2 Corinthians 1
1 Paul, an apostle of Christ Jesus, through the will of God, and Timothy the brother, —unto the assembly of God which is in Corinth, together with all the saints who are in the whole of Achaia:
อีศฺวรเสฺยจฺฉยา ยีศุขฺรีษฺฏสฺย เปฺรริต: เปาลสฺติมถิรฺภฺราตา จ ทฺวาเวเตา กรินฺถนครสฺถาไย อีศฺวรียสมิตย อาขายาเทศเสฺถภฺย: สรฺเวฺวภฺย: ปวิตฺรโลเกภฺยศฺจ ปตฺรํ ลิขต: ฯ
2 Favour unto you, and peace, from God [our] Father, and Lord Jesus Christ.
อสฺมากํ ตาตเสฺยศฺวรสฺย ปฺรโภรฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย จานุคฺรห: ศานฺติศฺจ ยุษฺมาสุ วรฺตฺตตำฯ
3 Blessed, be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of compassions, and God of all encouragement,
กฺฤปาลุ: ปิตา สรฺวฺวสานฺตฺวนาการีศฺวรศฺจ โย'สฺมตฺปฺรโภรฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ตาต อีศฺวร: ส ธโนฺย ภวตุฯ
4 Who encourageth us in all our tribulation, to the end we may be able to encourage them who are in any tribulation—through means of the encouragement wherewith we, ourselves, are encouraged by God.
ยโต วยมฺ อีศฺวราตฺ สานฺตฺวนำ ปฺราปฺย ตยา สานฺตฺวนยา ยตฺ สรฺวฺววิธกฺลิษฺฏานฺ โลกานฺ สานฺตฺวยิตุํ ศกฺนุยาม ตทรฺถํ โส'สฺมากํ สรฺวฺวเกฺลศสมเย'สฺมานฺ สานฺตฺวยติฯ
5 Because, even as the sufferings of the Christ overflow unto us, so, through the Christ, overfloweth, our encouragement also.
ยต: ขฺรีษฺฏสฺย เกฺลศา ยทฺวทฺ พาหุเลฺยนาสฺมาสุ วรฺตฺตนฺเต ตทฺวทฺ วยํ ขฺรีษฺเฏน พหุสานฺตฺวนาฒฺยา อปิ ภวาม: ฯ
6 But, whether we are in tribulation, it is for your encouragement and salvation; whether we are encouraged, it is for your encouragement, which worketh inwardly by the endurance of the same sufferings which, we also, suffer; —
วยํ ยทิ กฺลิศฺยามเห ตรฺหิ ยุษฺมากํ สานฺตฺวนาปริตฺราณโย: กฺฤเต กฺลิศฺยามเห ยโต'สฺมาภิ รฺยาทฺฤศานิ ทุ: ขานิ สหฺยนฺเต ยุษฺมากํ ตาทฺฤศทุ: ขานำ สหเนน เตา สาธยิเษฺยเต อิตฺยสฺมินฺ ยุษฺมานธิ มม ทฺฤฒา ปฺรตฺยาศา ภวติฯ
7 And so, our hope, is sure in your behalf, —knowing that, —as ye are sharers of the sufferings, so, also of the encouragement.
ยทิ วา วยํ สานฺตฺวนำ ลภามเห ตรฺหิ ยุษฺมากํ สานฺตฺวนาปริตฺราณโย: กฺฤเต ตามปิ ลภามเหฯ ยโต ยูยํ ยาทฺฤคฺ ทุ: ขานำ ภาคิโน'ภวต ตาทฺฤกฺ สานฺตฺวนายา อปิ ภาคิโน ภวิษฺยเถติ วยํ ชานีม: ฯ
8 For we do not wish you to be ignorant, brethren, as to our tribulation which happened in Asia, —that, exceedingly, beyond power, were we weighed down, so that we despaired, even of life.
