Psalms 107
1 O GIVE thanks unto the LORD; for he is good: for his mercy [endureth] for ever.
Þakkið Drottni, því að hann er góður og miskunn hans varir að eilífu.
2 Let the redeemed of the LORD say so, whom he hath redeemed from the hand of the adversary;
Hafi Drottinn frelsað þig, þá segðu frá því! Segðu öðrum frá því að hann hafi frelsað þig frá óvinum þínum.
3 And gathered them out of the lands, from the east and from the west, from the north and from the south.
Hann leiddi hina útlægu heim frá ystu endimörkum jarðarinnar.
4 They wandered in the wilderness in a desert way; they found no city of habitation.
Þeir ráfuðu heimilislausir um eyðimörkina,
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
hungraðir og þyrstir og að niðurlotum komnir.
6 Then they cried unto the LORD in their trouble, and he delivered them out of their distresses.
„Drottinn, hjálpaðu okkur!“hrópuðu þeir, og hann svaraði bæn þeirra!
7 He led them also by a straight way, that they might go to a city of habitation.
Hann leiddi þá í öruggt skjól, til byggilegrar borgar.
8 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
Ó, að þetta fólk vildi nú lofa Drottin fyrir miskunn hans og öll hans dásamlegu verk,
9 For he satisfieth the longing soul, and the hungry soul he filleth with good.
því að hann svalar þyrstri sál og mettar hungraðan gæðum.
10 Such as sat in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron;
Hverjir eru þessir sem sitja í myrkri og skugga dauðans, þjáðir af eymd og volæði?
11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the Most High:
Þeir gerðu uppreisn gegn Drottni, fyrirlitu hann, hinn hæsta Guð.
12 Therefore he brought down their heart with labour; they fell down, and there was none to help.
Þess vegna beygði hann þá með mæðu. Þeir hrösuðu og enginn gat hjálpað þeim á fætur.
13 Then they cried unto the LORD hi their trouble, and he saved them out of their distresses.
Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim!
14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and brake their bands in sunder.
Hann leiddi þá út úr myrkri og skugga dauðans og braut fjötra þeirra.
15 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
Þeir skulu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans miskunnarverk!
16 For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.
Því að hann mölvaði hlið dýflissunnar og braut sundur rimlana.
17 Fools because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.
Sumir kölluðu yfir sig ógæfu með heimsku sinni.
18 Their soul abhorreth all manner of meat; and they draw near unto the gates of death.
Loks bauð þeim við öllum mat. Þeir sáu ekkert framundan nema dauðann.
19 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he saveth them out of their distresses.
Þá kölluðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim úr angist þeirra, kom þeim á réttan veg.
20 He sendeth his word, and healeth them, and delivereth [them] from their destructions.
Hann sendi út orð sitt og læknaði þá, hreif þá frá dyrum dauðans.
21 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
Ó, að menn þessir vildu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans dásemdarverk!
22 And let them offer the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with singing.
Þeir þakki honum heilshugar og kunngjöri verk hans með gleði.
23 They that go down to the sea in ships, that do business in great waters;
Og svo eru þeir sem sigla um höfin, kaupmenn sem flytja vörur milli landa.
24 These see the works of the LORD, and his wonders in the deep.
Einnig þeir fá að reyna máttarverk Drottins.
25 For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof.
Hann kallar á storminn og lætur öldurnar rísa.
26 They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul melteth away because of trouble.
Skipin sveiflast til himins og hverfa í öldudali – öllum um borð fellst hugur í neyðinni.
27 They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wits’ end.
Þeir ramba og skjögra eins og drukknir menn og vita ekki sitt rjúkandi ráð.
28 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he bringeth them out of their distresses.
Þá hrópa þeir til Drottins í neyð sinni og hann frelsar þá.
29 He maketh the storm a calm, so that the waves thereof are still.
Hann kyrrir bæði sjó og vind.
30 Then are they glad because they be quiet: so he bringeth them unto the haven where they would be.
Hvílík blessun að ná höfn og njóta lognsins!
31 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
Ó, að þessir menn vildu þakka Drottni miskunn hans og öll hans dásemdarverk.
32 Let them exalt him also in the assembly of the people, and praise him in the seat of the elders.
Þeir lofi hann upphátt í söfnuðinum og í áheyrn leiðtoga Ísraels.
33 He turneth rivers into a wilderness, and watersprings into a thirsty ground;
Hann þurrkar upp fljótin
34 A fruitful land into a salt desert, for the wickedness of them that dwell therein.
og gerir land óguðlegra að skorpinni saltsléttu.
35 He turneth a wilderness into a pool of water, and a dry land into watersprings.
En hann kann líka að breyta auðninni í frjósama og vatnsríka vin.
36 And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city of habitation;
Þangað leiðir hann hungraða sem setjast þar að og byggja sér borgir,
37 And sow fields, and plant vineyards, and get them fruits of increase.
sá í akra, gróðursetja víngarða og afla afurða.
38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and he suffereth not their cattle to decrease.
Þannig blessar hann! Og þeir margfaldast stórum og fénaði þeirra fjölgar.
39 Again, they are minished and bowed down through oppression, trouble, and sorrow.
Sumir missa allt í ofsókn, þjáningu og sorg,
40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the waste, where there is no way.
því að Guð sendir hrokafullum skömm og lætur tignarmenn ráfa um í rústum,
41 Yet setteth he the needy on high from affliction, and maketh [him] families like a flock.
en hann bjargar fátæklingum sem honum treysta, gefur þeim fjölda afkomenda og mikla hagsæld.
42 The upright shall see it, and be glad; and all iniquity shall stop her mouth.
Þetta sjá hinir guðhræddu og þeir gleðjast, meðan óguðlegir þegja í skömm.
43 Whoso is wise shall give heed to these things, and they shall consider the mercies of the LORD.
Þú sem ert vitur, hugleiddu þetta! Hugsaðu um miskunn og kærleika Drottins.
