Psalms 141

1 A Psalm of David. LORD, I have called upon thee; make haste unto me: give ear unto my voice, when I call unto thee.

۱ مزمور داود ای خداوند تو را می‌خوانم. نزد من بشتاب! و چون تو را بخوانم آوازمرا بشنو!

2 Let my prayer be set forth as incense before thee; the lifting up of my hands as the evening sacrifice.

۲ دعای من به حضور تو مثل بخورآراسته شود، و برافراشتن دستهایم، مثل هدیه شام.

3 Set a watch, O LORD, before my mouth; keep the door of my tips.

۳ ‌ای خداوند، بر دهان من نگاهبانی فرما و درلبهایم را نگاه دار.

4 Incline not my heart to any evil thing, to be occupied in deeds of wickedness with men that work iniquity: and let me not eat of their dainties.

۴ دل مرا به عمل بد مایل مگردان تا مرتکب اعمال زشت با مردان بدکارنشوم. و از چیزهای لذیذ ایشان نخورم.

5 Let the righteous smite me, [it shall be] a kindness; and let him reprove me, [it shall be as] oil upon the head; let not my head refuse it: for even in their wickedness shall my prayer continue.

۵ مرد عادل مرا بزند و لطف خواهد بود، و مرا تادیب نماید و روغن برای سر خواهد بود! و سر من آن راابا نخواهد نمود زیرا که در بدیهای ایشان نیزدعای من دایم خواهد بود.

6 Their judges are thrown down by the sides of the rock; and they shall hear my words; for they are sweet.

۶ چون داوران ایشان از سر صخره‌ها انداخته شوند، آنگاه سخنان مراخواهند شنید زیرا که شیرین است.

7 As when one ploweth and cleaveth the earth, our bones are scattered at the grave’s mouth. (Sheol h7585)

۷ مثل کسی‌که زمین را فلاحت و شیار بکند، استخوانهای مابر سر قبرها پراکنده می‌شود. (Sheol h7585)

8 For mine eyes are unto thee, O GOD the Lord: in thee do I put my trust; leave not my soul destitute.

۸ زیرا که‌ای یهوه خداوند، چشمان من بسوی توست. و بر تو توکل دارم. پس جان مرا تلف منما!

9 Keep me from the snare which they have laid for me, and from the gins of the workers of iniquity.

۹ مرا از دامی که برای من نهاده‌اند نگاه دار و از کمندهای گناهکاران.

10 Let the wicked fall into their own nets, whilst that I withal escape.

۱۰ شریران به دامهای خود بیفتند و من بسلامتی در بگذرم.