Psalms 44
1 For the Chief Musician; [a Psalm] of the sons of Korah. Maschil. We have heard with our ears, O God, our fathers have told us, what work thou didst in their days, in the days of old.
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 Thou didst drive out the nations with thy hand, and plantedst them in; thou didst afflict the peoples, and didst spread them abroad.
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 For they gat not the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them: but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou hadst a favour unto them.
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 Thou art my King, O God: command deliverance for Jacob.
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 Through thee will we push down our adversaries: through thy name will we tread them under that rise up against us.
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 But thou hast saved us from our adversaries, and hast put them to shame that hate us.
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 In God have we made our boast all the day long, and we will give thanks unto thy name for ever. (Selah)
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 But now thou hast cast [us] off, and brought us to dishonour; and goest not forth with our hosts.
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 Thou makest us to turn back from the adversary: and they which hate us spoil for themselves.
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 Thou hast given us like sheep [appointed] for meat; and hast scattered us among the nations.
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 Thou sellest thy people for nought, and hast not increased [thy wealth] by their price.
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 Thou makest us a reproach to our neighbours, a scorn and a derision to them that are round about us.
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 Thou makest us a byword among the nations, a shaking of the head among the peoples.
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 All the day long is my dishonour before me, and the shame of my face hath covered me,
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 For the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and the avenger.
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 All this is come upon us; yet have we not forgotten thee, neither have we dealt falsely in thy covenant.
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy way;
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 That thou hast sore broken us in the place of jackals, and covered us with the shadow of death.
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 If we have forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange god;
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 Shall not God search this out? for he knoweth the secrets of the heart.
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 Yea, for thy sake are we killed all the day long; we are counted as sheep for the slaughter.
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 Awake, why sleepest thou, O Lord? arise, cast [us] not off for ever.
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 Wherefore hidest thou thy face, and forgettest our affliction and our oppression?
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 For our soul is bowed down to the dust: our belly cleaveth unto the earth.
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 Rise up for our help, and redeem us for thy lovingkindness’ sake.
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
