Psalms 74
1 Maschil of Asaph. O God, why hast thou cast [us] off for ever? why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
O Diyos, bakit mo kami laging tinatanggihan? Bakit ang iyong galit ay nag-aalab laban sa mga tupa ng iyong pastulan?
2 Remember thy congregation, which thou hast purchased of old, which thou hast redeemed to be the tribe of thine inheritance; [and] mount Zion, wherein thou hast dwelt.
Alalahanin mo ang iyong bayan, na iyong tinubos noong sinaunang panahon, na iyong binili para maging sarili mong pamana, at sa Bundok ng Sion, kung saan ka nananahan.
3 Lift up thy feet unto the perpetual ruins, all the evil that the enemy hath done in the sanctuary.
Halika, tingnan mo ang mga lubos na pagkawasak, lahat ng pininsala na ginawa ng kaaway sa banal na lugar.
4 Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly; they have set up their ensigns for signs.
Ang iyong mga kalaban ay umatungal sa gitna ng iyong itinakdang lugar; inilagay nila ang kanilang mga bandila.
5 They seemed as men that lifted up axes upon a thicket of trees.
Sinibak nila gamit ang mga palakol gaya ng sa makapal na gubat.
6 And now all the carved work thereof together they break down with hatchet and hammers.
Dinurog at sinira nila ang lahat ng mga inukit; sinira nila iyon gamit ang mga palakol at maso.
7 They have set thy sanctuary on fire; they have profaned the dwelling place of thy name even to the ground.
Sinunog nila ang iyong santuwaryo; nilapastangan nila kung saan ka naninirahan, at giniba ito.
8 They said in their heart, Let us make havoc of them altogether: they have burned up all the synagogues of God in the land.
Sinabi nila sa kanilang mga puso, “Wawasakin namin silang lahat. “Sinunog nila ang lahat ng iyong mga tagpuang lugar sa lupain.
9 We see not our signs: there is no more any prophet; neither is there among us any that knoweth how long.
Hindi na kami nakakikita ng anumang mga himala mula sa Diyos; wala ng propeta, at walang sinuman sa atin ang nakakaalam kung gaano ito tatagal.
10 How long, O God, shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme thy name for ever?
O Diyos, gaano katagal ka lalaitin ng mga kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan habang panahon?
11 Why drawest thou back thy hand, even thy right hand? [pluck it] out of thy bosom [and] consume [them].
Bakit mo pinipigilan ang iyong kamay, ang iyong kanang kamay? Gamitin mo ang iyong kanang kamay mula sa iyong kasuotan at wasakin (sila)
12 Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.
Gayumpaman, ang Diyos ang aking naging hari mula pa noong sinaunang panahon, na nagdadala ng kaligtasan sa daigdig.
13 Thou didst divide the sea by thy strength: thou brakest the heads of the dragons in the waters.
Hinati mo ang dagat sa pamamagitan ng iyong lakas; dinurog mo ang mga ulo ng halimaw na nasa dagat.
14 Thou brakest the heads of leviathan in pieces, thou gavest him to be meat to the people inhabiting the wilderness.
Dinurog mo ang mga ulo ng leviatan; pinakain mo siya sa mga naninirahan sa ilang.
15 Thou didst cleave fountain and flood: thou driedst up mighty rivers.
Binuksan mo ang mga bukal at batis; tinuyo mo ang mga dumadaloy na ilog.
16 The day is thine, the night also is thine: thou hast prepared the light and the sun.
Ang araw ay sa iyo, at ang gabi ay sa iyo rin; nilagay mo ang araw at buwan.
17 Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.
Inilagay mo ang lahat ng mga hangganan sa daigdig; ginawa mo ang tag-araw at taglamig.
18 Remember this, that the enemy hath reproached, O LORD, and that foolish people have blasphemed thy name.
Alalahanin mo, Yahweh, kung paano ka binato ng kaaway ng mga panlalait, at nilapastangan ng mga hangal ang iyong pangalan.
19 O deliver not the soul of thy turtle-dove unto the wild beast: forget not the life of thy poor for ever.
Huwag mong ibigay ang buhay ng iyong kalapati sa isang mabangis na hayop. Huwag mong tuluyang kalimutan ang buhay ng iyong inaping bayan magpakailanman.
20 Have respect unto the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
Alalahanin mo ang iyong tipan, dahil ang madidilim na mga rehiyon sa daigdig ay puno ng mga lugar ng karahasan.
21 O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise thy name.
Huwag mong hayaang maibalik ang mga inapi sa kahihiyan; nawa purihin ng mahirap at inaapi ang iyong pangalan.
22 Arise, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee all the day.
Tumindig ka, O Diyos; ipagtanggol mo ang iyong sariling karangalan; alalahanin mo kung paano ka nilait ng mga hangal buong araw.
23 Forget not the voice of thine adversaries: the tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.
Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kalaban o sigaw ng mga patuloy na sumasalungat sa iyo.
