Psalms 88
1 A Song, a Psalm of the sons of Korah; for the Chief Musician; set to Mahalath Leannoth. Maschil of Heman the Ezrahite. O LORD, the God of my salvation, I have cried day and night before thee:
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 Let my prayer enter into thy presence; incline thine ear unto my cry:
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I am counted with them that go down into the pit; I am as a man that hath no help:
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 Cast off among the dead, like the slain that lie in the grave, whom thou rememberest no more; and they are cut off from thy hand.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 Thou hast laid me in the lowest pit, in dark places, in the deeps.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Thy wrath lieth hard upon me, and thou hast afflicted me with all thy waves. (Selah)
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 Thou hast put mine acquaintance far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 Mine eye wasteth away by reason of affliction: I have called daily upon thee, O LORD, I have spread forth my hands unto thee.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Wilt thou shew wonders to the dead? shall they that are deceased arise and praise thee? (Selah)
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Shall thy lovingkindness be declared in the grave? or thy faithfulness in Destruction?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 But unto thee, O LORD, have I cried, and in the morning shall my prayer come before thee.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 LORD, why castest thou off my soul? why hidest thou thy face from me?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I am afflicted and ready to die from my youth up: while I suffer thy terrors I am distracted.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Thy fierce wrath is gone over me; thy terrors have cut me off.
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 They came round about me like water all the day long; they compassed me about together.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Lover and friend hast thou put far from me, and mine acquaintance into darkness.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
