Psalms 50

1 A Psalm of Asaph. God, [even] God, the LORD, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.

۱ مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

2 Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined forth.

۲ از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

3 Our God shall come, and shall not keep silence: a fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.

۳ خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

4 He shall call to the heavens above, and to the earth, that he may judge his people:

۴ آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

5 Gather my saints together unto me; those that have made a covenant with me by sacrifice.

۵ «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

6 And the heavens shall declare his righteousness; for God is judge himself. (Selah)

۶ و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

7 Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify unto thee: I am God, [even] thy God.

۷ «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

8 I will not reprove thee for thy sacrifices; and thy burnt offerings are continually before me.

۸ درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

9 I will take no bullock out of thy house, nor he-goats out of thy folds.

۹ گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

10 For every beast of the forest is mine, and the cattle upon a thousand hills.

۱۰ زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

11 I know all the fowls of the mountains: and the wild beasts of the field are mine.

۱۱ همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

12 If I were hungry, I would not tell thee: for the world is mine, and the fulness thereof.

۱۲ اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

13 Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?

۱۳ آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

14 Offer unto God the sacrifice of thanksgiving; and pay thy vows unto the Most High:

۱۴ برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

15 And call upon me in the day of trouble; I will deliver thee, and thou shalt glorify me.

۱۵ پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

16 But unto the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes; and that thou hast taken my covenant in thy mouth?

۱۶ و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

17 Seeing thou hatest instruction, and castest my words behind thee.

۱۷ چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

18 When thou sawest a thief, thou consentedst with him, and hast been partaker with adulterers.

۱۸ چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

19 Thou givest thy mouth to evil, and thy tongue frameth deceit.

۱۹ دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

20 Thou sittest and speakest against thy brother; thou slanderest thine own mother’s son.

۲۰ نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

21 These things hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether such an one as thyself: [but] I will reprove thee, and set [them] in order before thine eyes.

۲۱ این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

22 Now consider this, ye that forget God, lest I tear you in pieces, and there be none to deliver:

۲۲ ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

23 Whoso offereth the sacrifice of thanksgiving glorifieth me; and to him that ordereth his conversation [aright] will I shew the salvation of God.

۲۳ هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»