< Romans 14 >
1 But him that is weak in faith receive ye, [yet] not to doubtful disputations.
យោ ជនោៜទ្ឫឍវិឝ្វាសស្តំ យុឞ្មាកំ សង្គិនំ កុរុត កិន្តុ សន្ទេហវិចារាត៌្ហំ នហិ។
2 One man hath faith to eat all things: but he that is weak eateth herbs.
យតោ និឞិទ្ធំ កិមបិ ខាទ្យទ្រវ្យំ នាស្តិ, កស្យចិជ្ជនស្យ ប្រត្យយ ឯតាទ្ឫឝោ វិទ្យតេ កិន្ត្វទ្ឫឍវិឝ្វាសះ កឝ្ចិទបរោ ជនះ កេវលំ ឝាកំ ភុង្ក្តំ។
3 Let not him that eateth set at nought him that eateth not; and let not him that eateth not judge him that eateth: for God hath received him.
តហ៌ិ យោ ជនះ សាធារណំ ទ្រវ្យំ ភុង្ក្តេ ស វិឝេឞទ្រវ្យភោក្តារំ នាវជានីយាត៑ តថា វិឝេឞទ្រវ្យភោក្តាបិ សាធារណទ្រវ្យភោក្តារំ ទោឞិណំ ន កុយ៌្យាត៑, យស្មាទ៑ ឦឝ្វរស្តម៑ អគ្ឫហ្លាត៑។
4 Who art thou that judgest the servant of another? to his own lord he standeth or falleth. Yea, he shall be made to stand; for the Lord hath power to make him stand.
ហេ បរទាសស្យ ទូឞយិតស្ត្វំ កះ? និជប្រភោះ សមីបេ តេន បទស្ថេន បទច្យុតេន វា ភវិតវ្យំ ស ច បទស្ថ ឯវ ភវិឞ្យតិ យត ឦឝ្វរស្តំ បទស្ថំ កត៌្តុំ ឝក្នោតិ។
5 One man esteemeth one day above another: another esteemeth every day [alike]. Let each man be fully assured in his own mind.
អបរញ្ច កឝ្ចិជ្ជនោ ទិនាទ៑ ទិនំ វិឝេឞំ មន្យតេ កឝ្ចិត្តុ សវ៌្វាណិ ទិនានិ សមានានិ មន្យតេ, ឯកៃកោ ជនះ ស្វីយមនសិ វិវិច្យ និឝ្ចិនោតុ។
6 He that regardeth the day, regardeth it unto the Lord: and he that eateth, eateth unto the Lord, for he giveth God thanks; and he that eateth not, unto the Lord he eateth not, and giveth God thanks.
យោ ជនះ កិញ្ចន ទិនំ វិឝេឞំ មន្យតេ ស ប្រភុភក្ត្យា តន៑ មន្យតេ, យឝ្ច ជនះ កិមបិ ទិនំ វិឝេឞំ ន មន្យតេ សោៜបិ ប្រភុភក្ត្យា តន្ន មន្យតេ; អបរញ្ច យះ សវ៌្វាណិ ភក្ឞ្យទ្រវ្យាណិ ភុង្ក្តេ ស ប្រភុភក្តយា តានិ ភុង្ក្តេ យតះ ស ឦឝ្វរំ ធន្យំ វក្តិ, យឝ្ច ន ភុង្ក្តេ សោៜបិ ប្រភុភក្ត្យៃវ ន ភុញ្ជាន ឦឝ្វរំ ធន្យំ ព្រូតេ។
7 For none of us liveth to himself, and none dieth to himself.
អបរម៑ អស្មាកំ កឝ្ចិត៑ និជនិមិត្តំ ប្រាណាន៑ ធារយតិ និជនិមិត្តំ ម្រិយតេ វា តន្ន;
8 For whether we live, we live unto the Lord; or whether we die, we die unto the Lord: whether we live therefore, or die, we are the Lord’s.
កិន្តុ យទិ វយំ ប្រាណាន៑ ធារយាមស្តហ៌ិ ប្រភុនិមិត្តំ ធារយាមះ, យទិ ច ប្រាណាន៑ ត្យជាមស្តហ៌្យបិ ប្រភុនិមិត្តំ ត្យជាមះ, អតឯវ ជីវនេ មរណេ វា វយំ ប្រភោរេវាស្មហេ។
9 For to this end Christ died, and lived [again], that he might be Lord of both the dead and the living.
យតោ ជីវន្តោ ម្ឫតាឝ្ចេត្យុភយេឞាំ លោកានាំ ប្រភុត្វប្រាប្ត្យត៌្ហំ ខ្រីឞ្ដោ ម្ឫត ឧត្ថិតះ បុនជ៌ីវិតឝ្ច។
10 But thou, why dost thou judge thy brother? or thou again, why dost thou set at nought thy brother? for we shall all stand before the judgment-seat of God.
