Psalms 106
1 Praise ye the LORD. O give thanks unto the LORD; for he is good: for his mercy [endureth] for ever.
Һәмдусана! Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити.
2 Who can utter the mighty acts of the LORD, or shew forth all his praise?
Пәрвәрдигарниң қудрәтлик қилғанлирини ким сөзләп берәләйду? Униң бар шан-шөһритини ким җакалап берәләйду?
3 Blessed are they that keep judgment, and he that doeth righteousness at all times.
Бәхитликтур адаләтни тутқан, Дайим һәққанийлиқни жүргүзгән киши!
4 Remember me, O LORD, with the favour that thou bearest unto thy people; O visit me with thy salvation:
Хәлқиңгә болған һиммитиң билән мени әслигәйсән, и Пәрвәрдигар; Ниҗатлиғиң билән йенимға келип хәвәр алғин!
5 That I may see the prosperity of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
Шуниң билән, Сән таллиғанлириңниң бәрикитини көрәй, Өз елиңниң шатлиғи билән шат болай, Өз мирасиң [болған хәлқиң] билән пәхирлинип, яйрап жүрәй!
6 We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
Биз ата-бовилиримиз қатарида гуна өткүздуқ, Қәбиһлик қилдуқ, яманлиқ әйлидуқ.
7 Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but were rebellious at the sea, even at the Red Sea.
Мисирда турған ата-бовилиримиз мөҗизилириңни нәзиригә алмай, Көп меһриванлиқлириңни есигә алмиди; Бәлки деңизда, Қизил Деңиз бойида исян көтәрди.
8 Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
Бирақ У қудритимни намайән қилай дәп, Өз нами үчүн уларни қутқузди.
9 He rebuked the Red Sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through a wilderness.
Униң Қизил Деңизға тәнбиһ бериши билән, У қупқуруқ болди; Худди қағҗирақ чөллүктин йетәкләп маңғандәк, У уларни деңиз тәглиридин [қуруқ] өткүзди.
10 And he saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
Уларни өч көргәнләрниң қолидин һөрлүккә чиқарди, Уларға һәмҗәмәт болуп дүшмән чаңгилидин қутқузди.
11 And the waters covered their adversaries: there was not one of them left.
Явларни сулар басти, Уларниң һеч бирси сақ қалмиди.
12 Then believed they his words; they sang his praise.
Шундила улар Униң сөзлиригә ишәш қилди; Улар Уни күйлиди.
13 They soon forgat his works; they waited not for his counsel:
Улар Униң қилғанлирини шунчә тез унтуди, Несиһәтини күтмиди;
14 But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
Бәлки далада ач көзлүккә баладәк берилди, Чөл-баяванда Тәңрини синиди.
15 And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
Шуңа У сориғинини уларға бәрди, Бирақ җүдәткүчи бир кесәлни җанлириға тәккүзди.
16 They envied Moses also in the camp, [and] Aaron the saint of the LORD.
Улар баргаһда Мусаға һәсәт қилди, Худаниң муқәддәс бәндиси Һарунниму көрәлмиди.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
Йәр ечилип Датанни жутувәтти, Абирамни адәмлири билән қапсивалди.
18 And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
Әгәшкүчилири арисида от йеқилди; Ялқун рәзилләрни көйдүривәтти.
19 They made a calf in Horeb, and worshipped a molten image.
Улар Һорәб теғида мозай бутни ясиди, Қуйма һәйкәлгә сәҗдә қилип,
20 Thus they changed their glory for the likeness of an ox that eateth grass.
Өзлириниң пәхир-шөһрити болғучиниң орниға, От-чөп йәйдиған өкүзниң сүритини алмаштурди.
21 They forgat God their saviour, which had done great things in Egypt;
Мисирда улуқ ишларни көрсәткән Ниҗаткари Тәңрини улар унтуди.
22 Wondrous works in the land of Ham, [and] terrible things by the Red Sea.
Дәрвәқә, Һам диярида мөҗизиләр яратқан, Қизил Деңиз бойида қорқунучлуқ ишларни көрсәткән Худани [унтуди].
23 Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy [them].
У уларни һалак қилимән дегән еди — Өз таллиғини Муса қәһрини яндуруш үчүн Униң алдида аричи болуп тик турмиған болса, — Дәрвәқә шундақ қилған болар еди.
24 Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word;
Улар йәнә гөзәл зиминни кәмситип рәт қилди, Униң вәдисигә ишәнмиди;
25 But murmured in their tents, and hearkened not unto the voice of the LORD.
Бәлки чедирлирида қақшап жүрүп, Пәрвәрдигарниң авазиға қулақ салмиди.