เห ภฺราตร: , อาศิยาเทเศ ย: เกฺลโศ'สฺมานฺ อากฺรามฺยตฺ ตํ ยูยํ ยทฺ อนวคตาสฺติษฺฐต ตนฺมยา ภทฺรํ น มนฺยเตฯ เตนาติศกฺติเกฺลเศน วยมตีว ปีฑิตาสฺตสฺมาตฺ ชีวนรกฺษเณ นิรุปายา ชาตาศฺจ,
9 But, we ourselves, within ourselves, have had the sentence of death, that we might not rest our confidence upon ourselves, but upon God, who raiseth the dead,
อโต วยํ เสฺวษุ น วิศฺวสฺย มฺฤตโลกานามฺ อุตฺถาปยิตรีศฺวเร ยทฺ วิศฺวาสํ กุรฺมฺมสฺตทรฺถมฺ อสฺมาภิ: ปฺราณทณฺโฑ โภกฺตวฺย อิติ สฺวมนสิ นิศฺจิตํฯ
10 Who, out of so great a death, rescued us, and will rescue, —unto whom we have turned our hope, [that], even yet, he will rescue:
เอตาทฺฤศภยงฺกราตฺ มฺฤโตฺย โรฺย 'สฺมานฺ อตฺรายเตทานีมปิ ตฺรายเต ส อิต: ปรมปฺยสฺมานฺ ตฺราสฺยเต 'สฺมากมฺ เอตาทฺฤศี ปฺรตฺยาศา วิทฺยเตฯ
11 Ye also labouring together on our behalf, by your supplication, that, unto many persons, being due the gift of favour, unto us, through means of many, might thanks be given in our behalf.
เอตทรฺถมสฺมตฺกฺฤเต ปฺรารฺถนยา วยํ ยุษฺมาภิรุปกรฺตฺตวฺยาสฺตถา กฺฤเต พหุภิ รฺยาจิโต โย'นุคฺรโห'สฺมาสุ วรฺตฺติษฺยเต ตตฺกฺฤเต พหุภิรีศฺวรสฺย ธนฺยวาโท'ปิ การิษฺยเตฯ
12 For, our boasting, is, this, —the witness of our conscience, that, in sanctity and sincerity of God, [and] not in fleshly wisdom, but in God’s favour, have we behaved ourselves in the world, —and more abundantly towards you.
อปรญฺจ สํสารมเธฺย วิเศษโต ยุษฺมนฺมเธฺย วยํ สำสาริกฺยา ธิยา นหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺยานุคฺรเหณากุฏิลตามฺ อีศฺวรียสารลฺยญฺจาจริตวนฺโต'ตฺราสฺมากํ มโน ยตฺ ปฺรมาณํ ททาติ เตน วยํ ศฺลาฆามเหฯ
13 For, no other things, are we writing unto you, than what ye are either reading or even acknowledging, —I hope, moreover, that, throughout, ye will acknowledge,
ยุษฺมาภิ รฺยทฺ ยตฺ ปฐฺยเต คฺฤหฺยเต จ ตทนฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมภฺยมฺ อสฺมาภิ รฺน ลิขฺยเต ตจฺจานฺตํ ยาวทฺ ยุษฺมาภิ รฺคฺรหีษฺยต อิตฺยสฺมากมฺ อาศาฯ
14 According as ye have also acknowledged us, in part, —that, your theme of boasting, we are, even indeed as, ye, also [shall be], ours, in the day of our Lord Jesus.
ยูยมิต: ปูรฺวฺวมปฺยสฺมานฺ อํศโต คฺฤหีตวนฺต: , ยต: ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ทิเน ยทฺวทฺ ยุษฺมาสฺวสฺมากํ ศฺลาฆา ตทฺวทฺ อสฺมาสุ ยุษฺมากมปิ ศฺลาฆา ภวิษฺยติฯ
15 And, in this confidence, I purposed, before, to come unto you, —in order that, a second joy, ye might have, —
อปรํ ยูยํ ยทฺ ทฺวิตียํ วรํ ลภเธฺว ตทรฺถมิต: ปูรฺวฺวํ ตยา ปฺรตฺยาศยา ยุษฺมตฺสมีปํ คมิษฺยามิ
16 And, by your means, to pass into Macedonia, and, again, from Macedonia, to come unto you, and, by you, be set forward unto Judea: —
ยุษฺมทฺเทเศน มากิทนิยาเทศํ วฺรชิตฺวา ปุนสฺตสฺมาตฺ มากิทนิยาเทศาตฺ ยุษฺมตฺสมีปมฺ เอตฺย ยุษฺมาภิ รฺยิหูทาเทศํ เปฺรษยิเษฺย เจติ มม วาญฺฉาสีตฺฯ
17 This, then, being my purpose, perhaps, after all, with lightness, I dealt [with the matter]? or, the things that I purpose, according to the flesh, I purpose, —that, with me, should be the Yea, yea, and the Nay, nay?
