Psalms 50
1 A Psalm of Asaph. God, [even] God, the LORD, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.
Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri.
2 Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined forth.
Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli.
3 Our God shall come, and shall not keep silence: a fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.
Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri.
4 He shall call to the heavens above, and to the earth, that he may judge his people:
Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu:
5 Gather my saints together unto me; those that have made a covenant with me by sacrifice.
„Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“
6 And the heavens shall declare his righteousness; for God is judge himself. (Selah)
Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.
7 Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify unto thee: I am God, [even] thy God.
Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum:
8 I will not reprove thee for thy sacrifices; and thy burnt offerings are continually before me.
Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti.
9 I will take no bullock out of thy house, nor he-goats out of thy folds.
En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur,
10 For every beast of the forest is mine, and the cattle upon a thousand hills.
því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér!
11 I know all the fowls of the mountains: and the wild beasts of the field are mine.
Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt.
12 If I were hungry, I would not tell thee: for the world is mine, and the fulness thereof.
Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið.
13 Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?
Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir,
14 Offer unto God the sacrifice of thanksgiving; and pay thy vows unto the Most High:
heldur þakklæti og orðheldni.
15 And call upon me in the day of trouble; I will deliver thee, and thou shalt glorify me.
Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera.
16 But unto the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes; and that thou hast taken my covenant in thy mouth?
En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér,
17 Seeing thou hatest instruction, and castest my words behind thee.
þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín.
18 When thou sawest a thief, thou consentedst with him, and hast been partaker with adulterers.
Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum.
19 Thou givest thy mouth to evil, and thy tongue frameth deceit.
Þið bölvið og ljúgið
20 Thou sittest and speakest against thy brother; thou slanderest thine own mother’s son.
og baktalið bróður ykkar.
21 These things hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether such an one as thyself: [but] I will reprove thee, and set [them] in order before thine eyes.
Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst.
22 Now consider this, ye that forget God, lest I tear you in pieces, and there be none to deliver:
En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.
23 Whoso offereth the sacrifice of thanksgiving glorifieth me; and to him that ordereth his conversation [aright] will I shew the salvation of God.
Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“