26 Therefore he lifted up his hand unto them, that he would overthrow them in the wilderness:
Шуңа У уларға қәсәм қилип қол көтирип: — Силәрни чөлдә жиқитип түгәштүримән —
27 And that he would overthrow their seed among the nations, and scatter them in the lands.
Әвлатлириңларниму әлләр арисида жиқитип түгәштүрүп, Яқа жутлар ара тарқитиветимән» — деди.
28 They joined themselves also unto Baal-peor, and ate the sacrifices of the dead.
Улар Баал-Пеор бутқа өзини етип чоқунуп, Өлүкләргә атиған қурбанлиқларни йеди.
29 Thus they provoked him to anger with their doings; and the plague brake in upon them.
Улар қилмишлири билән Униң аччиғини кәлтүрди, Улар арисида ваба қозғалди;
30 Then stood up Phinehas, and executed judgment: and so the plague was stayed.
Финиһас турди-дә, һөкүм жүргүзди, Шуниң билән ваба тосулди;
31 And that was counted unto him for righteousness, unto all generations for evermore.
Бу иш [Финиһасқа] һәққанийәт дәп һесапланди, Униң нәслигиму әвладидин әвладиғичә, әбәдий шундақ һесапланди.
32 They angered him also at the waters of Meribah, so that it went ill with Moses for their sakes:
Улар йәнә [Пәрвәрдигарни] мерибаһ сулири бойида ғәзәпкә кәлтүрди, Уларниң сәвәвидин Мусағиму зәрәр йәтти;
33 Because they were rebellious against his spirit, and he spake unadvisedly with his lips.
Чүнки улар униң роһини териктүрди, Униң ләвлири бехәстиликтә гәп қилип салди.
34 They did not destroy the peoples, as the LORD commanded them;
Улар Пәрвәрдигарниң әмригә хилаплиқ қилип, [Шу] йәрдики қовмларни йоқатмиди;
35 But mingled themselves with the nations, and learned their works:
Бәлки ят әлләр билән арилишип, Уларниң қилиқлирини үгәнди;
36 And they served their idols; which became a snare unto them:
Уларниң бутлириға чоқунди, Булар өзлиригә бир қапқан болуп чиқти;
37 Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto demons,
Чүнки улар өз оғул-қизлирини союп, җинларға қурбанлиққа беғишлиди.
38 And shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan; and the land was polluted with blood.
Шундақ қилип улар бегуна қанни, Йәни Қанаандики бутларға атап қурбанлиқ қилип, өз оғул-қизлириниң қенини төкти; Зимини қанға булғинип кәтти.
39 Thus were they defiled with their works, and went a whoring in their doings.
Улар өз қилмишлири билән булғанди; Қилиқлири билән паһишә аялдәк бузулди.
40 Therefore was the wrath of the LORD kindled against his people, and he abhorred his inheritance.
Шуңа Пәрвәрдигар Өз хәлқидин қаттиқ ғәзәпләнди, У Өз мирасидин йиргәнди;
41 And he gave them into the hand of the nations; and they that hated them ruled over them.
Уларни ят әлләрниң қолиға бәрди, Уларға өчмәнләр улар үстидин һөкүмранлиқ қилди.
42 Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
Дүшмәнлири уларни әзди, Улар яв қоли астида егилип пүкүлди.
43 Many times did he deliver them; but they were rebellious in their counsel, and were brought low in their iniquity.
Көп қетим [Пәрвәрдигар] уларни қутқузди; Бирақ улар болса, өз хаһишлири билән Униңға асийлиқ қилди, Улар өз қәбиһлиги билән пәс һалға чүшти.
44 Nevertheless he regarded their distress, when he heard their cry:
Шундақтиму У уларниң налә-пәрядини аңлиғанда, Уларниң җәбир-җапалириға етивар бәрди;
45 And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
Һәм улар билән түзгән әһдисини әслиди, Зор меһри-шәпқити билән, ғәзивидин янди,
46 He made them also to be pitied of all those that carried them captives.
У уларни сүргүн қилғанларниң қәлбидә рәһим ойғатти.
47 Save us, O LORD our God, and gather us from among the nations, to give thanks unto thy holy name, and to triumph in thy praise.
Бизни қутқузғайсән, и Пәрвәрдигар Худайимиз! Муқәддәс намиңға тәшәккүр ейтишқа, Тәнтәнә қилип Сени мәдһийиләшкә, Бизни әлләр арисидин йениңға жиғивалғайсән!
48 Blessed be the LORD, the God or Israel, from everlasting even to everlasting. And let all the people say, Amen. Praise ye the LORD.
Исраилниң Худаси болған Пәрвәрдигарға, Әзәлдин та әбәткичә тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун! Пүткүл хәлиқ «Амин» десун! Һәмдусана!
