2 Corinthians 11
1 I could wish ye would bear with me as to some little foolishness, —Nay! do even bear with me!
ยูยํ มมาชฺญานตำ กฺษณํ ยาวตฺ โสฒุมฺ อรฺหถ, อต: สา ยุษฺมาภิ: สหฺยตำฯ
2 For I am jealous over you with a jealousy, of God; for I myself betrothed you unto one husband, to present, a chaste virgin, unto the Christ, —
อีศฺวเร มมาสกฺตตฺวาทฺ อหํ ยุษฺมานธิ ตเป ยสฺมาตฺ สตีํ กนฺยามิว ยุษฺมานฺ เอกสฺมินฺ วเร'รฺถต: ขฺรีษฺเฏ สมรฺปยิตุมฺ อหํ วาคฺทานมฺ อการฺษํฯ
3 But I fear lest, by any means, as, the serpent, completely deceived Eve, in his craftiness, your minds should be corrupted from the singleness [and the chasteness] which are [due] unto the Christ.
กินฺตุ สรฺเปณ สฺวขลตยา ยทฺวทฺ หวา วญฺจยาญฺจเก ตทฺวตฺ ขฺรีษฺฏํ ปฺรติ สตีตฺวาทฺ ยุษฺมากํ ภฺรํศ: สมฺภวิษฺยตีติ พิเภมิฯ
4 For, if, indeed, he that cometh, is proclaiming, another Jesus, whom we have not proclaimed, or, a different Spirit, ye are receiving, which ye had not received, or a different glad-message, which ye have never welcomed, ye are, well, bearing.
อสฺมาภิรนาขฺยาปิโต'ปร: กศฺจิทฺ ยีศุ รฺยทิ เกนจิทฺ อาคนฺตุเกนาขฺยาปฺยเต ยุษฺมาภิ: ปฺราคลพฺธ อาตฺมา วา ยทิ ลภฺยเต ปฺราคคฺฤหีต: สุสํวาโท วา ยทิ คฺฤหฺยเต ตรฺหิ มเนฺย ยูยํ สมฺยกฺ สหิษฺยเธฺวฯ
5 For I reckon not to have come a whit behind the exceeding overmuch apostles;
กินฺตุ มุเขฺยภฺย: เปฺรริเตโภฺย'หํ เกนจิตฺ ปฺรกาเรณ นฺยูโน นาสฺมีติ พุเธฺยฯ
6 And, even if uncultured in my discourse, certainly not in my knowledge, —but, in every way, having made [it] manifest, in all things, unto you.
มม วากฺปฏุตายา นฺยูนเตฺว สตฺยปิ ชฺญานสฺย นฺยูนตฺวํ นาสฺติ กินฺตุ สรฺวฺววิษเย วยํ ยุษฺมทฺโคจเร ปฺรกาศามเหฯ
7 Or, a sin, did I commit—abasing, myself, that, ye, might be exalted, —in that, free of charge, God’s glad-message, I announced unto you?
ยุษฺมากมฺ อุนฺนไตฺย มยา นมฺรตำ สฺวีกฺฤเตฺยศฺวรสฺย สุสํวาโท วินา เวตนํ ยุษฺมากํ มเธฺย ยทฺ อโฆษฺยต เตน มยา กึ ปาปมฺ อการิ?
8 Other assemblies, I despoiled, receiving supplies that I might minister, unto you;
ยุษฺมากํ เสวนายาหมฺ อนฺยสมิติโภฺย ภฺฤติ คฺฤหฺลนฺ ธนมปหฺฤตวานฺ,
9 And, being present with you, and having come short, I was not burdensome to anyone, —for, my deficiency, the brethren, coming from Macedonia, helped to make up; —and, in everything, without burden unto you, I kept, myself—and will keep!
ยทา จ ยุษฺมนฺมเธฺย'ว'รฺตฺเต ตทา มมารฺถาภาเว ชาเต ยุษฺมากํ โก'ปิ มยา น ปีฑิต: ; ยโต มม โส'รฺถาภาโว มากิทนิยาเทศาทฺ อาคไต ภฺราตฺฤภิ นฺยวารฺยฺยต, อิตฺถมหํ กฺกาปิ วิษเย ยถา ยุษฺมาสุ ภาโร น ภวามิ ตถา มยาตฺมรกฺษา กฺฤตา กรฺตฺตวฺยา จฯ
10 Truth of Christ is in me, that, this boasting, shall not be silenced unto me, in the regions of Achaia.
ขฺรีษฺฏสฺย สตฺยตา ยทิ มยิ ติษฺฐติ ตรฺหิ มไมษา ศฺลาฆา นิขิลาขายาเทเศ เกนาปิ น โรตฺสฺยเตฯ
11 Wherefore? Because I love you not? God, knoweth!
เอตสฺย การณํ กึ? ยุษฺมาสุ มม เปฺรม นาสฺเตฺยตตฺ กึ ตตฺการณํ? ตทฺ อีศฺวโร เวตฺติฯ
12 But, what I am doing, I also will do, —that I may cut off the occasion of them who are wishing an occasion, that, wherein they are boasting themselves, they may be found even as also, we.
