Psalms 74
1 Maschil of Asaph. O God, why hast thou cast [us] off for ever? why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
2 Remember thy congregation, which thou hast purchased of old, which thou hast redeemed to be the tribe of thine inheritance; [and] mount Zion, wherein thou hast dwelt.
Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
3 Lift up thy feet unto the perpetual ruins, all the evil that the enemy hath done in the sanctuary.
Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
4 Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly; they have set up their ensigns for signs.
Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
5 They seemed as men that lifted up axes upon a thicket of trees.
Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
6 And now all the carved work thereof together they break down with hatchet and hammers.
A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
7 They have set thy sanctuary on fire; they have profaned the dwelling place of thy name even to the ground.
Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
8 They said in their heart, Let us make havoc of them altogether: they have burned up all the synagogues of God in the land.
Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
9 We see not our signs: there is no more any prophet; neither is there among us any that knoweth how long.
Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
10 How long, O God, shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme thy name for ever?
Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
11 Why drawest thou back thy hand, even thy right hand? [pluck it] out of thy bosom [and] consume [them].
Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
12 Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.
Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
13 Thou didst divide the sea by thy strength: thou brakest the heads of the dragons in the waters.
Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
14 Thou brakest the heads of leviathan in pieces, thou gavest him to be meat to the people inhabiting the wilderness.
Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
15 Thou didst cleave fountain and flood: thou driedst up mighty rivers.
Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
16 The day is thine, the night also is thine: thou hast prepared the light and the sun.
Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
17 Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.
Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
18 Remember this, that the enemy hath reproached, O LORD, and that foolish people have blasphemed thy name.
Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
19 O deliver not the soul of thy turtle-dove unto the wild beast: forget not the life of thy poor for ever.
Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
20 Have respect unto the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
21 O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise thy name.
Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
22 Arise, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee all the day.
Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
23 Forget not the voice of thine adversaries: the tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.
Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
