Psalms 35
1 [A Psalm] of David. Strive thou, O LORD, with them that strive with me: fight thou against them that fight against me.
| مزمور داوود. ای خداوند، با دشمنانم دشمنی کن و با کسانی که با من می‌جنگند، بجنگ. |
2 Take hold of shield and buckler, and stand up for mine help.
| زرۀ خود را بپوش و سپر خود را بردار و به کمک من بیا. |
3 Draw out also the spear, and stop the way against them that pursue me: say unto my soul, I am thy salvation.
| نیزهٔ خود را به دست گیر و راه آنانی را که مرا تعقیب می‌کنند، ببند. به من اطمینان بده که مرا نجات خواهی داد. |
4 Let them be ashamed and brought to dishonour that seek after my soul: let them be turned back and confounded that devise my hurt.
| آنانی که قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی که بدخواه من هستند شکست خورده، خوار و سرافکنده شوند. |
5 Let them be as chaff before the wind, and the angel of the LORD driving [them] on.
| همچون کاه در برابر باد پراکنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند. |
6 Let their way be dark and slippery, and the angel of the LORD pursuing them.
| وقتی فرشته آنها را تعقیب می‌کند، راه آنها تاریک و لغزنده شود تا نتوانند فرار کنند. |
7 For without cause have they hid for me their net [in] a pit, without cause have they digged [a pit] for my soul.
| زیرا بی‌جهت برای من دام نهادند و چاهی عمیق کندند تا در آن گرفتار شوم. |
8 Let destruction come upon him at unawares; and let his net that he hath hid catch himself: with destruction let him fall therein.
| باشد که ناگهان بلایی بر آنها نازل شود و در دامی که نهاده‌اند و چاهی که کنده‌اند، خود گرفتار شوند. |
9 And my soul shall be joyful in the LORD: it shall rejoice in his salvation.
| و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد کرد و به سبب نجاتی که او می‌دهد خوشحال خواهد شد. |
10 All my bones shall say, LORD, who is like unto thee, which deliverest the poor from him that is too strong for him, yea, the poor and the needy from him that spoileth him?
| با تمام وجودم می‌گویم: «کیست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعیف را از دست زورگو نجات می‌دهی و مظلوم را از چنگ ظالم می‌رهانی.» |
11 Unrighteous witnesses rise up; they ask me of things that I know not.
| شاهدان بیرحم علیه من برخاسته‌اند و مرا به چیزهایی متهم می‌کنند که روحم از آنها بی‌خبر است. |
12 They reward me evil for good, [to] the bereaving of my soul.
| نیکی مرا با بدی پاسخ می‌دهند و جان مرا می‌رنجانند. |
13 But as for me, when they were sick, my clothing was sackcloth: I afflicted my soul with fasting; and my prayer returned into mine own bosom.
| و اما من، وقتی آنها بیمار بودند لباس عزا پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برایشان دعا کردم. |
14 I behaved myself as though it had been my friend or my brother: I bowed down mourning, as one that bewaileth his mother.
| مانند یک دوست و برادر برای آنها دل سوزاندم؛ چنان اندوهگین بودم که گویی مادرم را از دست داده‌ام! |
15 But when I halted they rejoiced, and gathered themselves together: the abjects gathered themselves together against me, and I knew [it] not; they did tear me, and ceased not:
| اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان علیه من جمع شدند. حتی کسانی که نمی‌شناختم به من حمله‌ور شدند و بی‌وقفه به من ناسزا گفتند. |
16 Like the profane mockers in feasts, they gnashed upon me with their teeth.
| آری، مرا استهزا کردند و مانند آدمهای هرزه به من دشنام دادند. |
17 Lord, how long wilt thou look on? rescue my soul from their destructions, my darling from the lions.
| خداوندا، تا به کی نظاره‌گر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهایی ده؛ زندگی مرا از دست این شیران درنده نجات ده. |
18 I will give thee thanks in the great congregation: I will praise thee among much people.
| آنگاه در میان جماعت بزرگ، تو را ستایش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت. |
19 Let not them that are mine enemies wrongfully rejoice over me: neither let them wink with the eye that hate me without a cause.
| نگذار کسانی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند به من بخندند و آنانی که از من متنفرند، مسخره‌ام کنند. |
20 For they speak not peace: but they devise deceitful words against them that are quiet in the land.
| سخنان آنان دوستانه نیست؛ آنها بر ضد کسانی که صلح‌جو هستند و زندگی آرامی دارند افترا می‌زنند. |
21 Yea, they opened their mouth wide against me; they said, Aha, aha, our eye hath seen it.
| به من می‌گویند: «ما با چشمان خود دیدیم که چه کردی!» |
22 Thou hast seen it, O LORD; keep not silence: O Lord, be not far from me.
| اما تو، ای خداوند، از همه چیز آگاهی؛ پس اینچنین ساکت نباش؛ ای خداوند، از من دور مباش! |
23 Stir up thyself, and awake to my judgment, [even] unto my cause, my God and my Lord.
| ای یهوه خدای من، برخیز و به دادم برس و از حق من دفاع کن! |
24 Judge me, O LORD my God, according to thy righteousness; and let them not rejoice over me.
| ای یهوه خدای من، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری کن و نگذار دشمنانم به من بخندند. |
25 Let them not say in their heart, Aha, so would we have it: let them not say, We have swallowed him up.
| نگذار در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم! او را شکست دادیم!» |
26 Let them be ashamed and confounded together that rejoice at mine hurt: let them be clothed with shame and dishonour that magnify themselves against me.
| آنانی که از ناکامی و بدبختی من شاد شده‌اند، خود خجل و شرمنده شوند؛ کسانی که خود را از من برتر و بزرگتر می‌دانند، سرافکنده و رسوا گردند. |
27 Let them shout for joy, and be glad, that favour my righteous cause: yea, let them say continually, The LORD be magnified, which hath pleasure in the prosperity of his servant.
| اما آنانی که می‌خواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقیتِ خدمتگزار خود می‌باشد.» |
28 And my tongue shall talk of thy righteousness, [and] of thy praise all the day long.
| آنگاه من عدالت تو را بیان خواهم کرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت. |