เอตาทฺฤศี มนฺตฺรณา มยา กึ จาญฺจเลฺยน กฺฤตา? ยทฺ ยทฺ อหํ มนฺตฺรเย ตตฺ กึ วิษยิโลกอิว มนฺตฺรยาณ อาเทา สฺวีกฺฤตฺย ปศฺจาทฺ อสฺวีกุรฺเวฺว?
18 Faithful, however, is God, in that, our discourse, which was [delivered] unto you, is not Yea and Nay;
ยุษฺมานฺ ปฺรติ มยา กถิตานิ วากฺยานฺยเคฺร สฺวีกฺฤตานิ เศเษ'สฺวีกฺฤตานิ นาภวนฺ เอเตเนศฺวรสฺย วิศฺวสฺตตา ปฺรกาศเตฯ
19 For, the Son of God, Christ Jesus—who, among you, through us, was proclaimed, —through me, and Silvanus, and Timothy, became not Yea and Nay, —but Yea, in him, hath it become;
มยา สิลฺวาเนน ติมถินา เจศฺวรสฺย ปุโตฺร โย ยีศุขฺรีษฺโฏ ยุษฺมนฺมเธฺย โฆษิต: ส เตน สฺวีกฺฤต: ปุนรสฺวีกฺฤตศฺจ ตนฺนหิ กินฺตุ ส ตสฺย สฺวีการสฺวรูเปอวฯ
20 For, how many soever be the promises of God, in him, is the Yea, —wherefore also, through him, [be] the Amen, unto God, for glory, through us.
อีศฺวรสฺย มหิมา ยทฺ อสฺมาภิ: ปฺรกาเศต ตทรฺถมฺ อีศฺวเรณ ยทฺ ยตฺ ปฺรติชฺญาตํ ตตฺสรฺวฺวํ ขฺรีษฺเฏน สฺวีกฺฤตํ สตฺยีภูตญฺจฯ
21 Now, he that confirmeth us, together with you, for Christ, and hath anointed us, is God:
ยุษฺมานฺ อสฺมำศฺจาภิษิจฺย ย: ขฺรีษฺเฏ สฺถาสฺนูนฺ กโรติ ส อีศฺวร เอวฯ
22 Who also hath sealed us, and given the earnest of the Spirit in our hearts.
ส จาสฺมานฺ มุทฺรางฺกิตานฺ อการฺษีตฺ สตฺยางฺการสฺย ปณขรูปมฺ อาตฺมานํ อสฺมากมฺ อนฺต: กรเณษุ นิรกฺษิปจฺจฯ
23 But, I, call upon God, as a witness, against my own soul, —that, to spare you, not yet, have I come unto Corinth:
อปรํ ยุษฺมาสุ กรุณำ กุรฺวฺวนฺ อหมฺ เอตาวตฺกาลํ ยาวตฺ กรินฺถนครํ น คตวานฺ อิติ สตฺยเมตสฺมินฺ อีศฺวรํ สากฺษิณํ กฺฤตฺวา มยา สฺวปฺราณานำ ศปถ: กฺริยเตฯ
24 Not that we have lordship over your faith, but are, helpers, of your joy, for, by your faith, ye stand.
วยํ ยุษฺมากํ วิศฺวาสสฺย นิยนฺตาโร น ภวาม: กินฺตุ ยุษฺมากมฺ อานนฺทสฺย สหายา ภวาม: , ยสฺมาทฺ วิศฺวาเส ยุษฺมากํ สฺถิติ รฺภวติฯ
