and, to thy name, will I touch the strings: —
| ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. |
51 Who hath made great the victories of his King, —and shown lovingkindness to his Anointed One, to David and to his Seed, unto times age-abiding.
| خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید. |