เย ฉิทฺรมนฺวิษฺยนฺติ เต ยตฺ กิมปิ ฉิทฺรํ น ลภนฺเต ตทรฺถเมว ตตฺ กรฺมฺม มยา กฺริยเต การิษฺยเต จ ตสฺมาตฺ เต เยน ศฺลาฆนฺเต เตนาสฺมากํ สมานา ภวิษฺยนฺติฯ
13 For, such as these, are false apostles, deceitful workers, transfiguring themselves into apostles of Christ.
ตาทฺฤศา ภากฺตเปฺรริตา: ปฺรวญฺจกา: การโว ภูตฺวา ขฺรีษฺฏสฺย เปฺรริตานำ เวศํ ธารยนฺติฯ
14 And no marvel! for, Satan himself, doth transfigure himself into a messenger of light!
ตจฺจาศฺจรฺยฺยํ นหิ; ยต: สฺวยํ ศยตานปิ เตชสฺวิทูตสฺย เวศํ ธารยติ,
15 No great thing, therefore, if, his ministers also, are transfiguring themselves as ministers of righteousness!—whose end, shall be according to their works.
ตตสฺตสฺย ปริจารกา อปิ ธรฺมฺมปริจารกาณำ เวศํ ธารยนฺตีตฺยทฺภุตํ นหิ; กินฺตุ เตษำ กรฺมฺมาณิ ยาทฺฤศานิ ผลานฺยปิ ตาทฺฤศานิ ภวิษฺยนฺติฯ
16 Again, I say—let no one deem me to be, foolish; but, otherwise, at least, as foolish, give me welcome, that, I also, some little, may boast myself.
อหํ ปุน รฺวทามิ โก'ปิ มำ นิรฺพฺโพธํ น มนฺยตำ กิญฺจ ยทฺยปิ นิรฺพฺโพโธ ภเวยํ ตถาปิ ยูยํ นิรฺพฺโพธมิว มามนุคฺฤหฺย กฺษไณกํ ยาวตฺ มมาตฺมศฺลาฆามฺ อนุชานีตฯ
17 What I am saying, not according to the Lord, am I saying, but as in foolishness, —in this my boastful confidence!
เอตสฺยา: ศฺลาฆายา นิมิตฺตํ มยา ยตฺ กถิตวฺยํ ตตฺ ปฺรภุนาทิษฺเฏเนว กถฺยเต ตนฺนหิ กินฺตุ นิรฺพฺโพเธเนวฯ
18 Since, many, are boasting after the flesh, I also, will boast;
อปเร พหว: ศารีริกศฺลาฆำ กุรฺวฺวเต ตสฺมาทฺ อหมปิ ศฺลาฆิเษฺยฯ
19 For, gladly, do ye bear with the foolish, being [yourselves], discreet, —
พุทฺธิมนฺโต ยูยํ สุเขน นิรฺพฺโพธานามฺ อาจารํ สหเธฺวฯ
20 For ye bear with it—if anyone enslaveth you, if any devoureth, if anyone taketh, if anyone lifteth himself up, if anyone, on the face, doth smite you!
