Psalms 83
1 A Song, a Psalm of Asaph. O God, keep not thou silence: hold not thy peace, and be not still, O God.
Асафниң күй-нахшиси: — И Худа, үн чиқармай турувалма, Җим турувалма, сүкүт қилип турувалма, и Тәңрим!
2 For, lo, thine enemies make a tumult: and they that hate thee have lifted up the head.
Чүнки мана, Сениң дүшмәнлириң давраң қилмақта, Саңа өчмәнләр баш көтәрмәктә.
3 They take crafty counsel against thy people, and consult together against thy hidden ones.
Улар қувлуқ билән Сениң хәлқиңгә сүйқәст қилиду, Сениң һимайә қилип қәдирлигәнлириң билән қаршилишишни мәслиһәтлишиду.
4 They have said, Come, and let us cut them off from being a nation; that the name of Israel may be no more in remembrance.
Улар: — «Жүрүңлар, уларни милләт қатаридин йоқ қилайли! Исраилниң нами иккинчи тилға елинмисун!» — демәктә.
5 For they have consulted together with one consent; against thee do they make a covenant:
Улар һәмнәпәс, һәмдил мәслиһәтләшти; Улар Саңа қарши иттипақ түзди.
6 The tents of Edom and the Ishmaelites; Moab, and the Hagarenes;
Мана, Едом вә Исмаилларниң чедирлири, Моаб һәм Һагрийлар;
7 Gebal, and Ammon, and Amalek; Philistia with the inhabitants of Tyre:
Гәбал, Аммон, вә Амаләк; Филистийә һәмдә Тур аһалилири,
8 Assyria also is joined with them; they have holpen the children of Lot. (Selah)
Асурийәму уларға қошулди; Улар Лут оғуллириға яр-йөләк болуп кәлгән. (Селаһ)
9 Do thou unto them as unto Midian; as to Sisera, as to Jabin, at the river Kishon:
Сән Кишон дәриясида Мидиянийларға, Сисераға вә Ябинға қандақ тақабил турған болсаң, Уларғиму шундақ қилғайсән;
10 Which perished at En-dor; they became as dung for the earth.
Булар Ән-Дор йезисида қирилған еди, Йәр үчүн тизәк-оғутқа айланған еди.
11 Make their nobles like Oreb and Zeeb; yea, all their princes like Zebah and Zalmunna:
Уларниң әмирлирини Орәб вә Зеәбкә, Уларниң даһийлирини Зәбаһ һәм Залмуннаға охшаш қилғайсән;
12 Who said, Let us take to ourselves in possession the habitations of God.
Чүнки улар: «Худаниң чимән-яйлақлирини өзимизгә мүлүк қиливалайли!» — дәп ейтқан.
13 O my God, make them like the whirling dust; as stubble before the wind.
И Худайим, уларни домилинидиған қамғақтәк, Шамалда учурулған саман кәби сорувәткәйсән.
14 As the fire that burneth the forest, and as the flame that setteth the mountains on fire;
От орманлиққа туташқанға охшаш, Ялқун тағларни көйдүргәнгә охшаш,
15 So pursue them with thy tempest, and terrify them with thy storm.
Сән йәнә уларни бориниң билән қоғлиғайсән, Қара қуюниң билән вәһимигә салғайсән;
16 Fill their faces with confusion; that they may seek thy name, O LORD.
Уларниң Сениң намиңни издиши үчүн, Уларниң йүзлирини шәрм-һая билән чөмдүргәйсән, и Пәрвәрдигар!
17 Let them be ashamed and dismayed for ever; yea, let them be confounded and perish:
Улар номустин әбәдий шәрмәндә болсун, Җаһанға рәсва болуп йоқитилсун.
18 That they may know that thou alone, whose name is JEHOVAH, art the Most High over all the earth.
Улар билсунки, Намиң Пәрвәрдигар болған Сәнла пүткүл җаһандики Әң Алий Болғучидурсән.
