1 Corinthians 13
1 Although with the tongues of men, I be speaking, and of messengers, and have not, love, I have become resounding brass, or a clanging cymbal;
Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.
2 And, though I have [the gift of] prophesying, and know all sacred secrets, and all knowledge, —and though I have all faith, so as to be removing mountains, and have not, love, I am, nothing;
Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.
3 And, though I morsel out all my goods, —and though I deliver up my body, that I may boast, and have not, love, I am profited, nothing.
Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.
4 Love, is patient, is gracious. Love, is not envious, vaunteth not itself, is not puffed up,
De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.
5 Acteth not unbecomingly, seeketh not her own things, is not easily provoked, imputeth not that which is base,
Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.
6 Rejoiceth not over unrighteousness, but rejoiceth in sympathy with truth, —
Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.
7 All things, covereth, all things, believeth, all things, hopeth, all things, endureth.
Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.
8 Love, at no time, faileth; —but, whether prophesyings, they shall be done away, whether tongues, they shall cease, whether gaining knowledge, it shall be done away;
De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.
9 For, in part, are we gaining knowledge, and, in part, are we prophesying, —
Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;
10 But, as soon as that which is complete is come, that which is in part, shall be done away.
Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.
11 When I was a child, I used to speak as a child, to prefer as child, to reason as a child: now I have become a man, I have laid aside the things of the child!
Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;
12 For we see, as yet, through a dim window, obscurely, but, then, face to face: as yet, I gain knowledge, in part, but, then, shall I fully know, even as I was also fully known.
Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.
13 But, now abide—faith, hope, love, —these three; but, the greatest of these, is, love.
Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.
