2 Corinthians 6

1 As co-workers, however, we also beseech, that, not in vain, the favour of God, ye welcome;

తస్య సహాయా వయం యుష్మాన్ ప్రార్థయామహే, ఈశ్వరస్యానుగ్రహో యుష్మాభి ర్వృథా న గృహ్యతాం|

2 For he saith—In an approved season, have I hearkened unto thee, and, in a day of salvation, have succoured thee; —Lo! now, a well-approved season, Lo! now, a day of salvation:

తేనోక్తమేతత్, సంశ్రోష్యామి శుభే కాలే త్వదీయాం ప్రార్థనామ్ అహం| ఉపకారం కరిష్యామి పరిత్రాణదినే తవ| పశ్యతాయం శుభకాలః పశ్యతేదం త్రాణదినం|

3 Giving, no single, occasion of stumbling, in anything, that the ministry be not blamed;

అస్మాకం పరిచర్య్యా యన్నిష్కలఙ్కా భవేత్ తదర్థం వయం కుత్రాపి విఘ్నం న జనయామః,

4 But, in everything, commending ourselves as God’s ministers, —in much endurance, in tribulations, in necessities, in straits,

కిన్తు ప్రచురసహిష్ణుతా క్లేశో దైన్యం విపత్ తాడనా కారాబన్ధనం నివాసహీనత్వం పరిశ్రమో జాగరణమ్ ఉపవసనం

5 in stripes, in imprisonments, in tumults, in toilings, in watchings, in fastings,

నిర్మ్మలత్వం జ్ఞానం మృదుశీలతా హితైషితా

6 in sanctity, in knowledge, in long-suffering, in graciousness, in Holy Spirit,

పవిత్ర ఆత్మా నిష్కపటం ప్రేమ సత్యాలాప ఈశ్వరీయశక్తి

7 in love unfeigned, in discourse of truth, in power of God; through the weapons of righteousness on the right hand and left,

ర్దక్షిణవామాభ్యాం కరాభ్యాం ధర్మ్మాస్త్రధారణం

8 through glory and dishonour, through bad report and good report; as deceivers, and yet true,

మానాపమానయోరఖ్యాతిసుఖ్యాత్యో ర్భాగిత్వమ్ ఏతైః సర్వ్వైరీశ్వరస్య ప్రశంస్యాన్ పరిచారకాన్ స్వాన్ ప్రకాశయామః|

9 as unknown, and yet well-known, as dying, and lo! we live, as disciplined, and yet not put to death,

భ్రమకసమా వయం సత్యవాదినో భవామః, అపరిచితసమా వయం సుపరిచితా భవామః, మృతకల్పా వయం జీవామః, దణ్డ్యమానా వయం న హన్యామహే,

10 as grieving, yet, ever, rejoicing, as destitute, yet making, many, rich, as holding, nothing, and yet firmly holding, all things.

శోకయుక్తాశ్చ వయం సదానన్దామః, దరిద్రా వయం బహూన్ ధనినః కుర్మ్మః, అకిఞ్చనాశ్చ వయం సర్వ్వం ధారయామః|

11 Our mouth, is opened unto you, O Corinthians! our heart, hath become enlarged:

హే కరిన్థినః, యుష్మాకం ప్రతి మమాస్యం ముక్తం మమాన్తఃకరణాఞ్చ వికసితం|

12 Ye are not straitened in us, but are straitened in your hearts’ affections;

యూయం మమాన్తరే న సఙ్కోచితాః కిఞ్చ యూయమేవ సఙ్కోచితచిత్తాః|

13 Howbeit, by way of the like recompense—as, unto children, I speak, be enlarged, even, ye.

కిన్తు మహ్యం న్యాయ్యఫలదానార్థం యుష్మాభిరపి వికసితై ర్భవితవ్యమ్ ఇత్యహం నిజబాలకానివ యుష్మాన్ వదామి|

14 Be not getting diversely yoked with unbelievers; for what partnership have righteousness and lawlessness? Or what fellowship hath light with darkness?

అపరమ్ అప్రత్యయిభిః సార్ద్ధం యూయమ్ ఏకయుగే బద్ధా మా భూత, యస్మాద్ ధర్మ్మాధర్మ్మయోః కః సమ్బన్ధోఽస్తి? తిమిరేణ సర్ద్ధం ప్రభాయా వా కా తులనాస్తి?

15 And what concord hath Christ with Beliar? Or what part hath a believer with an unbeliever?

బిలీయాలదేవేన సాకం ఖ్రీష్టస్య వా కా సన్ధిః? అవిశ్వాసినా సార్ద్ధం వా విశ్వాసిలోకస్యాంశః కః?

16 And what agreement hath a shrine of God with idols? For, we, are [the] shrine of a God, that liveth: —even as God hath said—will dwell in them, and walk, and will be their God, and, they, shall be my people.

ఈశ్వరస్య మన్దిరేణ సహ వా దేవప్రతిమానాం కా తులనా? అమరస్యేశ్వరస్య మన్దిరం యూయమేవ| ఈశ్వరేణ తదుక్తం యథా, తేషాం మధ్యేఽహం స్వావాసం నిధాస్యామి తేషాం మధ్యే చ యాతాయాతం కుర్వ్వన్ తేషామ్ ఈశ్వరో భవిష్యామి తే చ మల్లోకా భవిష్యన్తి|

17 Wherefore come ye forth out of their midst, and be separated, —saith [the] Lord, —and, one impure, do not touch; and, I, will give you welcome,

అతో హేతోః పరమేశ్వరః కథయతి యూయం తేషాం మధ్యాద్ బహిర్భూయ పృథగ్ భవత, కిమప్యమేధ్యం న స్పృశత; తేనాహం యుష్మాన్ గ్రహీష్యామి,

18 And will become your Father, and, ye, shall become my sons and daughters, saith [the] Lord Almighty.

యుష్మాకం పితా భవిష్యామి చ, యూయఞ్చ మమ కన్యాపుత్రా భవిష్యథేతి సర్వ్వశక్తిమతా పరమేశ్వరేణోక్తం|