1 Corinthians 3
1 I, therefore, brethren, have not been able to speak unto you, as unto men of the Spirit, but as unto men of the flesh—as unto babes in Christ: —
เห ภฺราตร: , อหมาตฺมิไกริว ยุษฺมาภิ: สมํ สมฺภาษิตุํ นาศกฺนวํ กินฺตุ ศารีริกาจาริภิ: ขฺรีษฺฏธรฺมฺเม ศิศุตุไลฺยศฺจ ชไนริว ยุษฺมาภิ: สห สมภาเษฯ
2 With milk, have I fed you, not, with meat; for, not yet, have ye been able; —nay! not [yet] even now, are ye able,
ยุษฺมานฺ กฐินภกฺษฺยํ น โภชยนฺ ทุคฺธมฺ อปายยํ ยโต ยูยํ ภกฺษฺยํ คฺรหีตุํ ตทา นาศกฺนุต อิทานีมปิ น ศกฺนุถ, ยโต เหโตรธุนาปิ ศารีริกาจาริณ อาเธฺวฯ
3 For ye are yet fleshly. For, whereas there are, among you, jealousy and strife, are ye not, fleshly, and, after the manner of men, walking?
ยุษฺมนฺมเธฺย มาตฺสรฺยฺยวิวาทเภทา ภวนฺติ ตต: กึ ศารีริกาจาริโณ นาเธฺว มานุษิกมารฺเคณ จ น จรถ?
4 For, as soon as one beginneth to say—I, indeed, am of Paul! and another—I, of Apollos! are ye not, men?
เปาลสฺยาหมิตฺยาปโลฺลรหมิติ วา ยทฺวากฺยํ ยุษฺมากํ ไกศฺจิตฺ ไกศฺจิตฺ กถฺยเต ตสฺมาทฺ ยูยํ ศารีริกาจาริณ น ภวถ?
5 What then is Apollos? and, what is Paul? ministers through whom ye believed, and, each, as the Lord, gave to him.
เปาล: ก:? อาปโลฺล รฺวา ก: ? เตา ปริจารกมาเตฺรา ตโยเรไกกไสฺม จ ปฺรภุ รฺยาทฺฤกฺ ผลมททาตฺ ตทฺวตฺ ตโยรฺทฺวารา ยูยํ วิศฺวาสิโน ชาตา: ฯ
6 I, planted, Apollos, watered, —but, God, caused to, grow.
อหํ โรปิตวานฺ อาปโลฺลศฺจ นิษิกฺตวานฺ อีศฺวรศฺจาวรฺทฺธยตฺฯ
7 So that, [neither] is he that planteth anything, nor, he that watereth, —but, God, who causeth to, grow.
อโต โรปยิตฺฤเสกฺตาราวสาเรา วรฺทฺธยิเตศฺวร เอว สาร: ฯ
8 Moreover, he that planteth and he that watereth, are one: —howbeit, each one, his own reward, shall receive, —according to his own labour.
โรปยิตฺฤเสกฺตาเรา จ สเมา ตโยเรไกกศฺจ สฺวศฺรมโยคฺยํ สฺวเวตนํ ลปฺสฺยเตฯ
9 For we are, God’s, fellow-workmen: ye are, God’s, farm, God’s building.
อาวามีศฺวเรณ สห กรฺมฺมการิเณา, อีศฺวรสฺย ยตฺ เกฺษตฺรมฺ อีศฺวรสฺย ยา นิรฺมฺมิติ: สา ยูยเมวฯ
10 According to the favour of God which hath been given unto me, as a wise master-builder, I laid a foundation, whereas, another, is building thereon; but, let each one, see, how he buildeth thereon;
อีศฺวรสฺย ปฺรสาทาตฺ มยา ยตฺ ปทํ ลพฺธํ ตสฺมาตฺ ชฺญานินา คฺฤหการิเณว มยา ภิตฺติมูลํ สฺถาปิตํ ตทุปริ จาเนฺยน นิจียเตฯ กินฺตุ เยน ยนฺนิจียเต ตตฺ เตน วิวิจฺยตำฯ