កិន្តុ ត្វំ និជំ ភ្រាតរំ កុតោ ទូឞយសិ? តថា ត្វំ និជំ ភ្រាតរំ កុតស្តុច្ឆំ ជានាសិ? ខ្រីឞ្ដស្យ វិចារសិំហាសនស្យ សម្មុខេ សវ៌្វៃរស្មាភិរុបស្ថាតវ្យំ;
11 For it is written, As I live, saith the Lord, to me every knee shall bow, And every tongue shall confess to God.
យាទ្ឫឝំ លិខិតម៑ អាស្តេ, បរេឝះ ឝបថំ កុវ៌្វន៑ វាក្យមេតត៑ បុរាវទត៑។ សវ៌្វោ ជនះ សមីបេ មេ ជានុបាតំ ករិឞ្យតិ។ ជិហ្វៃកៃកា តថេឝស្យ និឃ្នត្វំ ស្វីករិឞ្យតិ។
12 So then each one of us shall give account of himself to God.
អតឯវ ឦឝ្វរសមីបេៜស្មាកម៑ ឯកៃកជនេន និជា កថា កថយិតវ្យា។
13 Let us not therefore judge one another any more: but judge ye this rather, that no man put a stumblingblock in his brother’s way, or an occasion of falling.
ឥត្ថំ សតិ វយម៑ អទ្យារភ្យ បរស្បរំ ន ទូឞយន្តះ ស្វភ្រាតុ រ្វិឃ្នោ វ្យាឃាតោ វា យន្ន ជាយេត តាទ្ឫឝីមីហាំ កុម៌្មហេ។
14 I know, and am persuaded in the Lord Jesus, that nothing is unclean of itself: save that to him who accounteth anything to be unclean, to him it is unclean.
កិមបិ វស្តុ ស្វភាវតោ នាឝុចិ ភវតីត្យហំ ជានេ តថា ប្រភុនា យីឝុខ្រីឞ្ដេនាបិ និឝ្ចិតំ ជានេ, កិន្តុ យោ ជនោ យទ៑ ទ្រវ្យម៑ អបវិត្រំ ជានីតេ តស្យ ក្ឫតេ តទ៑ អបវិត្រម៑ អាស្តេ។
15 For if because of meat thy brother is grieved, thou walkest no longer in love. Destroy not with thy meat him for whom Christ died.
អតឯវ តវ ភក្ឞ្យទ្រវ្យេណ តវ ភ្រាតា ឝោកាន្វិតោ ភវតិ តហ៌ិ ត្វំ ភ្រាតរំ ប្រតិ ប្រេម្នា នាចរសិ។ ខ្រីឞ្ដោ យស្យ ក្ឫតេ ស្វប្រាណាន៑ វ្យយិតវាន៑ ត្វំ និជេន ភក្ឞ្យទ្រវ្យេណ តំ ន នាឝយ។
16 Let not then your good be evil spoken of:
អបរំ យុឞ្មាកម៑ ឧត្តមំ កម៌្ម និន្ទិតំ ន ភវតុ។
17 for the kingdom of God is not eating and drinking, but righteousness and peace and joy in the Holy Ghost.
ភក្ឞ្យំ បេយញ្ចេឝ្វររាជ្យស្យ សារោ នហិ, កិន្តុ បុណ្យំ ឝាន្តិឝ្ច បវិត្រេណាត្មនា ជាត អានន្ទឝ្ច។
18 For he that herein serveth Christ is well-pleasing to God, and approved of men.
ឯតៃ រ្យោ ជនះ ខ្រីឞ្ដំ សេវតេ, ស ឯវេឝ្វរស្យ តុឞ្ដិករោ មនុឞ្យៃឝ្ច សុខ្យាតះ។
19 So then let us follow after things which make for peace, and things whereby we may edify one another.
អតឯវ យេនាស្មាកំ សវ៌្វេឞាំ បរស្បរម៑ ឰក្យំ និឞ្ឋា ច ជាយតេ តទេវាស្មាភិ រ្យតិតវ្យំ។
20 Overthrow not for meat’s sake the work of God. All things indeed are clean; howbeit it is evil for that man who eateth with offence.
ភក្ឞ្យាត៌្ហម៑ ឦឝ្វរស្យ កម៌្មណោ ហានិំ មា ជនយត; សវ៌្វំ វស្តុ បវិត្រមិតិ សត្យំ តថាបិ យោ ជនោ យទ៑ ភុក្ត្វា វិឃ្នំ លភតេ តទត៌្ហំ តទ៑ ភទ្រំ នហិ។
21 It is good not to eat flesh, nor to drink wine, nor [to do anything] whereby thy brother stumbleth.
តវ មាំសភក្ឞណសុរាបានាទិភិះ ក្រិយាភិ រ្យទិ តវ ភ្រាតុះ បាទស្ខលនំ វិឃ្នោ វា ចាញ្ចល្យំ វា ជាយតេ តហ៌ិ តទ្ភោជនបានយោស្ត្យាគោ ភទ្រះ។
22 The faith which thou hast, have thou to thyself before God. Happy is he that judgeth not himself in that which he approveth.
យទិ តវ ប្រត្យយស្តិឞ្ឋតិ តហ៌ីឝ្វរស្យ គោចរេ ស្វាន្តរេ តំ គោបយ; យោ ជនះ ស្វមតេន ស្វំ ទោឞិណំ ន ករោតិ ស ឯវ ធន្យះ។
23 But he that doubteth is condemned if he eat, because [he eateth] not of faith; and whatsoever is not of faith is sin.
កិន្តុ យះ កឝ្ចិត៑ សំឝយ្យ ភុង្ក្តេៜរ្ថាត៑ ន ប្រតីត្យ ភុង្ក្តេ, ស ឯវាវឝ្យំ ទណ្ឌាហ៌ោ ភវិឞ្យតិ, យតោ យត៑ ប្រត្យយជំ នហិ តទេវ បាបមយំ ភវតិ។