โก'ปิ ยทิ ยุษฺมานฺ ทาสานฺ กโรติ ยทิ วา ยุษฺมากํ สรฺวฺวสฺวํ คฺรสติ ยทิ วา ยุษฺมานฺ หรติ ยทิ วาตฺมาภิมานี ภวติ ยทิ วา ยุษฺมากํ กโปลมฺ อาหนฺติ ตรฺหิ ตทปิ ยูยํ สหเธฺวฯ
21 By way of disparagement, am I speaking, —as though, we, had been weak! whereas, in whatsoever anyone dareth, in foolishness I speak, I also, dare: —
เทารฺพฺพลฺยาทฺ ยุษฺมาภิรวมานิตา อิว วยํ ภาษามเห, กินฺตฺวปรสฺย กสฺยจิทฺ เยน ปฺรคลฺภตา ชายเต เตน มมาปิ ปฺรคลฺภตา ชายต อิติ นิรฺพฺโพเธเนว มยา วกฺตวฺยํฯ
22 Hebrews, are they? I also, Israelites, are they? I also, seed of Abraham, are they? I also,
เต กิมฺ อิพฺริโลกา: ? อหมปีพฺรีฯ เต กิมฺ อิสฺราเยลียา: ? อหมปีสฺราเยลีย: ฯ เต กิมฺ อิพฺราหีโม วํศา: ? อหมปีพฺราหีโม วํศ: ฯ
23 Ministers of Christ, are they? As one deranged I am talking, I, above measure!—in toils, superabundantly, in prisons, superabundantly, in stripes, to excess, in deaths, oft, —
เต กึ ขฺรีษฺฏสฺย ปริจารกา: ? อหํ เตโภฺย'ปิ ตสฺย มหาปริจารก: ; กินฺตุ นิรฺพฺโพธ อิว ภาเษ, เตโภฺย'ปฺยหํ พหุปริศฺรเม พหุปฺรหาเร พหุวารํ การายำ พหุวารํ ปฺราณนาศสํศเย จ ปติตวานฺฯ
24 From Jews, five times, forty-save-one, have I received,
ยิหูทีไยรหํ ปญฺจกฺฤตฺว อูนจตฺวารึศตฺปฺรหาไรราหตสฺตฺริเรฺวตฺราฆาตมฺ เอกกฺฤตฺว: ปฺรสฺตราฆาตญฺจ ปฺรปฺตวานฺฯ
25 Thrice, have I been beaten with rods, once, have I been stoned, thrice, have I been shipwrecked, a day and night, in the deep, have I spent;
วารตฺรยํ โปตภญฺชเนน กฺลิษฺโฏ'หมฺ อคาธสลิเล ทินเมกํ ราตฺริเมกาญฺจ ยาปิตวานฺฯ
26 In journeyings oft, in perils of rivers, in perils of robbers, in perils from my own race, in perils from Gentiles, in perils in the city, in perils in the desert, in perils by the sea, in perils among false brethren,
พหุวารํ ยาตฺราภิ รฺนทีนำ สงฺกไฏ รฺทสฺยูนำ สงฺกไฏ: สฺวชาตียานำ สงฺกไฏ รฺภินฺนชาตียานำ สงฺกไฏ รฺนครสฺย สงฺกไฏ รฺมรุภูเม: สงฺกไฏ สาครสฺย สงฺกไฏ รฺภากฺตภฺราตฺฤณำ สงฺกไฏศฺจ
27 in toil and hardship, in watchings, oft, in hunger and thirst, in fasting, oft, in cold and nakedness: —
ปริศฺรมเกฺลศาภฺยำ วารํ วารํ ชาครเณน กฺษุธาตฺฤษฺณาภฺยำ พหุวารํ นิราหาเรณ ศีตนคฺนตาภฺยาญฺจาหํ กาลํ ยาปิตวานฺฯ
28 Apart from the things without, my daily care, —my anxiety for all the assemblies; —
ตาทฺฤศํ ไนมิตฺติกํ ทุ: ขํ วินาหํ ปฺรติทินมฺ อากุโล ภวามิ สรฺวฺวาสำ สมิตีนำ จินฺตา จ มยิ วรฺตฺตเตฯ
29 Who is weak, and I am not weak? Who is caused to stumble, and, I, am not burning?
เยนาหํ น ทุรฺพฺพลีภวามิ ตาทฺฤศํ เทารฺพฺพลฺยํ ก: ปาปฺโนติ?
30 If, to boast, is needful, in the things that concern my weakness, will I boast.
ยทิ มยา ศฺลาฆิตวฺยํ ตรฺหิ สฺวทุรฺพฺพลตามธิ ศฺลาฆิเษฺยฯ
31 The God and Father of our Lord Jesus, knoweth—He who is blessed unto the ages—that I am not speaking falsely: (aiōn g165)
มยา มฺฤษาวากฺยํ น กถฺยต อิติ นิตฺยํ ปฺรศํสนีโย'สฺมากํ ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ตาต อีศฺวโร ชานาติฯ (aiōn g165)
32 In Damascus, the governor under Aretas the king, was guarding the city of Damascenes, to apprehend me, —
ทมฺเมษกนคเร'ริตาราชสฺย การฺยฺยาธฺยกฺโษ มำ ธรฺตฺตุมฺ อิจฺฉนฺ ยทา ไสไนฺยสฺตทฺ ทมฺเมษกนครมฺ อรกฺษยตฺ
33 And, through a window, was I let down by the wall, and escaped his hands.
ตทาหํ โลไก: ปิฏกมเธฺย ปฺราจีรควากฺเษณาวโรหิตสฺตสฺย กราตฺ ตฺราณํ ปฺราปํฯ
