Psalms 88
1 A Song, a Psalm of the sons of Korah; for the Chief Musician; set to Mahalath Leannoth. Maschil of Heman the Ezrahite. O LORD, the God of my salvation, I have cried day and night before thee:
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. |
2 Let my prayer enter into thy presence; incline thine ear unto my cry:
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. |
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) |
4 I am counted with them that go down into the pit; I am as a man that hath no help:
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، |
5 Cast off among the dead, like the slain that lie in the grave, whom thou rememberest no more; and they are cut off from thy hand.
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. |
6 Thou hast laid me in the lowest pit, in dark places, in the deeps.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای |
7 Thy wrath lieth hard upon me, and thou hast afflicted me with all thy waves. (Selah)
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. |
8 Thou hast put mine acquaintance far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. |
9 Mine eye wasteth away by reason of affliction: I have called daily upon thee, O LORD, I have spread forth my hands unto thee.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. |
10 Wilt thou shew wonders to the dead? shall they that are deceased arise and praise thee? (Selah)
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ |
11 Shall thy lovingkindness be declared in the grave? or thy faithfulness in Destruction?
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ |
12 Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ |
13 But unto thee, O LORD, have I cried, and in the morning shall my prayer come before thee.
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. |
14 LORD, why castest thou off my soul? why hidest thou thy face from me?
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ |
15 I am afflicted and ready to die from my youth up: while I suffer thy terrors I am distracted.
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. |
16 Thy fierce wrath is gone over me; thy terrors have cut me off.
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. |
17 They came round about me like water all the day long; they compassed me about together.
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. |
18 Lover and friend hast thou put far from me, and mine acquaintance into darkness.
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. |
