Luke 24
1 But on the first day of the week, at early dawn, they came unto the tomb, bringing the spices which they had prepared.
Пэ англуно куркэхкоро диво, дэнзор, кала кхам вщелас, джювля лиле лачярдэ мастина и джиле склепостэ.
2 And they found the stone rolled away from the tomb.
Нэ кала авиле, удыкхле, со бар склепостар оттховдо дэ рига.
3 And they entered in, and found not the body of the Lord Jesus.
Кала заджиле андрал дэ склепо, на аракхле Рае Исусохкоро трупо.
4 And it came to pass, while they were perplexed thereabout, behold, two men stood by them in dazzling apparel:
Джювля на джянгле, сар кода тэ полэ. Тунчи ачиле англа лэн дуй мурша дэ їда, савятар марэлас одуд, сар молния.
5 and as they were affrighted, and bowed down their faces to the earth, they said unto them, Why seek ye the living among the dead?
Джювля фартэ дарэне и обмукле шэрэ тэлэ, нэ мурша пхэндэ лэнди: — Сости тумэ родэн джювдэ машкар мулэн?
6 He is not here, but is risen: remember how he spake unto you when he was yet in Galilee,
Лэ нэнай катэ, Вов отджювдиня мулэндар. Взгинисарэн, сар Вов пхэнэлас тумэнди инте дэ Галилея:
7 saying that the Son of man must be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again.
«Чяво Манушыкано авэла отдэно дэ вастэн бэзимахкэрэ манушэнди, авэла прымардо пэ трушул и отджювдёла мулэндар пэ трито диво».
8 And they remembered his words,
Тунчи вонэ взгинисардэ Исусохкэрэ лава.
9 and returned from the tomb, and told all these things to the eleven, and to all the rest.
Тунчи рисиле склепостар и розпхэндэ пала вса кода дэшуекхэнди и всавэрэнди, савэ лэнца сле.
10 Now they were Mary Magdalene, and Joanna, and Mary the [mother] of James: and the other women with them told these things unto the apostles.
Кадэла джювля сле Мария Магдалина, Иоанна, дэй Иаковохкири, савя кади ж акхардэ Мария. И авэр джювля, савэ сле лэнца, кади ж пхэнэнас пала кода апостолонэнди.
11 And these words appeared in their sight as idle talk; and they disbelieved them.
Апостолуря думисардэ, со джювля дэдумане динимо, и на патине лэнди.
12 But Peter arose, and ran unto the tomb; and stooping and looking in, he seeth the linen cloths by themselves; and he departed to his home, wondering at that which was come to pass.
Нэ Пётро всаекх вщиля и прастэня склепостэ. А кала тэлювда склепостэ, вов дыкхля, со котэ пашлёл екх похтан. Тай джиля павпалэ, а еджино на патялас колэсти, со дыхле лэхкэрэ якха.
13 And behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was threescore furlongs from Jerusalem.
Дэ кодэва диво дуй сиклярнэндар джянас дэ гав Эммаусо, саво сля пашэ дэшудуй километры Ерусалимостар.
14 And they communed with each other of all these things which had happened.
Тай дэдумэнас екх екхэґа пала вса, со тердапэ.
15 And it came to pass, while they communed and questioned together, that Jesus himself drew near, and went with them.
Кала вонэ дэдумэнас тай розпхученас екх екхэ, Еджино Исусо пашыня лэндэ и джиля лэнца.
16 But their eyes were holden that they should not know him.
Нэ лэнди сля затердо, и вонэ на уджянгле Исусо.
17 And he said unto them, What communications are these that ye have one with another, as ye walk? And they stood still, looking sad.
Исусо пхучля лэндар: — Пала со тумэ дэдумэн дромэґа? Вонэ ачиле и помукле муя.
18 And one of them, named Cleopas, answering said unto him, Dost thou alone sojourn in Jerusalem and not know the things which are come to pass there in these days?
Екх сиклярнэндар, Клеопа, пхэнда: — Всавэрэндар, ко авиля дэ Ерусалимо, Ту, выджял, екх, Саво на джянэл, со стердапэ пэ дивэн?
