2 Corinthians 7

1 Having therefore, these, promises, beloved, let us purify ourselves from all pollution of flesh and spirit, perfecting holiness in fear of God.

ਅਤਏਵ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼ਰੀਰਾਤ੍ਮਨੋਃ ਸਰ੍ੱਵਮਾਲਿਨ੍ਯਮ੍ ਅਪਮ੍ਰੁʼਜ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਭਕ੍ਤ੍ਯਾ ਪਵਿਤ੍ਰਾਚਾਰਃ ਸਾਧ੍ਯਤਾਂ|

2 Give place to us! no one, have we wronged, no one, have we corrupted, no one, have we defrauded.

ਯੂਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ| ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨ੍ਯਾਯੋ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਨ ਵਞ੍ਚਿਤਃ|

3 Unto condemnation, I am not saying [this], for I have before said—In our hearts, are ye, to the end we may die together and live together.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰ੍ੱਤਮਹੰ ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਦ੍ ਵਦਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਜੀਵਨਾਯ ਮਰਣਾਯ ਵਾ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈ ਰ੍ਧਾਰਯਾਮ ਇਤਿ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਯੋਕ੍ਤੰ|

4 Great, is my freedom of speech towards you, great, is my boasting in behalf of you: I am filled with the encouragement, I am greatly superabounding with the joy, in all our tribulation.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਮਮ ਮਹੇਤ੍ਸਾਹੋ ਜਾਯਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਧ੍ਯਹੰ ਬਹੁ ਸ਼੍ਲਾਘੇ ਚ ਤੇਨ ਸਰ੍ੱਵਕ੍ਲੇਸ਼ਸਮਯੇ(ਅ)ਹੰ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਯਾ ਪੂਰ੍ਣੋ ਹਰ੍ਸ਼਼ੇਣ ਪ੍ਰਫੁੱਲਿਤਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮਿ|

5 For, even when we came into Macedonia, no relief at all, had our flesh; but, in every way, were we in tribulation, —without, fightings! within, fears!

ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਮਾਕਿਦਨਿਯਾਦੇਸ਼ਮ੍ ਆਗਤੇਸ਼਼੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਕਾਚਿਦਪਿ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਰ੍ਨਾਭਵਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਤੋ ਬਹਿ ਰ੍ਵਿਰੋਧੇਨਾਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਭੀਤ੍ਯਾ ਵਯਮ੍ ਅਪੀਡ੍ਯਾਮਹਿ|

6 But, he who encourageth them that are brought low, encouraged us, —even God, —by the presence of Titus.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਮ੍ਰਾਣਾਂ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਿਤਾ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ ਤੀਤਸ੍ਯਾਗਮਨੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਅਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਤ੍|

7 Not, however, by his presence alone, but also by the encouragement wherewith he had been encouraged over you: recounting unto us your earnest desire, your lamentation, your zeal in my behalf. So that I the more rejoiced.

ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯਾਗਮਨੇਨ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤੋ ਜਾਤਯਾ ਤਸ੍ਯ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਯਾਪਿ, ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਸੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਹਾਰ੍ੱਦਵਿਲਾਪਾਸਕ੍ਤਤ੍ਵੇਸ਼਼੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ ਵਰ੍ਣਿਤੇਸ਼਼ੁ ਮਮ ਮਹਾਨਨ੍ਦੋ ਜਾਤਃ|

8 Because, if I even grieved you by the letter, I do not regret, —though I could even have regretted, —I see that that letter, if even for an hour, did cause you grief.

ਅਹੰ ਪਤ੍ਰੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਨ੍ਵਤਪ੍ਯੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਧੁਨਾ ਨਾਨੁਤਪ੍ਯੇ| ਤੇਨ ਪਤ੍ਰੇਣ ਯੂਯੰ ਕ੍ਸ਼਼ਣਮਾਤ੍ਰੰ ਸ਼ੋਕਯੁਕ੍ਤੀਭੂਤਾ ਇਤਿ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤੇ|

9 Now, am I rejoicing, —not that ye were grieved, but that ye were grieved unto repentance; for ye were grieved according to God, in order that, in nothing, should ye receive damage from us.

ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ੋਕੇਨਾਹੰ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਾਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ੋਕੋ(ਅ)ਭਵਦ੍ ਇਤ੍ਯਨੇਨ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮੱਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਾਪਿ ਹਾਨਿ ਰ੍ਯੰਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਃ ਸ਼ੋਕੋ ਜਾਤਃ|

10 For, grief according to God, worketh, repentance unto salvation, not to be regretted; although, the grieving of the world, worketh, death.

ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਃ ਸ਼ੋਕਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਜਨਕੰ ਨਿਰਨੁਤਾਪੰ ਮਨਃਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨੰ ਸਾਧਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਂਸਾਰਿਕਃ ਸ਼ੋਕੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਸਾਧਯਤਿ|

11 For lo! this very thing—the being caused to grieve, according to God: —what manner of diligence it wrought out in you, —nay! defence, —nay! sore displeasure, —nay! fear, —nay! earnest desire, —nay! jealousy, —nay! avenging. In every way, ye shewed yourselves to be, chaste, in the matter.

ਪਸ਼੍ਯਤ ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰੀਯੇਣ ਸ਼ੋਕੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਨ ਸਾਧਿਤੰ? ਯਤ੍ਨੋ ਦੋਸ਼਼ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਮ੍ ਅਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵੰ ਹਾਰ੍ੱਦਮ੍ ਆਸਕ੍ਤਤ੍ਵੰ ਫਲਦਾਨਞ੍ਚੈਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ| ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਯੂਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਲਾ ਇਤਿ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਸਰ੍ੱਵੇਣ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦੱਤੰ|

12 Hence, if I even wrote unto you, it was not for the sake of him that did the wrong, [nay] not even for the sake of him that suffered the wrong; but for the sake of your earnestness, which was on our account, being made manifest unto you, before God: -

ਯੇਨਾਪਰਾੱਧੰ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਕਿੰਵਾ ਯਸ੍ਯਾਪਰਾੱਧੰ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਯਾ ਪਤ੍ਰਮ੍ ਅਲੇਖਿ ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਯਤ੍ਨੋ ਯਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇਤ ਤਦਰ੍ਥਮੇਵ|

13 For this cause, have we received encouragement. In addition to our encouragement, however, much more abundantly, have we rejoiced over the joy of Titus, —that his spirit hath received refreshment from you all,

ਉਕ੍ਤਕਾਰਣਾਦ੍ ਵਯੰ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ; ਤਾਞ੍ਚ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਂ ਵਿਨਾਵਰੋ ਮਹਾਹ੍ਲਾਦਸ੍ਤੀਤਸ੍ਯਾਹ੍ਲਾਦਾਦਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਲਬ੍ਧਃ, ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਃ|

14 That, if in anything—unto him—in your behalf—I have boasted, I have not been put to shame; but, as, all things, in truth, we told you, so, even our boasting before Titus, turned out to be, truth.

ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਯਦ੍ ਅਸ਼੍ਲਾਘੇ ਤੇਨ ਨਾਲੱਜੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਸਤ੍ਯਭਾਵੇਨ ਸਕਲਮ੍ ਅਭਾਸ਼਼ਾਮਹਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਤੀਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼੍ਲਾਘਨਮਪਿ ਸਤ੍ਯੰ ਜਾਤੰ|

15 And, his tender affections, are, much more abundantly towards you, when he calleth to mind the obedience, of you all, —how, with fear and trembling, ye gave him welcome.

ਯੂਯੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਅਪਾਲਯਤ ਭਯਕਮ੍ਪਾਭ੍ਯਾਂ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚੈਤਸ੍ਯ ਸ੍ਮਰਣਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਨੇਹੋ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਵਰ੍ੱਤਤੇ|

16 I rejoice that, in everything, I am of good courage respecting you.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਹੰ ਸਰ੍ੱਵਮਾਸ਼ੰਸੇ, ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਮਾਹ੍ਲਾਦੋ ਜਾਯਤੇ|