1 Thessalonians 2
1 For, yourselves, know, brethren, our entrance which was unto you—that it hath not proved void;
Kay kamo, mga igsoon, sayud nga ang among pagduaw kaninyo wala mapakyas;
2 But, though we had previously suffered, and been insulted, even as ye know, in Philippi, we waxed bold in our God to speak unto you the glad-message of God with much conflict.
hinonoa, bisan pa gidagmalan ug gipakaulawan na kami didto sa Filipos, sumala sa inyo nang nahibaloan, kami nagbaton ug kaisug diha sa atong Dios sa pagpahayag kaninyo sa Maayong Balita gikan sa Dios, walay sapayan sa dagkung pagsupak.
3 For, our exhortation, is not of error, nor of uncleanness, nor in guile,
Kay ang among pagmaymay wala magsukad sa kasaypanan o sa mahugawng tinguha, ni gihimo kini nga inubanan sa lipatlipat;
4 But, even as we have been approved by God, to be entrusted with the glad-message, so, we speak, —not as, unto men, giving pleasure, but unto God—who proveth our hearts.
hinonoa, maingon nga kami gikauyonan sa Dios aron pagapiyalan sa Maayong Balita, busa nagasulti kami, dili sa pagpahimuot sa tawo kondili sa Dios nga nagasulay sa among mga kasingkasing.
5 For neither at any time were we found, using words of flattery, —even as ye know, nor a pretext for greed—God, is witness!
Kay sumala sa inyo nang nasayran, kami wala gayud maggamit ug mga pulong sa pag-ulog-ulog, ni sa takuban sa kadalo, saksi ang Dios;
6 Nor, of men, seeking glory—either from you, or from others, though we could have assumed, dignity, as Apostles of Christ;
wala usab kami mag-agap sa mga pagpasidungog kanamo gikan sa mga tawo, ni gikan kaninyo o sa uban pa, bisan tuod kami makahimo sa pagkinahanglan nga pagatahuron kami ingon nga mga apostoles ni Cristo.
7 But we became gentle in your midst, —as though, a nursing mother, had been cherishing her own children:
Apan nagmalolot kami diha sa taliwala ninyo, ingon sa iwa nga nagaalima sa iyang kaugalingong mga anak.
8 Thus, yearning after you, we could have been well-pleased to impart unto you—not only the glad-message of God, but, our own lives also, —because, very dear to us, had ye become.
Busa, tungod sa among mahigugmaong kamingaw alang kaninyo, gitinguha namo ang pagpaambit kaninyo dili lamang sa Maayong Balita gikan sa Dios kondili usab sa among kaugalingong kinabuhi, kay kamo nahimo man nga among mga minahal uyamot.
9 For ye remember, brethren, our toil and hardship: night and day, working, so as not to be a burden unto any of you, we proclaimed unto you the glad-message of God,
Kay kamo, mga igsoon, mahinumdum pa sa among pag-hago ug pagbudlay; samtang kami nagwali kaninyo sa Maayong Balita gikan sa Dios, kami usab namoo magabii ug maadlaw aron kami dili makahatag ug kabug-at kang bisan kinsa kaninyo.
10 Ye, are witnesses—God also, how kindly and righteously and blamelessly, unto you who were believing, we were found to behave;
Kamo mga saksi, ug ang dios usab, unsa ka balaanon ug matarung ug dili masaway ang among paggawi nganha kaninyo nga mga magtotoo;
11 Even as ye know how, unto each one of you, we were as a father unto his own children, consoling you, and soothing, and calling to witness, —
kay kamo sayud giunsa namo, ingon sa amahan ngadto sa iyang mga anak, ang pagmaymay sa matag-usa kaninyo ug pagdasig kaninyo ug pagpahimangno kaninyo
12 To the end ye might be walking in a manner worthy of God, who is calling you unto his own kingdom and glory,
sa pagkinabuhi nga takus sa Dios, nga nagatawag kaninyo ngadto sa iyang kaugalingong gingharian ug himaya.
13 And, for this cause, we, are also giving thanks unto God unceasingly, that, when ye received a spoken word from us—which was God’s, ye welcomed it—not as a human word, but, even as it truly is, a divine word, —which is also inwardly working itself in you who believe.
Ug kami usab sa walay pag-undang nagapasalamat sa Dios tungod niini, nga sa inyong pagdawat sa pulong sa Dios nga inyong nadungog gikan kanamo, kini inyong gisagop dili ingon nga pulong sa tawo kondili ingon nga mao gayud sa pagkatinuod, ang pulong sa Dios nga nagalihok sa sulod ninyo nga mga magtotoo.
14 For, ye, became, imitators, brethren, of the assemblies of God which are in Judaea, in Christ Jesus, in that, the same things, ye, also suffered by your own fellow-countrymen, even as, they, also by the Jews:
Kay kamo, mga igsoon, nahimong mga mag-aawat sa mga iglesia sa Judea nga iya sa Dios ug nga diha kang Cristo Jesus; kay kamo nag-antus man usab sa samang mga butang gikan sa inyong mga katagilungsod maingon sa ilang giantus gikan sa mga Judio,
15 Who have both slain the, Lord, Jesus—and the prophets, and, us, have persecuted, and, unto God, are displeasing, and, unto all men, are contrary, —
nga mao ang nagpatay sa Ginoong Jesus ug sa mga profeta, ug naghingilin kanamo, ug wala magpahimuot sa Dios ug nagapakigbatok sa tanang tawo
16 Hindering us from speaking, unto the nations, that they might be saved, to the filling up of their own sins, continually; but anger hath overtaken them at length.
pinaagi sa pagdili kanamo sa pagsulti ngadto sa mga Gentil aron kini mangaluwas aron sa kanunay magapuno sil sa gidaghanon sa ilang mga sala. Apan ang kapungot sa Dios nahiabut ra gayud kanila sa katapusan!
17 Now, we, brethren, having been bereaved away from you, for the season of an hour, —in presence, not in heart, gave more abundant diligence, your face, to behold, with much longing;
Apan sukad kami mailo kaninyo, mga igsoon, sulod sa hamubong panahon lamang, sa dagway apan dili sa kasing-kasing, kami naningkamot sa pagpakigkita kaninyo nawong ug nawong, nga maikagon gayud kaayo inubanan sa hilabihang pangandoy;
18 Wherefore, we desired to come unto you—even, I, Paul, both once and again, —and, Satan, thwarted us.
kay kami ugod naninguha man gayud unta sa pag-anha diha kaninyo sa pagkatinuod ako, si Pablo, naninguha sa masubsob apan gisalanta kami ni Satanas.
19 For what shall be our hope, or joy, or crown of boasting? Shall not even, ye, before our Lord Jesus, in his Presence?
Kay unsa may among paglaum o kalipay o purongpurong sa pagpasigarbo sa atubangan sa atong Ginoong Jesus sa iya unyang pag-abut? Dili ba mao man kamo?
20 Ye, in fact, are our glory and joy.
Kay kamo mao ang among garbo ug kalipay.