19 And he said unto them, What things? And they said unto him, The things concerning Jesus of Nazareth, which was a prophet mighty in deed and word before God and all the people:
Исусо пхучля: — Пала со Мэ на джянав? Вонэ пхэндэ Лэсти: — Пала кода, со стердапэ Исусоґа Назаретостар, Саво сля англунари, зорало дэ всавэрэ, со терэлас и пхэнэлас англа Дэвлэ и англа манушэн.
20 and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
Сар амарэ англунэ рашая и пхурэдэра отдэне Лэ пэ мэрима и прымардэ Лэ пэ трушул.
21 But we hoped that it was he which should redeem Israel. Yea and beside all this, it is now the third day since these things came to pass.
Ай амэндэ сля надия, со Вов фирисарэла Израили. Тай акэ, джиля трито диво, сар вса откада стердапэ.
22 Moreover certain women of our company amazed us, having been early at the tomb;
Нэ койсавэ амарэ джювлендар розпхэндэ амэнди кода, состар амэ дэнепэ дыво. Вонэ авиле дэнзор, кала кхам вщелас, склепостэ
23 and when they found not his body, they came, saying, that they had also seen a vision of angels, which said that he was alive.
тай на аракхле котэ Исусохкоро трупо. Тунчи рисиле тай розпхэндэ амэнди, сар лэнди сикавдэпэ ангелуря и пхэндэ, со Исусо джювдо.
24 And certain of them that were with us went to the tomb, and found it even so as the women had said: but him they saw not.
Койсавэ амэндар джиле склепостэ и аракхле, со котэ вса кади, сар и пхэндэ джювля, нэ Исусо на дыкхле.
25 And he said unto them, O foolish men, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken!
Тунчи Вов пхэнда лэнди: — Чи нэнай тумэндэ годи? Сар пхаро тумэ патян кодэлэсти, со пхэндэ англунаря!
26 Behoved it not the Christ to suffer these things, and to enter into his glory?
Чи на трэбуни сля Христости тэ ха бари грыжа и тэ заджя дэ бари слава?
27 And beginning from Moses and from all the prophets, he interpreted to them in all the scriptures the things concerning himself.
И ачиля тэ розпхэнэ джикай Моисеестар тай всавэрэн аврэн англунарен и сикавда, со чиндо сля пала Лэ дэ всавэрэн Лилэн.
28 And they drew nigh unto the village, whither they were going: and he made as though he would go further.
Тунчи сиклярнэ поджиле пашэ гавэстэ, курик джянас. Исусо сикавда лэнди, со камля тэ джя дурэдэр.
29 And they constrained him, saying, Abide with us: for it is toward evening, and the day is now far spent. And he went in to abide with them.
Нэ вонэ фартэ мангэнас Лэ: — Ачпэ амэнца! Диво поджиля пашэ рятятэ. Вов заджиля дэ цэр и ачиляпэ лэнца.
30 And it came to pass, when he had sat down with them to meat, he took the bread, and blessed it, and brake, and gave to them.
Кала Вов бэшля лэнца пала скаминдэ, тунчи лиля мандро, наисарда, розпхагля и подэня лэнди.
31 And their eyes were opened, and they knew him; and he vanished out of their sight.
Тунчи оттердэпэ лэнгэрэ якха, и вонэ уджянгле Исусо. Нэ Лэ на ачиля душло.
32 And they said one to another, Was not our heart burning within us, while he spake to us in the way, while he opened to us the scriptures?
Вонэ ачиле тэ пхэнэ екх екхэсти: — Чи на пхабонас амарэ їлэ, кала Вов дэдуманя амэнца дромэґа и оттерда амэнди, со чиндо дэ Лилэн?
33 And they rose up that very hour, and returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and them that were with them,
Вонэ екхатар вщиле тай рисиле дэ Ерусалимо. Кала авиле, котэ аракхле дэшуекхэн и кодэлэн, савэ лэнца сле.
34 saying, The Lord is risen indeed, and hath appeared to Simon.
Апостолуря розпхэндэ лэнди, со Рай чячимаґа отджювдиня мулэндар тай сикавдапэ Симоности.