11 For, other foundation, can, no one, lay, than that which is lying, which is, Jesus Christ.
ยโต ยีศุขฺรีษฺฏรูปํ ยทฺ ภิตฺติมูลํ สฺถาปิตํ ตทนฺยตฺ กิมปิ ภิตฺติมูลํ สฺถาปยิตุํ เกนาปิ น ศกฺยเตฯ
12 But, if anyone is building, upon the foundation—gold, silver, precious stones, wood, hay, straw,
เอตทฺภิตฺติมูลโสฺยปริ ยทิ เกจิตฺ สฺวรฺณรูปฺยมณิกาษฺฐตฺฤณนลานฺ นิจินฺวนฺติ,
13 Each one’s work, shall be made, manifest; for, the day, will make it plain, because, by fire, is it to be revealed, —and, each one’s work, of what sort it is, the fire itself will prove: —
ตเรฺหฺยไกกสฺย กรฺมฺม ปฺรกาศิษฺยเต ยต: ส ทิวสสฺตตฺ ปฺรกาศยิษฺยติฯ ยโต หโตสฺตน ทิวเสน วหฺนิมเยโนเทตวฺยํ ตต เอไกกสฺย กรฺมฺม กีทฺฤศเมตสฺย ปรีกฺษา พหฺนินา ภวิษฺยติฯ
14 If, anyone’s work, shall abide, which he built, a reward, shall he receive, —
ยสฺย นิจยนรูปํ กรฺมฺม สฺถาสฺนุ ภวิษฺยติ ส เวตนํ ลปฺสฺยเตฯ
15 If, anyone’s work, shall be burnt up, he shall suffer loss, but shall, himself, be saved—though, thus, as through fire.
ยสฺย จ กรฺมฺม ธกฺษฺยเต ตสฺย กฺษติ รฺภวิษฺยติ กินฺตุ วเหฺน รฺนิรฺคตชน อิว ส สฺวยํ ปริตฺราณํ ปฺราปฺสฺยติฯ
16 Know ye not that ye are a shrine of God, and that the Spirit of God within you doth dwell?
ยูยมฺ อีศฺวรสฺย มนฺทิรํ ยุษฺมนฺมเธฺย เจศฺวรสฺยาตฺมา นิวสตีติ กึ น ชานีถ?
17 If anyone doth mar the shrine of God, God, will mar him; for the shrine of God is holy, —and such are ye.
อีศฺวรสฺย มนฺทิรํ เยน วินาศฺยเต โส'ปีศฺวเรณ วินาศยิษฺยเต ยต อีศฺวรสฺย มนฺทิรํ ปวิตฺรเมว ยูยํ ตุ ตนฺมนฺทิรมฺ อาเธฺวฯ
18 Let no one be deceiving himself: —if anyone imagineth himself to be wise among you, in this age, let him become foolish, that he may become wise; (aiōn g165)
โกปิ สฺวํ น วญฺจยตำฯ ยุษฺมากํ กศฺจน เจทิหโลกสฺย ชฺญาเนน ชฺญานวานหมิติ พุธฺยเต ตรฺหิ ส ยตฺ ชฺญานี ภเวตฺ ตทรฺถํ มูโฒ ภวตุฯ (aiōn g165)
19 For, the wisdom of this world, is, foolishness with God; for it is written—He that taketh the wise in their knavery, —
ยสฺมาทิหโลกสฺย ชฺญานมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาตฺ มูฒตฺวเมวฯ เอตสฺมินฺ ลิขิตมปฺยาเสฺต, ตีกฺษฺณา ยา ชฺญานินำ พุทฺธิสฺตยา ตานฺ ธรตีศฺวร: ฯ
20 And again—The Lord taketh note of the speculations of the wise, that they are vain.
ปุนศฺจฯ ชฺญานินำ กลฺปนา เวตฺติ ปรเมโศ นิรรฺถกา: ฯ
21 So then, let, no one, be boasting in men; for, all things, are yours—
อเตอว โก'ปิ มนุไชราตฺมานํ น ศฺลาฆตำ ยต: สรฺวฺวาณิ ยุษฺมากเมว,
22 Whether Paul, or Apollos, or Cephas, or the world, or life, or death, or things present, or things to come, all, are, yours,
เปาล วา อาปโลฺล รฺวา ไกผา วา ชคทฺ วา ชีวนํ วา มรณํ วา วรฺตฺตมานํ วา ภวิษฺยทฺวา สรฺวฺวาเณฺยว ยุษฺมากํ,
23 And, ye, are Christ’s, —and, Christ, is, God’s.
ยูยญฺจ ขฺรีษฺฏสฺย, ขฺรีษฺฏศฺเจศฺวรสฺยฯ
