Proverbs 26
1 As snow in summer, and as rain in harvest, so honour is not seemly for a fool.
Yay fəslinə qar, biçinə yağış yaraşmadığı kimi Axmağa da şərəf yaraşmaz.
2 As the sparrow in her wandering, as the swallow in her flying, so the curse that is causeless lighteth not.
Sərçənin ora-bura uçduğu kimi, Qaranquşun gəlib-getdiyi kimi Nahaq qarğış da boşdur.
3 A whip for the horse, a bridle for the ass, and a rod for the back of fools.
Ata qamçı, eşşəyə noxta necə yaraşırsa, Axmağın kürəyinə də kötək elə yaraşır.
4 Answer not a fool according to his folly, lest thou also be like unto him.
Axmağa səfehliyinə görə cavab vermə, Yoxsa ona bənzərsən.
5 Answer a fool according to his folly, lest he be wise in his own conceit.
Axmağa səfehliyinə görə elə bir cavab ver ki, Öz gözündə hikmətli görünməsin.
6 He that sendeth a message by the hand of a fool cutteth off [his own] feet, [and] drinketh in damage.
Kim ki axmaq vasitəsilə xəbər göndərir, Öz ayaqlarını kəsib ziyan çəkənə bənzəyir.
7 The legs of the lame hang loose: so is a parable in the mouth of fools.
Axmağın ağzından çıxan məsəl Topalın ayağının axsamağına bənzəyir.
8 As a bag of gems in a heap of stones, so is he that giveth honour to a fool.
Axmağı tərifləmək Sapanda qoyulan daşa bənzəyir.
9 [As] a thorn that goeth up into the hand of a drunkard, so is a parable in the month of fools.
Sərxoş tikanlı budağı əlində tutduğu kimi Axmaq da məsəl çəkər.
10 [As] an archer that woundeth all, so is he that hireth the fool and he that hireth them that pass by.
Axmağı, hər yoldan ötəni muzdla tutan Hamını yaralayan naşı oxatan kimidir.
11 As a dog that returneth to his vomit, [so is] a fool that repeateth his folly.
Hansı axmaq öz səfehliyini təkrarlayırsa, Qusduğuna qayıdan itə oxşayır.
12 Seest thou a man wise in his own conceit? there is more hope of a fool than of him.
Öz gözündə hikmətli sayılanı görmüsənmi? Axmağa ondan artıq ümid var.
13 The sluggard saith, There is a lion in the way; a lion is in the streets.
Tənbəl deyər: «Yolda aslan var, Şir küçələri dolanır».
14 [As] the door turneth upon its hinges, so doth the sluggard upon his bed.
Qapı öz oxu üstündə necə fırlanırsa, Tənbəl də yatağında elə fırlanır.
15 The sluggard burieth his hand in the dish; it wearieth him to bring it again to his mouth.
Tənbəl əlini qabda olana batırar, Ağzına aparmağa ərinər.
16 The sluggard is wiser in his own conceit than seven men that can render a reason.
Tənbəl öz gözündə Ağıllı cavab verən yeddi nəfərdən də çox hikmətli görünər.
17 He that passeth by, [and] vexeth himself with strife belonging not to him, is [like] one that taketh a dog by the ears.
Ona aid olmayan münaqişəyə qarışan Elə bil küçədəki iti qulaqlarından tutur.
18 As a madman who casteth firebrands, arrows, and death;
Odlu, öldürücü oxlar atan dəli necədirsə,
19 So is the man that deceiveth his neighbour, and saith, Am not I in sport?
Qonşusunu aldadıb «zarafat etdim» deyən də elədir.
20 For lack of wood the fire goeth out: and where there is no whisperer, contention ceaseth.
Odun qurtaranda ocaq sönər, Qeybətçi olmayan yerdə dava bitər.
21 [As] coals are to hot embers, and wood to fire; so is a contentious man to inflame strife.
Necə ki kömür köz salar, odun alışar, Davakar adam da münaqişəni bu cür alovlandırar.
22 The words of a whisperer are as dainty morsels, and they go down into the innermost parts of the belly.
Qeybətçinin sözləri şirin tikələrə bənzər, Mədənin ən dərin yerlərinə düşər.
23 Fervent lips and a wicked heart are [like] an earthen vessel overlaid with silver dross.
Hərarətli dili, şər dolu ürəyi olan insan Gümüşü suya çəkilmiş saxsı qaba oxşayır.
24 He that hateth dissembleth with his lips, but he layeth up deceit within him:
Düşmən kinini dili altında gizlədər, Qəlbində hiyləsini saxlar.
25 When he speaketh fair, believe him not; for there are seven abominations in his heart:
Onun mehriban danışığına inanma, Qəlbinə yeddi cür iyrənclik doldurub.
26 Though [his] hatred cover itself with guile, his wickedness shall be openly shewed before the congregation.
Nifrətini fırıldaqla gizlətsə də, Şəri camaat qarşısında üzə çıxar.
27 Whoso diggeth a pit shall fall therein: and he that rolleth a stone, it shall return upon him.
Quyu qazan özü quyuya düşər, Daş isə onu yuvarlayanın üstünə gələr.
28 A lying tongue hateth those whom it hath wounded; and a flattering mouth worketh ruin.
Yalan danışan dil sancdığı adamlara nifrətini göstərər, Yaltaqlanan ağız hər yanı xarabaya çevirər.
