Psalms 81
1 For the Chief Musician; set to the Gittith. A Psalm of Asaph. Sing aloud unto God our strength: make a joyful noise unto the God of Jacob.
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп «Гиттиф»та челинсун дәп, Асаф язған күй: — Күч-қуввитимиз болған Худаға күй ейтип яңритиңлар, Яқупниң Худасиға шатлинип тәнтәнә қилиңлар!
2 Take up the psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.
Нахшини яңритип, дапни елип, Йеқимлиқ чилтар һәм равабни челиңлар!
3 Blow up the trumpet in the new moon, at the full moon, on our solemn feast day.
Йеңи айда, бәлгүләнгән вақитта, Байрам-һейт күнимиздә нағра-сүнай челиңлар!
4 For it is a statute for Israel, an ordinance of the God of Jacob.
Чүнки бу Исраил үчүн бекитилгән бәлгүлимә, Яқупниң Худасиниң бир пәрманидур.
5 He appointed it in Joseph for testimony, when he went out over the land of Egypt: [where] I heard a language that I knew not.
У Мисир зиминида жүрүш қилғанлирида, (Шу йәрдә биз чүшәнмәйдиған бир тилни аңлап жүрәттуқ) У буни Йүсүпкә гува қилип бәрди;
6 I removed his shoulder from the burden: his hands were freed from the basket.
— «Униң мүрисини жүктин сақит қилдим, Униң қоли севәт көтириштин азат болди;
7 Thou calledst in trouble, and I answered thee in the secret place of thunder; I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)
Қистақчилиқта нида қилдиң, Мән сени азат қилдим; Гүлдүрмама чиққан мәхпий җайдин саңа җавап бәрдим; «Мәрибаһ» сулири бойида сени синидим». (Селаһ)
8 Hear, O my people, and I will testify unto thee: O Israel, if thou wouldest hearken unto me!
— «Тиңша, хәлқим, Мән сени гувалар билән агаһландурмән; И Исраил, Маңа қулақ салсаң еди!
9 There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.
Араңда ят илаһ болмисун, Ят әлдики илаһқа баш әгмигин!
10 I am the LORD thy God, which brought thee up out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.
Сени Мисирдин елип чиққан Пәрвәрдигар Худайиңдурмән; Ағзиңни йоған ач, Мән уни толдуримән.
11 But my people hearkened not to my voice; and Israel would none of me.
— Бирақ хәлқим садайимға қулақ салмиди, Исраилниң Маңа бағланғуси йоқ еди;
12 So I let them go after the stubbornness of their heart, that they might walk in their own counsels.
Шуңа Мән уларни өз тәрсалиғиға қоювәттим; Улар өз мәслиһәтлири билән меңиверәтти.
13 Oh that my people would hearken unto me, that Israel would walk in my ways!
— Аһ, Мениң хәлқим Маңа қулақ салса еди! Исраил Мениң йоллиримда жүрсә еди!
14 I should soon subdue their enemies, and turn my hand against their adversaries.
Уларниң дүшмәнлирини тезла егилдүрәр едим, Қолумни рәқиплиригә бурап, уларни басар едим.
15 The haters of the LORD should submit themselves unto him: but their time should endure for ever.
Пәрвәрдигарға нәпрәтләнгүчиләр Униң алдида зәиплишип бойсунар еди; Уларниң шу ахирити мәңгүгә болатти;
16 He should feed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock should I satisfy thee.
Саңа аш-буғдайниң әң есилини йегүзәр едим, Бәрһәқ, қорам таштин һәсәл аққузуп сени қандурар едим».
