1 Corinthians 8

1 Now, concerning the idol-sacrifices, we are aware—because we, all, have knowledge, —knowledge, puffeth up, but, love, buildeth up;

దేవప్రసాదే సర్వ్వేషామ్ అస్మాకం జ్ఞానమాస్తే తద్వయం విద్మః| తథాపి జ్ఞానం గర్వ్వం జనయతి కిన్తు ప్రేమతో నిష్ఠా జాయతే|

2 If anyone thinketh that he knoweth anything, not yet knoweth he, as he must needs come to know,

అతః కశ్చన యది మన్యతే మమ జ్ఞానమాస్త ఇతి తర్హి తేన యాదృశం జ్ఞానం చేష్టితవ్యం తాదృశం కిమపి జ్ఞానమద్యాపి న లబ్ధం|

3 But, if anyone loveth God, the same, is known of him—

కిన్తు య ఈశ్వరే ప్రీయతే స ఈశ్వరేణాపి జ్ఞాయతే|

4 Concerning, then, the eating of idol-sacrifices, we are aware—that an idol is, nothing, in the world, and that, none, is God save one.

దేవతాబలిప్రసాదభక్షణే వయమిదం విద్మో యత్ జగన్మధ్యే కోఽపి దేవో న విద్యతే, ఏకశ్చేశ్వరో ద్వితీయో నాస్తీతి|

5 For, if indeed there are so-called gods, whether in heaven or upon earth, —as indeed there are gods many and lords many,

స్వర్గే పృథివ్యాం వా యద్యపి కేషుచిద్ ఈశ్వర ఇతి నామారోప్యతే తాదృశాశ్చ బహవ ఈశ్వరా బహవశ్చ ప్రభవో విద్యన్తే

6 [Yet], to us, there is one God the Father, of whom are all things, and, we, for him; and one Lord Jesus Christ, through whom are all things, and, we, through him.

తథాప్యస్మాకమద్వితీయ ఈశ్వరః స పితా యస్మాత్ సర్వ్వేషాం యదర్థఞ్చాస్మాకం సృష్టి ర్జాతా, అస్మాకఞ్చాద్వితీయః ప్రభుః స యీశుః ఖ్రీష్టో యేన సర్వ్వవస్తూనాం యేనాస్మాకమపి సృష్టిః కృతా|

7 Howbeit, not in all, is the knowledge; but, some, by their familiarity, until even now, with the idol, as an idol-sacrifice, eat it, and, their conscience, being, weak, is defiled.

అధికన్తు జ్ఞానం సర్వ్వేషాం నాస్తి యతః కేచిదద్యాపి దేవతాం సమ్మన్య దేవప్రసాదమివ తద్ భక్ష్యం భుఞ్జతే తేన దుర్బ్బలతయా తేషాం స్వాన్తాని మలీమసాని భవన్తి|

8 Food, indeed, will not commend us unto God, —neither, if we eat not, do we lack, nor, if we eat, do we abound.

కిన్తు భక్ష్యద్రవ్యాద్ వయమ్ ఈశ్వరేణ గ్రాహ్యా భవామస్తన్నహి యతో భుఙ్క్త్వా వయముత్కృష్టా న భవామస్తద్వదభుఙ్క్త్వాప్యపకృష్టా న భవామః|

9 But be taking heed, lest, by any means, your right, itself, become, an occasion of stumbling, unto the weak;

అతో యుష్మాకం యా క్షమతా సా దుర్బ్బలానామ్ ఉన్మాథస్వరూపా యన్న భవేత్ తదర్థం సావధానా భవత|

10 For, if anyone should see [thee] who hast knowledge, in an idol-temple, reclining, will not, his conscience, being, weak, be built up for the eating of the idol-sacrifices?

యతో జ్ఞానవిశిష్టస్త్వం యది దేవాలయే ఉపవిష్టః కేనాపి దృశ్యసే తర్హి తస్య దుర్బ్బలస్య మనసి కిం ప్రసాదభక్షణ ఉత్సాహో న జనిష్యతే?

11 In fact, he that is weak, is being destroyed, by thy knowledge—the brother for whose sake Christ died.

తథా సతి యస్య కృతే ఖ్రీష్టో మమార తవ స దుర్బ్బలో భ్రాతా తవ జ్ఞానాత్ కిం న వినంక్ష్యతి?

12 But, in thus sinning against the brethren am wounding their conscience, seeing it is weak, against Christ, are ye sinning.

ఇత్యనేన ప్రకారేణ భ్రాతృణాం విరుద్ధమ్ అపరాధ్యద్భిస్తేషాం దుర్బ్బలాని మనాంసి వ్యాఘాతయద్భిశ్చ యుష్మాభిః ఖ్రీష్టస్య వైపరీత్యేనాపరాధ్యతే|

13 Therefore, if food is an occasion of stumbling unto my brother, in nowise will I eat flesh unto the age that abideth, —that, I may not occasion, my brother, to stumble. (aiōn g165)

అతో హేతోః పిశితాశనం యది మమ భ్రాతు ర్విఘ్నస్వరూపం భవేత్ తర్హ్యహం యత్ స్వభ్రాతు ర్విఘ్నజనకో న భవేయం తదర్థం యావజ్జీవనం పిశితం న భోక్ష్యే| (aiōn g165)