< Psalms 102 >

1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before the LORD. Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto thee.
Dinggin mo ang aking panalangin, Yahweh; dinggin mo ang aking pag-iyak sa iyo.
2 Hide not thy face from me in the day of my distress: incline thine ear unto me; in the day when I call answer me speedily.
Huwag mong itago ang iyong mukha mula akin sa oras ng aking kaguluhan. Makinig ka sa akin. Kapag ako ay nanawagan sa iyo, agad mo akong sagutin.
3 For my days consume away like smoke, and my bones are burned as a firebrand.
Dahil lumilipas na parang usok ang aking mga araw, at nasusunog ang aking mga buto tulad ng apoy.
4 My heart is smitten like grass, and withered; for I forget to eat my bread.
Nadudurog ang aking puso, at tulad ako ng damo na natutuyo. Nalilimutan kong kumain ng anumang pagkain.
5 By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my flesh.
Sa patuloy kong pagdaing, labis akong pumayat.
6 I am like a pelican of the wilderness; I am become as an owl of the waste places.
Tulad ako ng isang pelikano sa kaparangan; ako ay naging tulad ng isang kwago sa wasak na lugar.
7 I watch, and am become like a sparrow that is alone upon the housetop.
Gising akong nakahiga na parang isang malungkot na ibon, nag-iisa sa bubungan.
8 Mine enemies reproach me all the day; they that are mad against me do curse by me.
Buong araw akong tinutuya ng aking mga kaaway; ginagamit ang aking pangalan sa mga pagsumpa ng mga nanlilibak sa akin.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping.
Kumakain ako ng abo tulad ng tinapay at hinahaluan ng mga luha ang aking inumin.
10 Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast taken me up, and cast me away.
Dahil sa iyong matinding galit, binuhat mo ako para ibagsak.
11 My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.
Ang aking mga araw ay tulad ng isang anino na unti-unting nawawala, at natutuyo ako tulad ng damo.
12 But thou, O LORD, shalt abide for ever; and thy memorial unto all generations.
Pero ikaw, Yahweh, ay nabubuhay magpakailanman, at ang katanyagan mo ay para sa lahat ng mga salinlahi.
13 Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for it is time to have pity upon her, yea, the set time is come.
Babangon ka at maaawa sa Sion. Panahon na ngayon para kaawaan siya; dumating na ang takdang oras.
14 For thy servants take pleasure in her stones, and have pity upon her dust.
Dahil minamahal ng iyong mga lingkod ang kanyang mga bato at nahahabag sa alikabok ng kanyang pagkawasak.
15 So the nations shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory:
Igagalang ng mga bansa ang iyong pangalan, Yahweh, at pararangalan ng lahat ng mga hari sa daigdig ang iyong kaluwalhatian.
16 For the LORD hath built up Zion, he hath appeared in his glory;
Muling itatayo ni Yahweh ang Sion at makikita sa kanyang kaluwalhatian.
17 He hath regarded the prayer of the destitute, and hath not despised their prayer.
Sa oras na iyon, tutugon siya sa panalangin ng dukha; hindi niya tatanggihan ang kanilang panalangin.
18 This shall be written for the generation to come: and a people which shall be created shall praise the LORD.
Ito ay masusulat para sa mga darating na salinlahi, at pupurihin si Yahweh ng isang bayan na hindi pa ipinapanganak.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;
Dahil tumingin siya pababa mula sa kanyang banal na kaitaasan; mula sa langit tiningnan ni Yahweh ang daigdig,
20 To hear the sighing of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
para dinggin ang pagdaing ng mga bilanggo, para palayain ang mga nahatulan ng kamatayan.
21 That men may declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;
Pagkatapos ihahayag ng mga tao ang pangalan ni Yahweh sa Sion at ang kanyang papuri sa Jerusalem
22 When the peoples are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
sa panahon na ang mga tao at mga kaharian ay magtitipon para paglingkuran si Yahweh.
23 He weakened my strength in the way; he shortened my days.
Inalis niya ang aking kalakasan sa kalagitnaan ng aking buhay. Pinaikli niya ang aking mga araw.
24 I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.
Sinabi ko, “Aking Diyos, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay; naririto ka sa lahat ng mga salinlahi.
25 Of old hast thou laid the foundation of the earth; and the heavens are the work of thy hands.
Nang mga sinaunang panahon inilagay mo sa lugar ang daigdig; ang kalangitan ay gawa ng iyong mga kamay.
26 They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:
Mawawala (sila) pero mananatili ka; tatanda silang lahat tulad ng isang damit; tulad ng pananamit, huhubarin mo (sila) at maglalaho (sila)
27 But thou art the same, and thy years shall have no end.
Pero wala kang pagbabago, at ang mga taon mo ay hindi magwawakas.
28 The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.
Patuloy na mabubuhay ang mga anak ng iyong mga lingkod, at ang kanilang mga kaapu-apuhan ay mabubuhay sa iyong presensya.

< Psalms 102 >