Psalms 38
1 A Psalm of David, to bring to remembrance. O LORD, rebuke me not in thy wrath: neither chasten me in thy hot displeasure.
Drottinn, ekki refsa mér, þótt þú sért reiður.
2 For thine arrows stick fast in me, and thy hand presseth me sore.
Örvar þínar standa í mér og hönd þín liggur þungt á mér.
3 There is no soundness in my flesh because of thine indignation; neither is there any health in my bones because of my sin.
Vegna reiði þinnar er ég sjúkur maður, heilsa mín er farin vegna synda minna.
4 For mine iniquities are gone over mine head: as an heavy burden they are too heavy for me.
Syndir mínar líkjast flóði sem færir mig í kaf, eins og byrði sem ég kikna undan.
5 My wounds stink and are corrupt, because of my foolishness.
Ólykt leggur af sárum mínum – það er drep í þeim.
6 I am pained and bowed down greatly; I go mourning all the day long.
Ég er ráðþrota vegna synda minna. Ég ráfa um í angist liðlangan daginn.
7 For my loins are filled with burning; and there is no soundness in my flesh.
Lendar mínar brenna af sviða og líkami minn er helsjúkur.
8 I am faint and sore bruised: I have roared by reason of the disquietness of my heart.
Máttur minn er þrotinn og ég er örvæntingu nær.
9 Lord, all my desire is before thee; and my groaning is not hid from thee.
Drottinn, ég þrái bót á meini mínu! Þú heyrir kvein mín og andvörp.
10 My heart throbbeth, my strength faileth me: as for the light of mine eyes, it also is gone from me.
Hjartað hamast í brjósti mér, kraftar mínir búnir og sjónin dvín.
11 My lovers and my friends stand aloof from my plague; and my kinsmen stand afar off.
Ástvinir mínir og góðir grannar forðast sjúkdóm minn og böl og frændur mínir eru á bak og burt.
12 They also that seek after my life lay snares [for me]; and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
Óvinir mínir sæta færis að drepa mig. Liðlangan daginn sitja þeir á svikráðum, brugga mér banaráð.
13 But I, as a deaf man, hear not; and I am as a dumb man that openeth not his mouth.
En illráð þeirra verka ekki á mig!
14 Yea, I am as a man that heareth not, and in whose mouth are no reproofs.
Ég virði þá ekki viðlits. Áform þeirra rætast ekki,
15 For in thee, O LORD, do I hope: thou wilt answer, O Lord my God.
því að ég vona á þig, Drottinn, Guð minn. Kom þú og vernda mig.
16 For I said, Lest they rejoice over me: when my foot slippeth, they magnify themselves against me.
Þaggaðu niður í þeim sem hlæja að óförum mínum.
17 For I am ready to halt, and my sorrow is continually before me.
Ég er að falli kominn og angist mín er enn hin sama.
18 For I will declare mine iniquity; I will be sorry for my sin.
Ég játa syndir mínar og iðrast þess sem ég hef gert.
19 But mine enemies are lively, [and] are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
En ofsóknum óvina minna linnir ekki og heift þeirra minnkar ekki. Þeir hata mig án ástæðu.
20 They also that render evil for good are adversaries unto me, because I follow the thing that is good.
Þeir launa mér gott með illu, hata mig fyrir góðverk mín.
21 Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
Yfirgefðu mig ekki, Drottinn. Vík ekki frá mér!
22 Make haste to help me, O Lord my salvation.
Komdu skjótt og hjálpaðu mér, þú frelsari minn!
