Psalms 109
1 For the Chief Musician. A Psalm of David. Hold not thy peace, O God of my praise;
| برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش! | ۱ |
2 For the mouth of the wicked and the mouth of deceit have they opened against me: they have spoken unto me with a lying tongue.
| زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند. | ۲ |
3 They compassed me about also with words of hatred, and fought against me without a cause.
| به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند. | ۳ |
4 For my love they are my adversaries: but I [give myself unto] prayer.
| به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا. | ۴ |
5 And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.
| و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده. | ۵ |
6 Set thou a wicked man over him: and let an adversary stand at his right hand.
| مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد. | ۶ |
7 When he is judged, let him come forth guilty; and let his prayer be turned into sin.
| هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود. | ۷ |
8 Let his days be few; [and] let another take his office.
| ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید. | ۸ |
9 Let his children be fatherless, and his wife a widow.
| فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد. | ۹ |
10 Let his children be vagabonds, and beg; and let them seek [their bread] out of their desolate places.
| و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند. | ۱۰ |
11 Let the extortioner catch all that he hath; and let strangers make spoil of his labour.
| طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند. | ۱۱ |
12 Let there be none to extend mercy unto him; neither let there be any to have pity on his fatherless children.
| کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید. | ۱۲ |
13 Let his posterity be cut off; in the generation following let their name be blotted out.
| ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود. | ۱۳ |
14 Let the iniquity of his fathers be remembered with the LORD; and let not the sin of his mother be blotted out.
| عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد. | ۱۴ |
15 Let them be before the LORD continually, that he may cut off the memory of them from the earth.
| و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد. | ۱۵ |
16 Because that he remembered not to shew mercy, but persecuted the poor and needy man, and the broken in heart, to slay [them].
| زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند. | ۱۶ |
17 Yea, he loved cursing, and it came unto him; and he delighted not in blessing, and it was far from him.
| چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است. | ۱۷ |
18 He clothed himself also with cursing as with his garment, and it came into his inward parts like water, and like oil into his bones. Let it be unto him as the raiment
| و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی. | ۱۸ |
19 wherewith he covereth himself, and for the girdle wherewith he is girded continually.
| پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود. | ۱۹ |
20 This is the reward of mine adversaries from the LORD, and of them that speak evil against my soul.
| این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند. | ۲۰ |
21 But deal thou with me, O GOD the Lord, for thy name’s sake: because thy mercy is good, deliver thou me,
| اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده. | ۲۱ |
22 For I am poor and needy, and my heart is wounded within me.
| زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است. | ۲۲ |
23 I am gone like the shadow when it declineth: I am tossed up and down as the locust.
| مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام. | ۲۳ |
24 My knees are weak through fasting; and my flesh faileth of fatness.
| زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود. | ۲۴ |
25 I am become also a reproach unto them: when they see me, they shake their head.
| و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند. | ۲۵ |
26 Help me, O LORD my God; O save me according to thy mercy:
| ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده، | ۲۶ |
27 That they may know that this is thy hand; [that] thou, LORD, hast done it.
| تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای. | ۲۷ |
28 Let them curse, but bless thou: when they arise, they shall be ashamed, but thy servant shall rejoice.
| ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود. | ۲۸ |
29 Let mine adversaries be clothed with dishonour, and let them cover themselves with their own shame as with a mantle.
| جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند. | ۲۹ |
30 I will give great thanks unto the LORD with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.
| خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت. | ۳۰ |
31 For he shall stand at the right hand of the needy, to save him from them that judge his soul.
| زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند. | ۳۱ |
