Job 6
1 Then Job answered and said,
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Oh that my vexation were but weighed, and my calamity laid in the balances together!
“Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
3 For now it would be heavier than the sand of the seas: therefore have my words been rash.
Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
4 For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh up: the terrors of God do set themselves in array against me.
Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
5 Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
6 Can that which hath no savour be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?
Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
7 My soul refuseth to touch [them]; they are as loathsome meat to me.
Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
8 Oh that I might have my request; and that God would grant [me] the thing that I long for.
“Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
9 Even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
10 Then should I yet have comfort; yea, I would exult in pain that spareth not: for I have not denied the words of the Holy One.
Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
11 What is my strength, that I should wait? and what is mine end, at I should be patient?
Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
12 Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
13 Is it not that I have no help in me, and that effectual working is driven quite from me?
Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
14 To him that is ready to faint kindness [should be shewed] from his friend; even to him that forsaketh the fear of the Almighty.
“Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
15 My brethren have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
16 Which are black by reason of the ice, [and] wherein the snow hideth itself:
Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
17 What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.
Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
18 The caravans [that travel] by the way of them turn aside; they go up into the waste, and perish.
O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
19 The caravans of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
20 They were ashamed because they had hoped; they came thither, and were confounded.
Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
21 For now ye are nothing; ye see a terror, and are afraid.
Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
22 Did I say, Give unto me? or, offer a present for me of your substance?
‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
23 Or, Deliver me from the adversary’s hand? or, Redeem me from the hand of the oppressors?
24 Teach me, and I will hold my peace: and cause me to understand wherein I have erred.
“Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
25 How forcible are words of uprightness! but what doth your arguing reprove?
Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
26 Do ye imagine to reprove words? seeing that the speeches of one that is desperate are as wind.
Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
27 Yea, ye would cast [lots] upon the fatherless, and make merchandise of your friend.
Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
28 Now therefore be pleased to look upon me; for surely I shall not lie to your face.
“Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
29 Return, I pray you, let there be no injustice; yea, return again, my cause is righteous.
Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
30 Is there injustice on my tongue? cannot my taste discern mischievous things?
Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
