Lamentations 3
1 I AM the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 He hath led me and caused me to walk in darkness and not in light.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Surely against me he turneth his hand again and again all the day.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 He hath made me to dwell in dark places, as those that have been long dead.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 He hath fenced me about, that I cannot go forth; he hath made my chain heavy.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Yea, when I cry and call for help, he shutteth out my prayer.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 He hath fenced up my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 He is unto me as a bear lying in wait, as a lion in secret places.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces; he hath made me desolate.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 He hath caused the shafts of his quiver to enter into my reins.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 I am become a derision to all my people; and their song all the day.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 He hath filled me with bitterness, he hath sated me with wormwood.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 And thou hast removed my soul far off from peace; I forgat prosperity.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 And I said, My strength is perished, and mine expectation from the LORD.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Remember mine affliction and my misery, the wormwood and the gall.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 My soul hath them still in remembrance, and is bowed down within me.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 This I recall to my mind, therefore have I hope.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 [It is of] the LORD’S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 They are new every morning; great is thy faithfulness.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 The LORD is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 It is good that a man should hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 It is good for a man that he bear the yoke in his youth.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Let him sit alone and keep silence, because he hath laid it upon him.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Let him put his mouth in the dust; if so be there may he hope.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Let him give his cheek to him that smiteth him; let him be filled full with reproach.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 For the Lord will not cast off for ever.
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 For though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 For he doth not afflict willingly, nor grieve the children of men.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 To crush under foot all the prisoners of the earth,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 To turn aside the right of a man before the face of the Most High,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Out of the mouth of the Most High cometh there not evil and good?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 We have transgressed and have rebelled; thou hast not pardoned.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Thou hast covered with anger and pursued us; thou hast slain, thou hast not pitied.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Thou hast covered thyself with a cloud, that [our] prayer should not pass through.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Thou hast made us [as] the offscouring and refuse in the midst of the peoples.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 all our enemies have opened their mouth wide against us.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Fear and the pit are come upon us, devastation and destruction.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Mine eye runneth down with rivers of water, for the destruction of the daughter of my people.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Mine eye poureth down, and ceaseth not, without any intermission,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Till the LORD look down, and behold from heaven.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Mine eye affecteth my soul, because of all the daughters of my city.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 They have chased me sore like a bird, that are mine enemies without cause.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 They have cut off my life in the dungeon, and have cast a stone upon me.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Waters flowed over mine head; I said, I am cut off.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 I called upon thy name, O LORD, out of the lowest dungeon.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Thou heardest my voice; hide not thine ear at my breathing, at my cry.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 O LORD, thou hast seen my wrong; judge thou my cause.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Thou hast seen all their vengeance and all their devices against me.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their devices against me;
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 The lips of those that rose up against me, and their imagination against me all the day.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Behold thou their sitting down, and their rising up; I am their song.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Thou wilt render unto them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Thou wilt give them hardness of heart, thy curse unto them.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Thou wilt pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of the LORD.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