35 And they rehearsed the things [that happened] in the way, and how he was known of them in the breaking of the bread.
Тунчи кодэла розпхэндэ, со тердапэ лэнца пав дром и сар вонэ уджянгле Исусо, кала Вов пхагля мандро.
36 And as they spake these things, he himself stood in the midst of them, and saith unto them, Peace [be] unto you.
Кала вонэ инте дэдумане, Еджино Исусо ачиля машкар лэн и пхэнда: — Пачя тумэнди!
37 But they were terrified and affrighted, and supposed that they beheld a spirit.
Вонэ замуле даратар и гинисардэ, со дыкхэн мулэхкоро фано.
38 And he said unto them, Why are ye troubled? and wherefore do reasonings arise in your heart?
Нэ Исусо пхэнда лэнди: — Сости тумэ даран? Сости тумаро патявимо исин кацаво цыкно?
39 See my hands and my feet, that it is I myself: handle me, and see; for a spirit hath not flesh and bones, as ye behold me having.
Подыкхэнтэ пэ Мурэ вастэн и пурэн! Када Мэ исин. Лэнпэ Мандэ тай роздыкхэнтэ. Фаностэ нэнай трупо и кокала, а Мандэ исин.
40 And when he had said this, he shewed them his hands and his feet.
Исусо пхэнда откада тай сикавда лэнди Пэхкэрэ васта и пурэ.
41 And while they still disbelieved for joy, and wondered, he said unto them, Have ye here anything to eat?
Кала вонэ лошатар инте на патянас и дэнаспэ дыво, Исусо пхучля лэндар: — Исин тумэндэ хамо?
42 And they gave him a piece of a broiled fish.
Вонэ дэне Лэсти котор пэклэ мачестар.
43 And he took it, and did eat before them.
Исусо лиля кода и халя англа лэн.
44 And he said unto them, These are my words which I spake unto you, while I was yet with you, how that all things must needs be fulfilled, which are written in the law of Moses, and the prophets, and the psalms, concerning me.
Тай пхэнда лэнди: — Акэ пала со Мэ пхэнавас, кала инте слём тумэнца: трэбуни, соб тэ авэл вса, сар чиндо пала Ман дэ Моисеехкэрэ Упхэнима, англунарендэ и дэ Псалмэн.
45 Then opened he their mind, that they might understand the scriptures;
Тунчи Вов оттерда лэнди годи, соб тэ полэн кода, со чиндо.
46 and he said unto them, Thus it is written, that the Christ should suffer, and rise again from the dead the third day;
И пхэнда лэнди: — Чиндо, со Христосо хала бари грыжа и пэ трито диво отджювдёла мулэндар.
47 and that repentance and remission of sins should be preached in his name unto all the nations, beginning from Jerusalem.
Важ Лэхкоро Лав джикай Ерусалимостар, ай тунчи всавэрэ народонэнди авэла розпхэндо, со, кала вонэ ачявэна бэзимо, тунчи Дэвэл эртисарэла лэн.
48 Ye are witnesses of these things.
Тумэ авэна тэ розпхэнэ пала кода всавэрэ манушэнди.
49 And behold, I send forth the promise of my Father upon you: but tarry ye in the city, until ye be clothed with power from on high.
Акэ, Мэ бичалава тумэнди кода, пала со Муро Дад пхэнда. Нэ тумэ аченпэ дэ форо джикай кодыя вряма, кала сджяла пэ тумэн зор упрал.
50 And he led them out until [they were] over against Bethany: and he lifted up his hands, and blessed them.
Тунчи Исусо вылиджялда лэн форостар и джиля лэнца дэ Вифания. Котэ Вов ваздэня Пэхкэрэ васта и пхэнда бахталэ лава пала лэн.
51 And it came to pass, while he blessed them, he parted from them, and was carried up into heaven.
И кала инте пхэнэлас, ачявда лэн и ачиля тэ ваздэпэ пэ упралима.
52 And they worshipped him, and returned to Jerusalem with great joy:
Сиклярнэ тэлювдэ Лэсти тай баря лошаґа рисиле дэ Ерусалимо,
53 and were continually in the temple, blessing God.
тев всавири вряма сле дэ храмо и ваздэнас слава Дэвлэсти.
